Σε πονοκέφαλο για Εκτελεστική εξουσία, Γενική Εισαγγελία και κόμματα η 56η έδρα στον βουλή, καθώς αν και έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια από τις Βουλευτικές εκλογές, δεν έχει βρεθεί η λύση με την κενωθείσα έδρα της Ελένης Θεοχάρους να παραμένει αδιάθετη.

Όπως διαφαίνεται από τα μέχρι στιγμής δεδομένα η Κυβέρνηση δεν θέλει να εμπλακεί στο ζήτημα, το οποίο αφορά πρώτιστα τη Βουλή, την στιγμή μάλιστα που η 56η έδρα δεν την επηρεάζει την ψηφοφορία σημαντικών νομοσχεδίων τα οποία η ίδια θέλει. 

Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και τα πολιτικά κόμματα τα οποία για τους δικούς του λόγους το καθένα δεν υποχωρεί από την αρχική του θέση έτσι ώστε να βρεθεί η λύση. 

Υπενθυμίζεται ότι ο ΔΗΣΥ επιμένει στη διεξαγωγή αναπληρωματικής εκλογής, με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης,πλην της Συμμαχίας Πολιτών να υποστηρίζουν ότι η έδρα ανήκει στην Αλληλεγγύη.

Η διαφοροποίηση της Συμμαχίας εστιάζεται στο γεγονός ότι η ίδια ως άμεσα επηρεαζόμενη λόγω και των αποχωρήσεων Παύλου Μυλωνά και Άννας Θεολόγου από το κόμμα, θέλει η όποια ρύθμιση γίνει στην αρχή ότι η έδρα ανήκει στο κόμμα θα πρέπει να ισχύσει για όλες τις περιπτώσεις, έτσι ώστε να επιστραφούν στην ίδια οι έδρες. 

Μάλιστα πολιτικοί κύκλοι δεν αποκλείουν η Βουλή να παραμείνει με 55 βουλευτές μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της.

Οι 3 νίκες Μιχαηλίδη και οι ορκωμοσίες Παπαδόπουλου

Υπενθυμίζεται ότι το κενό αυτό δημιουργήθηκε καθώς η Ελένη Θεοχάρους μετά την ανακήρυξη της ως Βουλευτής στις 22 Μαΐου 2016, είχε δηλώσει ότι επιθυμούσε να παραμείνει μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με αποτέλεσμα την έδρα να καταλάβει ο πρώτος επιλαχών του Κινήματος Αλληλεγγύη Γιώργος Παπαδόπουλος.

Μέτα από αυτή την εξέλιξη ο τέως βουλευτής του ΔΗΣΥ Ανδρέας Μιχαηλίδης, ο οποίος ήταν ο πρώτος σε σταυρούς προτίμησης μη εκλεγείς υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια Λεμεσού,προσέφυγε στο Ανώτατο και πέτυχε ακύρωση της εκλογής και ανακήρυξης του κ. Παπαδόπουλου.

Σύμφωνα με την απόφαση του Ανωτάτου, που λειτούργησε τότε ως Εκλογοδικείο, η μη αποδοχή της έδρας εκ μέρους της κας Θεοχάρους έγινε εκτός της βουλευτικής περιόδου και λανθασμένα η πλήρωση της θέσης έγινε κατά τον ίδιο τρόπο που η εκλογική νομοθεσία προβλέπει για την πλήρωση κενωθεισών βουλευτικών εδρών, κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου.

Το νομικό αυτό κενό κάλυψε η Βουλή στις 30/6/2017, όταν με 26 ψήφους υπέρ και τις 13 ψήφους των παρόντων Βουλευτών του ΔΗΣΥ εναντίον, ψήφισε σε νόμο την πρόταση νόμου που κατέθεσε ο Πρόεδρος της Βουλής για πλήρωση της κενωθεισας έδρας.

Ο τροποποιητικός νόμος προέβλεπε ότι η κενωθείσα βουλευτική έδρα πριν την έναρξη της βουλευτικής περιόδου, πληρώνεται με τον ίδιο τρόπο που πληρώνεται κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου με αποτέλεσμα η έδρα να παραμείνει στον κ. Παπαδόπουλο.

Δεύτερη προσφυγή από τον Μιχαηλίδη

Μετά από την απόφαση αυτή της Βουλής ο Ανδρέας Μιχαηλίδης προσέφυγε τον Ιούλιο του 2017 εκ νέου στο Ανώτατο, όπου και δικαιώθηκε για δεύτερη φορά.

Συγκεκριμένα, το Ανώτατο έκρινε στις 30 Απριλίου 2018 τον Τροποποιητικό Νόμο 82(Ι)/2017 και συγκεκριμένα την πρόνοια του για πλήρωση μη καταληφθεισας βουλευτικής έδρας, σύμφωνα με το άρθρο 35(1) του Νόμου 72/1979 ως αντισυνταγματική καθότι δεν συνάδει με τα άρθρα 65, 66, 69 και 71 του Συντάγματος αλλά και τη δημοκρατική αρχή της λαϊκής κυριαρχίας που είναι διάχυτη στο Μέρος IV του Συντάγματος και η οποία επιτάσσει την εκλογή των βουλευτών από το λαό.

Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία δεν ήταν ομόφωνη και λήφθηκε με πλειοψηφία 6-5, η εκλογή και η ανακήρυξη του βουλευτή της Αλληλεγγύης Γιώργου Παπαδόπουλου δυνάμει του Ν82(I)/2017 τροποποιητικού του Ν72/1979 ήταν άκυρη. 

Η Ολομέλεια της Βουλής σε έκτακτη συνεδρία της στις 13 Ιουνίου 2018 προσπάθησε να πετύχει νέα νομοθετική ρύθμιση του θέματος  ψηφίζοντας σε  σε νόμο κατά πλειοψηφία, με 30 ψήφους υπέρ, 15  ψήφους του ΔΗΣΥ εναντίον και μία αποχή (αυτή του Γιώργου Λιλλήκα), δεύτερη πρόταση νόμου με σκοπό και πάλι τη νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος με την επίδικη βουλευτική έδρα.

Σύμφωνα με την εν λόγω νομοθεσία, όταν βουλευτής αποβιώσει πριν από την ανάληψη των καθηκόντων ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο δεν αναλάβει τα καθήκοντά του, δίνοντας τη νενομισμένη διαβεβαίωση ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων, τότε αντικαθίσταται με τον πρώτο επιλαχόντα του ίδιου συνδυασμού, αποδίδοντας για δεύτερη φορά τη βουλευτική έδρα της Λεμεσού στον κ. Παπαδόπουλο.

Η τρίτη νίκη Μιχαηλίδη

Μετά την απόφαση αυτή της Βουλής ο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε γνωμάτευση από το Ανώτατο ως προς το κατά πόσο ο νόμος που ψήφισε η Βουλή είναι αντίθετος και σύμφωνος με συγκεκριμένα άρθρα του συντάγματος, την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, “οι οποίες απορρέουν και διαπνέονται από το σύνταγμα της Δημοκρατίας”.

Το Ανώτατο Δικαστήριο μετά από την γνωμάτευση που ζήτησε ο ΠτΔ στις 19 Μαρτίου προχώρησε στον έκδοση της τρίτης κατά σειρά απόφαση του δικαιώνοντας και πάλι ουσιαστικά τον Ανδρέα Μιχαηλίδη.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με τη γνωμάτευση του Δικαστηρίου, η συγκεκριμένη πρόνοια του νόμου προσκρούει και είναι αντίθετη στην αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, ενώ ο νόμος παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών.

Μετά και από αυτή την εξέλιξη υπάρχει έντονο παρασκήνιο για το τι τελικά θα συμβεί σε μια πρωτόγνωρη κυπριακά πολιτικά δεδομένα ιστορία, καθώς παρά την όποια πρόθεση υπήρχε για λύση στο πρόβλημα, καμία από τις τρεις εξουσίες του Κράτους δεν φαίνεται διατεθειμένη να προχωρήσει ουσιαστικά και να προτείνει λύση, και όλα αυτά έχοντας ήδη διανύσει περισσότερη από την μισή Κοινοβουλευτική θητεία.