Η ένταση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν έχει κλιμακωθεί μετά από την θανατηφόρα επίθεση στο Κασμίρ. Όπως έγραψε την προηγούμενη εβδομάδα ο διεθνής Τύπος, το Νέο Δελχί εξετάζει πλέον στρατιωτικά και διπλωματικά αντίποινα, συμπεριλαμβάνοντας την πρωτοφανή απειλή αναστολής της Συνθήκης για τα Ύδατα του Ινδού και αυξάνοντας έτσι δραματικά τους κινδύνους στην εξοπλισμένη με πυρηνικά περιοχή. 

Παράλληλα, οι ΗΠΑ επιδιώκουν διπλωματική λύση με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, παρά τις ισραηλινές ενστάσεις, την ώρα που μια πολύνεκρη έκρηξη σε ιρανικό λιμάνι εγείρει ζητήματα ασφάλειας. Στη Μέση Ανατολή, Κατάρ και Σαουδική Αραβία αναλαμβάνουν το χρέος της Συρίας, διευκολύνοντας την οικονομική της επανένταξη. Την ίδια ώρα, η υπογεννητικότητα ωθεί ΗΠΑ και Ρωσία να συζητήσουν προτάσεις οικονομικών κινήτρων, με σκοπό την αντιμετώπιση των κινδύνων που προκύπτουν από την χαμηλή γεννητικότητα. 

Τέλος, στον πόλεμο της Ουκρανίας, η Ρωσία προτείνει εκεχειρία, ενώ αναλύσεις εστιάζουν στη σημασία της δυτικής βοήθειας.

Ο δυτικός Τύπος

--------------

Ο Amir Daftari, στο δημοσίευμά του με τίτλο «Ο Τραμπ στοχεύει σε συμφωνία με το Ιράν: "Θα έχουμε κάτι χωρίς να ρίξουμε βόμβες"» που δημοσιεύτηκε στο Newsweek στις 28 Απριλίου, αναφέρει ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, εξέφρασε αισιοδοξία για μια επικείμενη διπλωματική συμφωνία με το Ιράν. Ο Τραμπ δήλωσε σε δημοσιογράφους την Κυριακή ότι η συμφωνία είναι «αρκετά πιθανή» ( θεωρεί τη συμφωνία «αρκετά σίγουρη»), αποφεύγοντας έτσι την ανάγκη για στρατιωτική δράση, και τόνισε την προτίμησή του για διπλωματία αντί για σύγκρουση. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «θα έχουμε κάτι χωρίς να χρειαστεί να ρίξουμε βόμβες παντού», υπογραμμίζοντας τη σημασία μιας ειρηνικής επίλυσης. Αντίθετα, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ζήτησε την πλήρη διάλυση της πυρηνικής υποδομής του Ιράν, ενώ οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ιράν δείχνουν πρόοδο μετά τον τρίτο γύρο συνομιλιών στο Ομάν. Η διαφορά στις προσεγγίσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ αναδεικνύει τα πολύπλοκα γεωπολιτικά διακυβεύματα στο ζήτημα της αποτροπής του Ιράν από την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Η έμφαση του Τραμπ στη διπλωματία μπορεί να διαμορφώσει τη μελλοντική σταθερότητα της περιοχής, ενώ η σκληρή γραμμή του Νετανιάχου αντικατοπτρίζει τις διαχρονικές ανησυχίες του Ισραήλ για την ασφάλειά του. Το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά όχι μόνο τις σχέσεις ΗΠΑ-Ιράν αλλά και τη συνολική δυναμική στη Μέση Ανατολή.

Η Mariana Iglesias, στο άρθρο της στην Clarin με τίτλο «Ο Πούτιν και ο Τραμπ στοχεύουν στην αύξηση των γεννήσεων: Από την ενθάρρυνση εφήβων έως το "μπόνους μωρού"» (ημερομηνία πρόσβασης: 29 Απριλίου), αναφέρει ότι οι Πρόεδροι Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν εκφράζουν ανησυχία για τη μείωση των γεννήσεων στις χώρες τους. Ο Τραμπ χαρακτήρισε «εξαιρετική ιδέα» την παροχή επιδόματος 5.000 δολαρίων σε γυναίκες που αποκτούν παιδί – μέτρο γνωστό ως «Baby Bonus» –καθώς η γεννητικότητα στις ΗΠΑ έχει φτάσει σε ιστορικό χαμηλό. Ο Έλον Μασκ, σύμβουλος του Τραμπ, προειδοποίησε ότι «ο πολιτισμός θα καταρρεύσει» αν δεν αυξηθεί ο αριθμός των παιδιών. Στη Ρωσία, το 2024 γεννήθηκαν μόνο 1,2 εκατομμύρια μωρά, ο χαμηλότερος αριθμός των τελευταίων 25 ετών. Η χώρα προωθεί κίνητρα, όπως χρηματική ενίσχυση σε φοιτήτριες και έφηβες για να αποκτήσουν παιδιά. Ωστόσο, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας επισημαίνει ότι οι έφηβες διατρέχουν τετραπλάσιο κίνδυνο θανάτου κατά την εγκυμοσύνη ή τον τοκετό, ενώ τα μωρά τους έχουν διπλάσιο κίνδυνο θνησιμότητας. Την ίδια στιγμή στην Αργεντινή, η κυβέρνηση του Χαβιέρ Μιλέι έχει αποδυναμώσει τα προγράμματα για την πρόληψη εφηβικών εγκυμοσύνων, σταματώντας τη διανομή αντισυλληπτικών. Ενώ η μείωση των γεννήσεων θεωρείται πρόοδος από ορισμένους, η κυβέρνηση Μιλέι φαίνεται να ακολουθεί πολιτικές που ενθαρρύνουν τις γεννήσεις, αν και χωρίς να παρέχει άμεσα οικονομικά κίνητρα αντίστοιχα με άλλες χώρες.

Η ανάλυση με τίτλο «Η ένταση εκτοξεύεται καθώς η Ινδία εξετάζει πώς να πλήξει το Πακιστάν» που δημοσιεύτηκε στο Economist (ημερομηνία πρόσβασης: 29 Απριλίου), περιγράφει την κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν μετά από την θανατηφόρα επίθεση σε τουρίστες στο Τζαμού και Κασμίρ στις 22 Απριλίου, κατά την οποία σκοτώθηκαν 26 άτομα, κυρίως Ινδουιστές. Ο Πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι δήλωσε ότι η Ινδία θα εντοπίσει και θα τιμωρήσει τους τρομοκράτες και τους υποστηρικτές τους, ενώ η χώρα έχει ήδη προχωρήσει σε διπλωματικά και οικονομικά αντίμετρα, όπως την απέλαση Πακιστανών διπλωματών και την αναστολή διμερών συμφωνιών. Η Ινδία κατηγορεί το Πακιστάν για εμπλοκή, αν και δεν υπάρχουν ακόμη σαφείς αποδείξεις, ενώ το Πακιστάν αρνείται οποιαδήποτε σχέση. Ο Μόντι δέχεται πιέσεις για στρατιωτική δράση, καθώς υπήρξαν αντίστοιχες επιχειρήσεις το 2016 και το 2019, αλλά μια τέτοια κίνηση ενέχει τεράστιους κινδύνους, καθώς και οι δύο χώρες διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Ορισμένοι απόστρατοι αξιωματούχοι προτείνουν μια πιο μετρημένη αντίδραση που θα βασίζεται στις περιορισμένες επιχειρήσεις και την διπλωματική απομόνωση του Πακιστάν. Ωστόσο, ακόμη και μη στρατιωτικά μέτρα, όπως η αναστολή της Συνθήκης για τα Ύδατα του Ινδού, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες συνέπειες, καθώς το Πακιστάν πιθανόν να θεωρεί τέτοιες ενέργειες ως πράξεις πολέμου. Η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά επικίνδυνη για την περιοχή.

Η Beenish Javed, στο άρθρο της με τίτλο «Η Ινδία απειλεί να διακόψει την παροχή νερού στο Πακιστάν», που δημοσιεύτηκε στο DW.com στις 28 Απριλίου, αναφέρει ότι η Ινδία απείλησε να αναστείλει τη Συνθήκη για τα Ύδατα του Ινδού, η οποία ρυθμίζει την κατανομή του νερού της λεκάνης του Ινδού ποταμού μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Αυτή η απόφαση θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες στη γεωργία και την οικονομία του Πακιστάν. Η Ινδία διατύπωσε την απειλή αυτή μετά την επίθεση σε τουρίστες στο Ινδικό Κασμίρ στις 22 Απριλίου, την οποία συνδέει με το Πακιστάν. Σύμφωνα με τη συνθήκη, που υπογράφηκε το 1960, το Πακιστάν έχει δικαιώματα χρήσης των υδάτων των ποταμών Ινδού, Τσενάμπ και Τζέλουμ, ενώ η Ινδία ελέγχει τους ανατολικούς ποταμούς και κατά συνέπεια τη ροή του νερού προς το Πακιστάν από αυτούς. Η λεκάνη του Ινδού παρέχει νερό στο 80% της γεωργίας του Πακιστάν, η οποία αντιπροσωπεύει το 25% του ΑΕΠ της χώρας. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Πακιστάν, Μπιλαουάλ Μπούτο Ζαρντάρι, προειδοποιεί ότι η έξοδος από τη συνθήκη θα εγκλωβίσει τις μελλοντικές γενιές σε νέες συγκρούσεις. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι η άμεση διακοπή του νερού είναι σχεδόν αδύνατη, αλλά μακροπρόθεσμα, με νέα φράγματα και υδροηλεκτρικά έργα, η παροχή νερού στο Πακιστάν μπορεί να μειωθεί σημαντικά. Επιπλέον, η Ινδία ενδέχεται να σταματήσει να μοιράζεται κρίσιμες πληροφορίες για την απελευθέρωση νερού και προειδοποιήσεις για πλημμύρες, κάτι ανησυχητικό για μια περιοχή που πλήττεται από ακραία καιρικά φαινόμενα.

Ο Τύπος της Μέσης Ανατολής

---------------------

«Κατάρ και Σαουδική Αραβία θα εξοφλήσουν το χρέος της Συρίας 15 δισ. δολαρίων στην Παγκόσμια Τράπεζα: Τι πρέπει να γνωρίζετε» είναι ο τίτλος της ανάλυσης του Jack Dutton, που δημοσιεύτηκε στο Al Monitor στις 28 Απριλίου. Η ανάλυση αναφέρει ότι η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ συμφώνησαν να εξοφλήσουν το χρέος της Συρίας, ύψους περίπου 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, προς την Παγκόσμια Τράπεζα. Η ανακοίνωση έρχεται τη στιγμή που η Δαμασκός επανεντάσσεται στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά από 13 χρόνια εμφυλίου πολέμου και διεθνών κυρώσεων που κατέστρεψαν την οικονομία της. Η δέσμευση αυτή θα επιτρέψει στην Παγκόσμια Τράπεζα να επαναλάβει τη στήριξή της στη Συρία μετά από διακοπή άνω των 14 ετών, ξεκλειδώνοντας την πρόσβαση σε χρηματοδοτική βοήθεια σε κρίσιμους τομείς και τεχνική υποστήριξη για την ανοικοδόμηση θεσμών και την ανάπτυξη πολιτικών. Οι δύο χώρες του Κόλπου κάλεσαν διεθνείς και περιφερειακούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς να επαναλάβουν τη συνεργασία τους με τη Συρία για τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων και τη σταθερότητα της περιοχής. Η νέα μεταβατική κυβέρνηση της Συρίας, με επικεφαλής τον Αχμέντ αλ Σάρα, προωθεί την επανένταξή της στην παγκόσμια οικονομία, ενώ δυτικές χώρες άρουν σταδιακά κυρώσεις που είχαν επιβληθεί στο καθεστώς Άσαντ. Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη άρει τις κυρώσεις κατά της Συρίας.

Κεντρικό άρθρο γνώμης της ιρανικής εφημερίδας «Kayhan» με τίτλο «Η τραγική έκρηξη στο λιμάνι πρέπει να αφυπνίσει τη συνείδηση ασφαλείας», που δημοσιεύτηκε στις 28 Απριλίου, αναφέρει ότι η τεράστια έκρηξη στο λιμάνι Shahid Rajaei στον Περσικό Κόλπο, η οποία τραυμάτισε πάνω από χίλιους εργαζόμενους και έχει προκαλέσει τον θάνατο 50 ανθρώπων μέχρι στιγμής, αποτελεί σοβαρό ζήτημα που απαιτεί ενδελεχή έρευνα και προληπτικά μέτρα για την αποτροπή παρόμοιων καταστροφών στο μέλλον. Η έκρηξη, που συνέβη το Σάββατο στην περιοχή των εμπορευματοκιβωτίων, προκλήθηκε από πυρκαγιά σε βυτιοφόρο καυσίμων, που με πυροδότησε αλυσιδωτές εκρήξεις. Οι επιχειρήσεις διάσωσης και βοήθειας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, ενώ ο Ιρανός Πρόεδρος επισκέφθηκε την Κυριακή τον τόπο της τραγωδίας, με μηνύματα συμπαράστασης να καταφθάνουν από όλο τον κόσμο. Αναφορές υποδεικνύουν ότι οι λιμενικές αρχές είχαν προειδοποιηθεί μήνες πριν για τις ανεπαρκείς συνθήκες αποθήκευσης χημικών εμπορευματοκιβωτίων, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την έλλειψη κατάλληλων μέτρων και τη μη συμμόρφωση με τα διεθνή πρότυπα. Το Ιράν, όπως και άλλες χώρες, διαχειρίζεται τακτικά εύφλεκτα φορτία στα λιμάνια του, όπου η ασφάλεια των εργαζομένων είναι πρωταρχικής σημασίας. Το άρθρο απορρίπτει την «εχθρική προπαγάνδα» γύρω από το συμβάν και, ενώ αναμένεται η έρευνα για τα ακριβή αίτια της έκρηξης, εκφράζει την εμπιστοσύνη ότι οι Ιρανοί αξιωματούχοι θα εφαρμόσουν προηγμένα μέτρα ασφαλείας, προστατεύοντας ζωές και αγαθά, και διατηρώντας τη φήμη του Ιράν ως κρίσιμου κρίκου στον Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC). Την ίδια ώρα, το άρθρο επισημαίνεται ότι αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις δολιοφθοράς, σε περίπτωση που εντοπιστούν, οι αρχές πρέπει να δράσουν άμεσα.

Ο Τύπος της Ασίας

---------------

Ο Jawed Ashraf, στο άρθρο του με τίτλο «Μετά το Παχαλγκάμ, υπάρχει δρόμος για μακροπρόθεσμη ειρήνη;» που δημοσιεύτηκε στην Indian Express στις 29 Απριλίου, εξετάζει τις επιλογές της Ινδίας μετά την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο Παχαλγκάμ (Τζαμού και Κασμίρ). Ο Ashraf κάνει μια ιστορική αναδρομή σε προηγούμενες επιθέσεις και τις αντιδράσεις της Ινδίας (στρατιωτικές, διπλωματικές, οικονομικές), ενώ φτάνοντας στο σήμερα σημειώνει ότι η κατάσταση είναι ιδιαίτερα σοβαρή καθώς η απάντηση της Ινδίας στην πρόσφατη επίθεση περιλαμβάνει πέραν των συνηθισμένων διπλωματικών μέτρων και την αναστολή της Συνθήκης για τα Ύδατα του Ινδού ως μια μείζονα κλιμάκωση. Ο Ashraf τονίζει ότι η Ινδία θα αξιοποιήσει την ισχυρή διεθνή της θέση και τη μειωμένη ανοχή προς το Πακιστάν για να επιδιώξει ισχυρή διεθνή υποστήριξη για συγκεκριμένα μέτρα, όπως διακοπή στρατιωτικής βοήθειας, αναθεώρηση χρηματοδοτήσεων και νέες κυρώσεις. Προβλέπει μια προσεκτικά σχεδιασμένη στρατιωτική απάντηση με στόχο τους δράστες και το δίκτυο τρομοκρατίας, η οποία θα είναι βασισμένη στα διδάγματα του παρελθόντος. Ενώ το Πακιστάν μπορεί να επιδιώξει περιορισμένη σύγκρουση για να διεθνοποιήσει το Κασμίρ, η χρήση πυρηνικών θεωρείται απίθανη. Καταλήγει ότι η μακροπρόθεσμη ειρήνη απαιτεί, πέραν της στρατιωτικής ισχύος, διεθνή συνεργασία για την ενίσχυση των δημοκρατικών δυνάμεων στο Πακιστάν και την αποδυνάμωση της επιρροής του στρατού και των εξτρεμιστών, παράλληλα με την ενίσχυση της ασφάλειας στο Τζαμού και Κασμίρ.

Ο Kamran Yousaf, στο άρθρο του με τίτλο «Πακιστάν και Ινδία σε γνώριμη πορεία», που δημοσιεύτηκε στην The Express Tribune στις 28 Απριλίου, περιγράφει την πορεία προς μια νέα σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών μετά την επίθεση στο Παχαλγκάμ. Επισημαίνει την άμεση απόδοση ευθυνών από την Ινδία στο Πακιστάν και τα επακόλουθα μέτρα, με σημαντικότερο την αναστολή της Συνθήκης για τα Ύδατα του Ινδού – κίνηση που πιθανόν να επιδίωκε η Ινδία εδώ και καιρό –  χρησιμοποιώντας την επίθεση ως πρόφαση, καθώς η συνθήκη δεν προβλέπει αναστολή. Ο αρθρογράφος αναφέρει επίσης τις πακιστανικές αντενέργειες, όπως το κλείσιμο του περάσματος Wagah και το αφγανικό διαμετακομιστικό εμπόριο. Ο Yousaf εκφράζει ανησυχία ότι τα διπλωματικά μέτρα μπορεί να αποτελούν προοίμιο μιας ευρύτερης στρατιωτικής σύγκρουσης, παρά τη σκληρή ρητορική του Μόντι και την κατάρρευση του αφηγήματος περί ομαλότητας στο Κασμίρ. Τονίζει ότι η Ινδία δεν μπορεί να αγνοεί τις δικές της αποτυχίες στην ασφάλεια της εξαιρετικά στρατιωτικοποιημένης περιοχής. Παρότι το Πακιστάν πρότεινε έρευνα, η Ινδία πιθανότατα θα την απορρίψει και φαίνεται να εξετάζει κάποια μορφή δράσης εντός του Πακιστάν, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης λόγω πιθανού λάθους υπολογισμού.

Ο Τύπος της Ρωσίας και Ουκρανίας

-------------------

Ο Oleg Karpovich στο άρθρο του με τίτλο «Ένα βήμα προς τα εμπρός», που δημοσιεύτηκε στις 29 Απριλίου στην Izvestia, αναλύει πώς η εκεχειρία που ανακοίνωσε η Ρωσία μπορεί να επηρεάσει την επίλυση της ουκρανικής κρίσης και τον διάλογο με τις ΗΠΑ. Η απόφαση του Προέδρου Πούτιν για εκεχειρία την Ημέρα της Νίκης αποτελεί απάντηση στις εντατικοποιημένες προσπάθειες παραπληροφόρησης των αντιπάλων. Η Ουκρανία και οι υποστηρικτές της προσπαθούν να διαταράξουν τη βελτίωση των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων. Σύμφωνα με το άρθρο, οι Ουκρανικές δυνάμεις χρησιμοποιούν αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες και προκαλούν τη Μόσχα με τρομοκρατικές επιθέσεις. Παράλληλα, το καθεστώς του Κιέβου επιδιώκει να παραπλανήσει τον Πρόεδρο Τραμπ ότι η Ρωσία δεν επιθυμεί τερματισμό των εχθροπραξιών. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο Τραμπ βρίσκεται σε ευάλωτη θέση εσωτερικά και χρειάζεται διπλωματικές επιτυχίες. Η συμμετοχή της Βόρειας Κορέας στη σύγκρουση δείχνει ότι η Μόσχα έχει αξιόπιστους συμμάχους. Το άρθρο καταλήγει ότι οι μελλοντικές ρωσο-αμερικανικές σχέσεις εξαρτώνται από την προθυμία των ΗΠΑ να εγκαταλείψουν την πολιτική κυριαρχίας και να αναθεωρήσουν την αντι-ρωσική τους στάση.

Ο Roman Sheremeta, στο άρθρο του με τίτλο «12 λόγοι για τους οποίους η Δύση πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία», που δημοσιεύτηκε στις 29 Μαρτίου στην Kyiv Post, εξηγεί γιατί οι ΗΠΑ και οι δημοκρατικοί σύμμαχοί τους οφείλουν να συνεχίσουν την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία. Πρώτα, υποστηρίζει ότι είναι ηθικά σωστό, καθώς η αδράνεια απέναντι στη ρωσική γενοκτονία αποτελεί ηθική χρεοκοπία. Δεύτερον, η Ουκρανία αγωνίζεται για την ελευθερία της, υπερασπιζόμενη τις αξίες του πολιτισμένου κόσμου. Τρίτον, η μάχη ενάντια στη Ρωσία είναι μάχη κατά της τυραννίας και της δικτατορίας, με την Ουκρανία να εκπροσωπεί τη δημοκρατία. Τέταρτον, η Δύση πρέπει να σταματήσει τη γενοκτονία που επιχειρεί ο Πούτιν, καθώς η Ρωσία έχει δηλώσει ανοιχτά την πρόθεσή της να εξαλείψει την Ουκρανία. Πέμπτον, η Ρωσία θεωρείται κράτος-χορηγός τρομοκρατίας, με πράξεις που θυμίζουν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Έκτον, η υποστήριξη στην Ουκρανία διορθώνει την αποτυχία του Μνημονίου της Βουδαπέστης, όπου η Ουκρανία παρέδωσε τα πυρηνικά της με αντάλλαγμα εγγυήσεις ασφαλείας. Επιπλέον, η υποστήριξη ενισχύει το ΝΑΤΟ, προσφέρει απόδοση επένδυσης, ενισχύει τη βιομηχανία άμυνας των ΗΠΑ, αποτρέπει τον πυρηνικό ανταγωνισμό, φέρνει γεωπολιτικά οφέλη και προάγει την παγκόσμια ασφάλεια. Ο Sheremeta καταλήγει ότι η νίκη της Ουκρανίας θα αναδιαμορφώσει την ισορροπία δυνάμεων, εξασφαλίζοντας ειρήνη για δεκαετίες.