"Άντρη μου έλα φέρε μου
δαμέ τζείν το τσιαούδιν
μόλις τωρά εξύπνησα
πόναν γλυτζίν κουρούδιν

Μα σαν να τζαι ετσάκκισεν
νάκκουριν το Νικούδιν?
ασπρίσασιν τζ' οι τρίσιες του
που έσιει στο μουσούδιν

Που κάτω που τα μάθκια του
έκαμεν τζαι ρυτίδες
κανάτζια εκατέβασεν
εν ξέρω αν τον είδες

Πάει ποτζεί πάει ποδά
μάσιεται σγιαν την σβούραν
έβαλεν τζαι την Ούρσουλα
μαζί του τζαι εβούραν

Αλώπος στο γραφείον του
έσιει τζαιρόν να πάει...
Φέρε μου τζείντην Πέρτικαν
τζαι έλειψεν το τσιάιν!

Μάνα μου το Νικούδιν μου
τζαι εν τα κουμαντάρει
την κατηφόραν έπιαεν
τζ' εν μπορεί να παλάρει

Άιστον να λαόνεται
τον νόστον να τον νώσει
στο τέλος εις τον Νίκαρον
θα έρτει να τον σώσει

Μόνο εγιώ μαι ικανός
Πρόεδρον να τον φκάλω
γιατί ούλλα ελέγχω τα
τζαι έχω "τον" κόμα μυάλο

Δαμέ είμαι Νικούδιν μου
έλα όποτε θέλεις
στο Νίκαρο τον δάσκαλον
τώρα που μαι τζιεγκένης

Πλάνα θα καταστρώσουμεν
τζείνα που μου περνούσιν
τζαι μαύρες πάλε εννά γινούν
οι τρίσιες σου στο μούσιν"