Έχουμε χάσει το μέτρο κυρίες και κύριοι στον βωμό της δημοσιότητας, της ψηφοθηρίας και του συμφέροντος! Παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου καθημερινά. Ξανά και ξανά. Σε μια πατρίδα μοιρασμένη, σε μια πατρίδα ταλαιπωρημένη, σε μια πατρίδα που πονά. Σε μια πατρίδα που διψά για περηφάνεια. Βιώνουμε καθημερινά την τοξικότητα μέσα από τις οθόνες μας, την ισοπέδωση αρχών και αξιών, το θράσος και την αγένεια σε όλο τους το μεγαλείο. 

Έχουμε εκλέξει ευρωβουλευτή με πρωτιά σε σταυρούς προτίμησης έναν Φειδία και τον στείλαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκεί όπου εμείς καλούμαστε να στέλνουμε τους καλύτερους, άτομα σοβαρά, υπεύθυνα και γνώστες της πολιτικής και της ιστορίας του τόπου, που θα υπερασπίζουν τα δίκαια της πατρίδας μας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Ευρώπης, εμείς στείλαμε έναν τικ-τόκερ (αν είμαι σωστή), άριστο στο είδος του, αλλά όπως ο ίδιος λέει νεαρό σε ηλικία που δεν γνωρίζει και τώρα μαθαίνει… Το πιο τραγικό όμως δεν είναι η εκλογή του Φειδία. Το πιο τραγικό είναι η άποψη που γενικά επικρατεί, κυρίως στους νέους, ότι δηλαδή «Γιατί οι άλλοι είναι καλύτεροι από αυτόν;» Και το ακόμη πιο τραγικό είναι το ότι δεν μπορείς να απαντήσεις κοφτά και σταράτα ΝΑΙ! Χρειάζεται να το δικαιολογήσεις, να υποστηρίξεις την άποψή σου.

>>> ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ <<<

Παρακολουθούμε σχεδόν επί καθημερινής βάσεως παραληρήματα από πρώην και νυν αξιωματούχους να προσπαθούν, εμμονικά θα μπορούσε κάποιος να πει, να πλήξουν την κυβέρνηση. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Για παράδειγμα, θα ανέμενε κανείς ότι ένας πρώην Γενικός Ελεγκτής του κράτους θα ήταν πιο προσεκτικός στις τοποθετήσεις του και στις συνεντεύξεις του. Αλήθεια ποια θετική εξέλιξη θα μπορούσε να έχει για την χώρα η υποβολή θέματος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που αφορά απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου σε νομοθεσία που παρέπεμψε ο ίδιος ο ΠτΔ  έτσι ώστε να επανεξεταστεί και να δοθεί γνωμάτευση; Για ένα θέμα κοινωνικού περιεχομένου, την χρηματοδότηση άπορων φοιτητών; Και από μόνο του το γεγονός ότι ο Φειδίας ήταν ο μοναδικός ευρωβουλευτής που απάντησε θετικά στο κάλεσμα του πρώην Γενικού Ελεγκτή, λέει αρκετά. Η τελευταία συνέντευξη του πρώην Γενικού ελεγκτή υπό την ιδιότητα μάλλον του υποψήφιου Προέδρου της ΚΔ, καθρεφτίζει την έπαρση που τον χαρακτηρίζει, κάτι που φάνηκε άλλωστε και σε άλλες περιπτώσεις. Δηλώσεις όπως «Όποιος θέλει να βγάλουμε την χώρα από το βούρκο, είναι εν δυνάμει συνοδοιπόρος μου», «Η κοινωνία είναι πλέον σαν ηφαίστειο και είναι δεδομένο ότι οι πολίτες επιζητούν κάτι διαφορετικό. Η ώρα πλησιάζει!», «Αύριο το πρωί θα στείλω την υπόθεση που αφορά την αίθουσα δεξιώσεων στην Αρχή Κατά της Διαφθοράς». Ποιος αλήθεια είναι ο πρώηνΓενικός Ελεγκτής που θα βγάλει την χώρα από το βούρκο; Με ποια ιδιότητα θα μπορούσε ποτέ να ηγηθεί του κράτους; Αντιλαμβάνεται άραγε ότι υπήρξε ένας Γενικός Ελεγκτής τον οποίο έχουν κατηγορήσει πολλοί για υπέρμετρο ζήλο που αγγίζει τα όρια της υπερβολής έναντι σε συγκεκριμένους ανθρώπους; Αντιλαμβάνεται ότι με δικαστική απόφαση τον έχουν παύσει από την θέση που κατείχε; Πόσο θράσος επιτέλους μπορούν να έχουν κάποιοι άνθρωποι για την ικανοποίηση των προσωπικών τους φιλοδοξιών; Πόσο επικίνδυνοι θα μπορούσαν να γίνουν για τον τόπο όταν στα τόσα σοβαρά που συμβαίνουν αυτοί συμπεριφέρονται καθ’ αυτόν τον τρόπο; 

Το ερχόμενο Σάββατο στις 3 Μαΐου μεταβαίνει ο Ερντογάν στα κατεχόμενα για να εγκαινιάσει το νέο «προεδρικό συγκρότημα» και της «βουλής» του ψευδοκράτους τα οποία έχουν χρηματοδοτηθεί από την Τουρκία. Δεν θα έπρεπε όλες οι οργανωμένες νεολαίες  με αφορμή αυτή την επίσκεψη του Ερντογάν να συνεργαστούν, να οργανωθούν και να ανακοινώσουν κοινή διαμαρτυρία ενάντια στο ψευδοκράτος και στα όσα επιχειρούν μαζί με την Τουρκία; Η νεολαία ήταν πάντα αυτή που υποστήριζε με σθένος τα δίκαια της πατρίδας, οφείλει λοιπόν να δείξει τον δρόμο, ενωμένοι μακριά από ξεπερασμένες τακτικές του παρελθόντος.

Αντί λοιπόν μιας τέτοιας διαμαρτυρίας ενημερωνόμαστε για διαμαρτυρία που προγραμματίζει το ΑΚΕΛ ενάντια στην επίσκεψη του ΠτΔ στο Ισραήλ. Δεν είναι της παρούσης να σχολιαστεί αν ο προγραμματισμός αυτής της διαμαρτυρίας είναι σωστός (προσωπικά την συγκεκριμένη διαμαρτυρία την θεωρώ λανθασμένη), αλλά αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα που φέρουν οι συγκυρίες;

Ζούμε σε μία κατεχόμενη πατρίδα, απέναντί μας βρίσκεται εδώ και μισό αιώνα ο Τούρκος εισβολέας με τα παράνομα στρατεύματά του και τις επεκτατικές του επιδιώξεις. Αλήθεια, ποιος μας έδωσε το δικαίωμα σε αυτή την πονεμένη γη να συμπεριφερόμαστε με αυτό τον τρόπο; Ποιος μας έδωσε το δικαίωμα, αντί να υπερασπιζόμαστε τα δίκαια της πατρίδας μας με πάσα σοβαρότητα, να συμπεριφερόμαστε τόσο συμφεροντολογικά, τόσο εγωιστικά; 

Έχουμε χάσει το μέτρο. Και δεν πρόκειται ποτέ να δούμε άσπρη μέρα εάν αυτοί που έχουν την ευθύνη, που είναι όλοι όσοι εκλέγονται από τον λαό, δεν αρχίσουν να συμπεριφέρονται όπως αρμόζει υπό των περιστάσεων.   

* Ειρήνη Πογιατζή - Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις