• Ανίκανες να ικανοποιήσουν το αίσθημα ασφαλείας στην ήπειρο και πόσο μάλλον να προβάλουν την Ευρωπαική Ένωση ως ένα ισχυρό παράγοντα στον κόσμο. 
• Αυτό επιτέλους με τη συμβολή Έλλάδας και Κύπρου, έχει συνειδητοποιηθεί και ξεκινά εκστρατεία για να αλλάξει… 

Γράφει ο Λοίζος Αντωνίου

Καλά… τι άλλαξε στην ήπειρο μας διερωτώνται πολλοί και με μορφή επείγοντος η Ευρωπαική Ένωση, αποφασίζει πλέον την αμυντική της αναβάθμιση. 

Αυτά που άλλαξαν, είναι αυτά που φαίνονται. Είναι όμως και πολλά από αυτά που οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να φαίνονται και αποκαλύφθηκαν όμως με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή: Η Ευρώπη, δεν μπορεί γιατί δεν έχει τα μέσα -θεσμικά και υλικά- για να κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις σε περιοχές ακόμη και κοντά στα σύνορα της. Πολύ δε περισσότερο, είναι δραματική η διαπίστωση πως η Ευρώπη, δεν έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τον εαυτό της, χωρίς τους Αμερικανούς.

Αυτή είναι η τρομερή αλήθεια που  διαπίστωσαν οι ευρωπαίοι ηγέτες και σήμαναν συναγερμό.

Αλλάζουν οι προτεραιότητες

Μέχρι σήμερα η Ευρωπαική Ένωση, ανησυχούσε και ετοιμαζόταν για ασύμμετρες απειλές. Μεταναστευτικό, ηλεκτρονικές επιθέσεις, κτυπήματα «μοναχικών λύκων» κ.λπ.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία όμως άλλαξε άρδην τις προτεραιότητες. Η Ευρώπη διαπίστωσε πως ένας πόλεμος στα σύνορα της μπορεί να έχει διάρκεια χρόνων και να θυμίζει ακόμη και το Δυτικό Μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έναν πόλεμο φθοράς, ανθρώπων και υλικών τον οποίο οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούν καν να στηρίξουν, στην Ουκρανία, πόσο μάλλον να αντέξουν οι ίδιες.

Η ανάλυση σήμερα είναι απλή: Υπάρχει πραγματική απειλή. Η Ρωσία εάν κερδίσει στην Ουκρανία σίγουρα δεν θα μπορεί να απειλήσει την Ευρώπη στα αμέσως επόμενα χρόνια, αλλά στο μέλλον αυτό είναι κάτι που είναι πολύ πιθανόν. Το επιβεβαιώνει η ιστορία, ο μεγαλοιδεατισμός του Βλαδίμηρου Πούτιν και όσοι νοσταλγούν την αίγλη της άλλοτε κραταιάς και μέχρι την καρδιά της Δυτικής Ευρώπης, Σοβιετικής Ένωσης.

Στρατοί αδύναμοι και γερασμένοι

Ανθολογώντας δημοσιεύματα εγκύρων ξένων ειδικών εντύπων   διαμορφώνει κανείς μία δυστοπική εικόνα για την κατάσταση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ένωσης.

Η Βρετανία, η χώρα με τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες στην Ευρωπαική Ήπειρο, διαθέτει προς άμεση ανάπτυξη λιγότερα από 200 άρματα μάχης. Διαθέτει φυσικά πανίσχυρη αεροπορία, αλλά όχι ανάλογες δυνάμεις επί του εδάφους και πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς για εκτενούς πεδίου. Ανάλογα διαμορφωμένο είναι και όλο το σύστημα λογιστικής υποστήριξης. Εφοδιασμός και διανομή, μεταφορές στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα για τη μετακίνηση προσωπικού, εξοπλισμού και εφοδίων, συντήρηση, επισκευές κ.ο.κ.

Η Γαλλία είναι η 2η σε αμυντικές δαπάνες χώρα της Ευρώπης μετά τη Βρετανία και η κατάσταση της δεν είναι καλύτερη. Αναφέρεται ότι έχει λιγότερα από 100 βαρέα πυροβόλα, περίπου όσα χάνει στο πεδίο της μάχης η Ρωσία σε μερικούς μήνες.

Όπως και η Βρετανία, η Γαλλία είναι πυρηνική δύναμη με πανίσχυρη αεροπορία και δυνατότητα προβολής ισχύος, σε όλο τον κόσμο με τα αεροπλανοφόρα της. 

Η Ουκρανία όμως απέδειξε ότι το πεδίο μάχης, απαιτεί άλλες προτεραιότητες.

Σειρά ευρωπαϊκών χωρών έχουν υποτυπώδεις αμυντικές ικανότητες, γεγονός που επιτρέπει σε ηγέτες όπως ο Τραμπ να παρεμβαίνουν ακόμη και με απειλές για προσάρτηση ευρωπαϊκού εδάφους. Αναφέρομαι στη Γροιλανδία που στηρίζει την ασφάλεια της στη Δανία, η οποία δεν διαθέτει βαρύ πυροβολικό, υποβρύχια ή συστήματα αεράμυνας μακρού βεληνεκούς.

Η Γερμανία, διαθέτει αποθέματα πυρομαχικών για μερικές μόνο ημέρες και αυτό διαπιστώθηκε οδυνηρά όταν υποχρεώθηκε η Ευρώπη να στηρίξει τις καθημερινές τεράστιες ανάγκες της Ουκρανίας σε κάτι πολύ απλό: Σε βλήματα 155 χιλ. Κάτι τόσο παραδοσιακό, αλλά και απαραίτητο για τη διατήρηση των γραμμών άμυνας ή την επιθετική δραστηριότητα. Όπως έχει καταγραφεί για κάθε δέκα βλήματα που εκτοξεύουν οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί έχουν τη δυνατότητα να ανταποδώσουν με ένα-δύο!

Όλες σχεδόν οι πρώην Σοσιαλιστικές χώρες, μέλη σήμερα της ΕΕ, εκτός από την Πολωνία, είχαν δώσει έμφαση στην μετάβαση στην ελεύθερη αγορά παραβλέποντας την ανάπτυξη των αμυντικών τους δυνατοτήτων, διατηρώντας ακόμα, σοβιετικής εποχής εξοπλισμό.

Η Αλβανία είναι σημαντικά υποδεέστερη στρατιωτικά… απ ότι η Κύπρος. Η Βουλγαρία απευθύνθηκε στην Ελλάδα για επιτήρηση εναέριου της χώρου καθώς τα μουσειακά Mig που διαθέτει δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν. Το ίδιο και η Βόρειος Μακεδονία ενώ η Ρουμανία με λιγότερα από 30 μαχητικά αεροσκάφη και αξιοπρεπή δύναμη στρατού επίσης υστερεί σημαντικά.

Σαφώς καλύτερη είναι η κατάσταση των χωρών της κεντρικής Ευρώπης με την Πολωνία να είναι η καλύτερα εξοπλισμένη χώρα της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. 

Το τέλος της ιστορίας που δεν ήρθε

Με άλλα λόγια ενώ οι Ευρωπαικές χώρες έχουν ΑΕΠ που είναι πολλαπλάσιο του Ρωσικού, η επένδυση τους στην άμυνα, απέχει από αυτό που θα ανέμενε κανείς.

Η ευφορία που δημιούργησε η λογική του «τέλους της ιστορίας», επέτρεψε στις κυβερνήσεις να αγνοήσουν τα μηνύματα που από καιρό υπήρχαν. 

Η Ρωσία για δεκαετίες μετά το 90 δεν θεωρείτο απειλή 

Οι διάφορες οικονομικές κρίσεις που προέκυψαν ειδικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έδωσαν και το άλλοθι για την υποβάθμιση της αμυντικής ικανότητας της ΕΕ στο σύνολο της, με πολιτικές λιτότητας να έχουν πλήξει καίρια την ευρωπαϊκή άμυνα, ενώ η δυστοκία στη λήψη αποφάσεων συνιστά δομικό πρόβλημα για την ΕΕ.

Υπήρξε ακόμη και η καθησυχαστική παρουσία των ΗΠΑ που καλύπτουν σχεδόν το 70% των δαπανών του ΝΑΤΟ και δικαίως ο Τραμπ επί αυτού απαιτεί από τους Ευρωπαίους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. 

Η απειλή του Αμερικανικού απομονωτισμού, είναι ένα ακόμη σήμα κινδύνου που δεν μπορεί πλέον να αγνοεί η Ευρωπαική Ένωση.

Από τις διακηρύξεις στα έργα…

Η πρόσφατη άτυπη σύνοδος στις Βρυξέλες των ηγετών της ΕΕ με μόνο θέμα στην Ημερήσια Διάταξη την αναβάθμιση της άμυνας της Ηπείρου μας συνιστά ποιοτική στροφή. Στροφή, που όπως διαβεβαιώνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος συμμετείχε, θα έχει και συνέχεια με αποφάσεις που θα επιβεβαιωθούν σύντομα σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.