Πολύ πιο περίπλοκο και δύσκολο απ’ ότι φαίνεται είναι τελικά το θέμα με τους αερόσακους ΤΑΚΑΤΑ και ενώ η Βουλή - αν και πήρε πρωτοβουλία για ρύθμιση του - φαίνεται πως άφησε στο ήμισυ και πάλι το όλο ζήτημα. 

Και αυτό διότι η πρόταση νόμου ουσιαστικά δεν αντιμετωπίζει το σημερινό πρόβλημα και απλά το μεταφέρει παρακάτω. 

Όπως υποστηρίζει αριθμός βουλευτών, το θέμα με τις ακινητοποιήσεις μπορούσε να ρυθμιστεί μέσω της πρότασης νόμου, ωστόσο, με βάση το κείμενο που θα τεθεί προς ψήφιση – χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τροπολογίες που ενδεχομένως να κατατεθούν – δεν λύνει το πρόβλημα στην ουσία του και απλά μεταφέρει την ευθύνη. 

Ουσιαστικά, με την πρόταση νόμου ως έχει, ο Υπουργός Μεταφορών θα αποφασίζει μέσω Διατάγματος του όρους και εξαιρέσεις από την ακινητοποίηση οχημάτων και ενώ αυτό θα μπορούσε να ρυθμιστεί μέσω της πρότασης νόμου. 

Στο πιο πάνω έρχεται να προστεθεί και το ερώτημα σχετικά με τους λόγους που αποφασίστηκε η αναβολή της ψήφισης του την περασμένη Πέμπτη από την Ολομέλεια, αφού όπως πληροφορούμαστε η πρόταση νόμου δεν πρόκειται να οδηγηθεί ξανά στην αρμόδια επιτροπή για συζήτηση, αλλά θα υποβληθεί ξανά απευθείας προς ψήφιση κατά τη σημερινή συνεδρία της Ολομέλειας χωρίς οποιεσδήποτε αλλαγές, αν και υπάρχει το ενδεχόμενο να προκύψουν προφορικές τροπολογίες. 

Από πλευράς άλλων βουλευτών αφήνεται να εννοηθεί πως η Βουλή βρήκε τη λύση, εντούτοις κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει, αφού το ζήτημα αφήνεται στην διακριτική ευχέρεια του Υπουργού Μεταφορών ο οποίος μέσω Διατάγματος θα μπορεί να αποφασίζει για εξαιρέσεις και όρους στις ακινητοποιήσεις. Βάσει των πιο πάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό πως δεν αποκλείεται στο εγγύς μέλλον να προκύψουν ξανά αντιδράσεις από Βουλευτές για αποφάσεις του Υπουργείου, ωστόσο, αυτή τη φορά θα φέρουν και οι ίδιοι την ευθύνη αφού ενώ μπορούσαν να το ρυθμίσουν οι ίδιοι δεν το έπραξαν. 

Αναμφίβολα, η υπόθεση με τις ανακλήσεις είναι μια «καυτή πατάτα» την οποία κανείς δεν θέλει να αγγίξει και να αναλάβει την ευθύνη για τις αποφάσεις του, αφού εάν σήμερα μιλούμε για ζήτημα ζωής και θανάτου και για κίνδυνο χιλιάδων ζωών, τότε το θέμα θα έπρεπε να ρυθμιστεί νομοθετικά στην ολότητα του χωρίς παραθυράκια ή μετατόπιση των αποφάσεων, άρα και των ευθυνών. 

X.Z.