«Η Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην Ευρώπη, όταν η ίδια η Ευρώπη προχωρεί προς την ενοποίηση της.  Πρέπει να επιμένουμε και επιμένουμε σε μια  λύση δημοκρατική, λειτουργική  και βιώσιμη, βασισμένη στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών που θα διασφαλίζει την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της πολιτείας, την ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, την ευημερία και πρόοδο ολόκληρου του λαού της Κύπρου» Το μήνυμα αυτό έστριλε σε επιμνημόσυνο λόγο του στο μνημόσυνο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ Πετράκη Κυπριανού ο Υπουργός Υγείας Μιχάλης Δαμιανός.

Ο Υπουργός ανέφερε ότι «αυτή η θυσία, αποτελεί φωτεινό φάρο, που μας καθοδηγεί. Ο Πετράκης Κυπριανού μας διδάσκει ότι η ελευθερία απαιτεί θυσίες και ότι οι αγώνες για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια είναι διαχρονικοί. Οι εθνικές εκκρεμότητες, τα ανοικτά εθνικά προβλήματα που βιώνει ο ελληνισμός, επιβάλλουν την αναδρομή στο παρελθόν ως ενέργεια αγωνιστικής αφύπνισης, ως βήμα εθνικής ανάτασης και ως έμπνευση για τις διαχρονικά υψηλές αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας του  ανθρώπου. Αυτό θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο, η μέγιστη τιμή για την αιώνια μνήμη του Πετράκη Κυπριανού».

Μιλώντας για τον ήρωα ο κ. Δαμιανός ανέφερε ότι o Πετράκης Κυπριανού γεννήθηκε στη Λάρνακα στις 29 Ιουνίου του 1939. Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας και είχε άλλα πέντε αδέλφια, Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στην Αμερικανική Ακαδημία τιμωρήθηκε με αποβολή από τον Άγγλο διευθυντή, επειδή έριξε φυλλάδια της ΕΟΚΑ και ύψωσε την ελληνική σημαία.

Λίγο αργότερα, ήρθε σε επαφή με μέλη της ΕΟΚΑ με σκοπό να ενταχθεί στην Οργάνωση αφού το πάθος του για την ελευθερία της Κύπρου από τους  Άγγλους δεν είχε σβήσει. Παρά το νεαρό της ηλικίας, οι αντάρτες τον δέχκηκαν στην οργάνωση και έδωσε το μυστικό όρκο της ΕΟΚΑ στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Ο Πετράκης εντάχθηκε στις ομάδες κρούσης της Λάρνακας όπου και πήρε μέρος σε πολλές αποστολές. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956, συμμετείχε στην εκτέλεση Άγγλου λοχία, όμως εκεί αναγνωρίστηκε από Τούρκο επικουρικό. Προκειμένου να διαφύγει την σύλληψη, κατέφυγε στην ορεινή Λάρνακας και ενώθηκε με την αντάρτικη ομάδα της περιοχής, ως καταζητούμενος πλέον. Και ως αντάρτης, έλαβε πάλι μέρος σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Άγγλων. Το Μάρτιο του 1957 το κρησφύγετο του, που βρισκόταν μεταξύ Λάγιας και Ακαπνούς, προδίδεται, και ενώ οι αντάρτες διέφυγαν τη σύλληψη, περιπλανήθηκαν μερικές μέρες κυνηγημένοι από τους Άγγλους και κατέληξαν στην Αναφωτίδα. Για λόγους ασφάλειας ο τομεάρχης χώρισε τους καταζητούμενους με ευθύνη δράσης σε μικρότερες περιοχές. Ο Πετράκης ορίσθηκε ως υπεύθυνος για την περιοχή που περιλαμβάνεται μεταξύ των χωριών Χοιροκοιτίας, Βάβλας, Οράς, Βαβατσινιάς και προωθήθηκε προς τα εκεί.

Στις 21 Μαρτίου, δεύτερη μέρα μετά την άφιξή του εκεί, στις τρεις το απόγευμα, περικυκλώθηκε από τρεις χιλιάδες Άγγλους στρατιώτες, που επέβαλαν κατ’ οίκον περιορισμό στο χωριό, αναζητώντας τον. Ο Πετράκης Κυπριανού συνειδητά επέλεξε να πολεμήσει, γνωρίζοντας ότι τούτο σήμαινε βέβαιο θάνατο. Ταμπουρωμένος σ΄ ένα ακατοίκητο σπίτι στο οποίο είχε καταφύγει, πολεμούσε επί δυόμισι ώρες με ένα κυνηγετικό όπλο και είκοσι επτά φυσίγγια που διέθετε. Όταν χρησιμοποίησε και το τελευταίο φυσίγγι επιχείρησε έξοδο, σπάζοντας τον κλοιό των στρατιωτών και πέφτει μαχόμενος στο χωριό Ορά.  με το κορμί του να γίνεται διάτρητο από τις σφαίρες των Άγγλων κατακτητών.