Με τίτλο «Στο τέλος της κυπριακής ταινίας είμαστε οι μόνοι που πέθαναν» ο αρθρογράφος Σερχάτ Ιντζιρλί αναφέρεται στο άρθρο του σήμερα στην Γενί Ντουζέν σε γεγονότα της περιόδου 1955-1974, όπως αυτά καταγράφηκαν σε βιβλίο με αφηγήσεις του εκ των διοικητών της ΤΜΤ Ιλτέρ Κιρμιζί. 

Σύμφωνα με το ΓΤΠ, ο Ιντζιρλί αναφέρει ότι το βιβλίο γράφτηκε, προετοιμάστηκε και συντάχθηκε από τους Γκιουβέν Ουλουντάγ, Κοράλ Οζκοραλτάι και Οσμάν Γιγίζ Κίρμιζι με τίτλο «Ένας μυστικός άνθρωπος: Ιλτέρ Κίρμιζι - Τα έγγραφα της TMT δημοσιεύονται για πρώτη φορά, η κρυφή ιστορία της περιόδου 1955 – 1974».

Σχολιάζοντας το βιβλίο, το οποίο διαβάζει, ο τ/κ αρθρογράφος αναφέρει ότι οι αγωνιστές της ΤΜΤ δεν ανησυχούσαν ότι δεν θα έπρεπε να έχει απομείνει ούτε ένας Κύπριος σε αυτή τη «χώρα». Αντιθέτως, προσθέτει, ο όρκος τους ήταν να προστατεύσουν την ύπαρξη της κοινότητας. «Δεν μπορούσαν να την προστατεύσουν.  Έχει ενδιαφέρον ότι ορισμένες ένοπλες μονάδες που οργανώθηκαν στη Λευκωσία δεν ήθελαν καν Τούρκο διοικητή επικεφαλής. Τότε διορίστηκε ένα πρόσωπο ‘κυπριακής καταγωγής’ και ήταν ευχαριστημένοι. Αυτή τη στιγμή, ο πρόεδρος, ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο κυβερνώνται από ένα μόνο πρόσωπο, πόσο μάλλον οι διοικητές από την Τουρκία, και είναι πολύ άνετοι και άμεσοι».

Ο Ιντζιρλί συνεχίζει κάνοντας λόγο σε πολλές παρατυπίες, διαφθορά ή προσωποποίηση που υπήρχαν κατά την περίοδο της ΤΜΤ και συνεχίζονται ακόμα. «Για παράδειγμα, κατά την περίοδο που υπήρχαν περιορισμοί, απαγορεύσεις και ήταν αδύνατον να αγοράσει κανείς οτιδήποτε από το εξωτερικό, κάποιοι προνομιούχοι μπορούσαν να αγοράσουν ό,τι επιθυμούσαν από την ελληνοκυπριακή πλευρά, δίνοντας κάποιες προσφορές, έστω και περιορισμένες, σε γνωστούς, φίλους, ένοπλους άνδρες».

Αναφερόμενος στον ρόλο των δυνάμεων του ΟΗΕ καθώς των βρετανικών δυνάμεων ο Ιντζιρλί αναφέρει ότι «είναι ένα κατάπτυστο ψέμα που μας διδάσκουν ότι ‘η Ειρηνευτική Δύναμη ή οι Βρετανοί στρατιώτες που υπηρέτησαν στην Κύπρο δούλευαν πάντα εναντίον μας, δε μας προστάτευσαν’. Ωστόσο, στο βιβλίο αυτό τεκμηριώνεται ότι δεκάδες στρατιώτες της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο, είτε εθελοντικά είτε επαγγελματικά, στη μυστική παράδοση όπλων και στην αντιμετώπιση άλλων επειγουσών αναγκών σε όλο το νησί. Στην πραγματικότητα, το πρώτο και μοναδικό πραγματικό μετάλλιο στην ιστορία της TMT απονεμήθηκε σε έναν από αυτούς τους στρατιώτες».

Σε σχέση με τη δράση της ΤΜΤ και γεγονότα που έχουν παραποιηθεί ο Ιντζιρλί μιλά για προπαγάνδα, ψέματα δηλαδή που κυριαρχούσαν στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. «Και ακόμα έτσι είναι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η βόμβα στο τζαμί Μπαϊρακτάρ έγινε για να τραβήξει την Τουρκία στο νησί, αυτό το είχαμε μάθει και στο παρελθόν, νομίζω ότι τεκμηριώθηκε σε αυτό το βιβλίο. Νομίζω ότι είναι επίσης καταγεγραμμένο σε αυτό το βιβλίο ότι η Ομορφίτα εγκαταλείφθηκε για τον ίδιο σκοπό και ότι πολλοί άνθρωποι πέθαναν μάταια. Τι κρίμα, παραδώσαμε έναν οικισμό 5 χιλιάδων κατοίκων σε 20 επιδρομείς υπό τις διαταγές του Σαμψών... Γιατί; Για να έρθει η Μητέρα Πατρίδα και να μας σώσει!»

«Ποιος έκανε τη σφαγή στο μπάνιο;»

Αναφορικά με την υπόθεση της σφαγής στο μπάνιο τα Χριστούγεννα του 1963, ο Σερχάτ Ιντζριλί αναφέρει ότι η απάντηση στο ερώτημα ‘ποιος το έκανε’ δεν υπάρχει ούτε σε αυτό το βιβλίο. « Αλλά είναι πλέον γνωστό για ποιο σκοπό χρησιμοποιήθηκε αφού έγινε. Νομίζω ότι είναι μεγαλύτερο έγκλημα από το να σκοτώνεις να μαζεύεις νεκρά παιδιά και να ετοιμάζεις ένα σκηνικό για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Και αυτό έκαναν. Πήραν τα νεκρά παιδιά στην αγκαλιά τους και τα έβαλαν στην μπανιέρα με τη μητέρα  τους και τα φωτογράφισαν».

Aϊχάν Χικμέτ και Μουζαφέρ Γκιουρκάν

Αναφερόμενος στους δράστες της δολοφονίας των δύο δικηγόρων εκδοτών της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, Αϊχάν Χικμέτ και Μουζαφέρ Γκιουρκάν, ο Ιντζιρλί αναφέρει ότι ούτε σε αυτό το ερώτημα υπάρχει απάντηση. «Αλλά ξέρουμε πολύ καλά γιατί σκοτώθηκαν. Είναι καταγεγραμμένο. Για να μην συνεχίσει η Κυπριακή Δημοκρατία. Για να καταστραφεί. Κύριε, δεν καταστρέψαμε την Κυπριακή Δημοκρατία! Όχι, εμείς, ή κάποιοι από τους ανθρώπους με επιρροή, κάναμε πολλές προσπάθειες για να καταστραφεί αυτή η Δημοκρατία ή για να φύγουμε από αυτή τη Δημοκρατία. Ας μη μου πει κανείς πια, "μας έδιωξαν, μας πέταξαν έξω»

Ένα από τα πολύ σημαντικά θέματα που καταγράφεται για άλλη μια φορά σε αυτό το βιβλίο, συνεχίζει, ή που μάθαμε ξεκάθαρα για άλλη μια φορά, είναι ότι πολλά κακά είναι αμοιβαία.

«Με άλλα λόγια, η τουρκική πλευρά δεν ήταν αθώα. Νομίζω ότι αυτή είναι μια πικρή αλήθεια. Και ο εθνικισμός, ο φασισμός είναι ο μόνος λόγος για την καταστροφή αυτής της χώρας. Ο λαός μας αγωνίστηκε για να φέρει την Τουρκία στο νησί, τα αεροπλάνα ήρθαν στα Κόκκινα και στο Λευκόνοικο, βομβάρδισαν στο ένα, τρόμαξαν στο άλλο και έφυγαν. Όμως, δεν ήταν οι δικοί μας φασίστες που έφεραν την Τουρκία στο νησί, αλλά, το ενδιαφέρον είναι ότι ήταν οι Έλληνες φασίστες. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου από αυτούς τους διανοητικά καθυστερημένους και λάδι και μέλι έβαλε στο ψωμί της Τουρκίας, ήρθε μια φορά και δεν έφυγε ποτέ ξανά».

Από το βιβλίο, συνεχίζει, συνάγεται επίσης ότι η τ/κ πλευρά ξεκίνησε πρώτη ις διακοινοτικές συγκρούσεις. «Πήγαμε και γίναμε αστυνομικοί για τους Βρετανούς και θεωρήσαμε ότι ήταν μεγάλη ικανότητα να κάνουμε κακό στους μαχητές της ΕΟΚΑ με κάθε τρόπο με τη ‘βρετανική" στολή’. Αυτοί έθεσαν έναν ‘στόχο’ και πολέμησαν, εμείς ήμασταν οι υπηρέτες των Βρετανών μέχρι να θέσουν κάποιοι άλλοι έναν στόχο. Ήμασταν συνεργάτες».

Η πρώτη σφαγή ανήκει επίσης στους τ/κ, συνεχίζει κάνοντας λόγο στο παράδειγμα ενός περιστατικού δολοφονίας στην Αμμόχωστο. «Πυροβολήσαμε, αν δεν κάνω λάθος, σκοτώσαμε τρεις ανθρώπους - μετά 14 Τούρκοι εξαφανίστηκαν από τους δρόμους. Στο όνομα του τουρκικού και ελληνικού εθνικισμού, για τα συμφέροντα των Βρετανών και της Αμερικής, για χάρη του λεγόμενου ‘δίκαιου σκοπού’, εμείς οι ίδιοι το κάναμε, εμείς οι ίδιοι το βρήκαμε, και αν η σημερινή κατάσταση είναι το αποτέλεσμα, έχουμε χάσει οριστικά! Έχουμε ηττηθεί από κάθε άποψη! Γιατί η τουρκοκυπριακή κοινότητα, την οποία η ΤΜΤ ορκίστηκε να προστατεύσει και να κρατήσει ζωντανή, δεν υπάρχει πια!»

Και ακόμα πιο οδυνηρό, καταλήγει, «αν εξετάσουμε όλους τους εμπλεκόμενους στην κυπριακή αποκάλυψη έναν προς έναν, στο τέλος της ταινίας μόνο η τουρκοκυπριακή κοινότητα πέθανε».

ΚΥΠΕ