• Βουλευτές φωνάζουν για προκλητικά προνόμια αλλά την ίδια ώρα έφεραν πρόταση που διασφαλίζει τα δικά τους

Ως εμπαιγμός θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τα όσα διαδραματίζονται αναφορικά με τις πολλαπλές συντάξεις και την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης από το 60ο που ισχύει σήμερα στο 65ο έτος που ισχύει για όλους τους κοινούς θνητούς. 

Τα νομοσχέδια από τη μια δεν αγγίζουν τους υφιστάμενους αξιωματούχους και βουλευτές, αφού τέθηκαν ζητήματα αντισυνταγματικότητας, αλλά ταυτόχρονα ούτε άλλη ρύθμιση φαίνεται να προωθείται από βουλευτές που να εξυπηρετεί το περί δικαίου αίσθημα. 

Πιο συγκεκριμένα, οι προτάσεις νόμου που προέρχονται από βουλευτές με τη συνδρομή της Ελεγκτικής Υπηρεσίας δεν επιλύουν το ζήτημα, έστω και αν αφήνεται να εννοηθεί το αντίθετο προς τους πολίτες και τους ψηφοφόρους τους. 

Ειδικότερα, η πρόταση νόμου η οποία αφορά τους υφιστάμενους αξιωματούχους και βουλευτές δεν καταργεί τα ωφελήματα τους, αλλά εξυπηρετεί μάλιστα κάποιους με δύο τρόπους. Από τη μια θα κρατήσουν τα δικά τους ωφελήματα τους, αλλά παράλληλα θα παρουσιαστούν ως τα άτομα που επέφεραν αλλαγές στα συνταξιοδοτικά ωφελήματα. 

Με πιο απλά λόγια, η πρόταση που προωθείται από την Ελεγκτική Υπηρεσία και βουλευτές εισηγείται όπως χρησιμοποιηθεί η φόρμουλα που είχε αποφασιστεί στη δημόσια υπηρεσία, όταν αποφασίστηκε να κλειδώσουν τα ωφελήματα μέχρι το 2012 που έγινε η μεταρρύθμιση και ακολούθως, από το 2012 και έπειτα ίσχυσαν οι νέες ρυθμίσεις. 

Δηλαδή, η λύση που προωθείται από την Ελεγκτική και Βουλευτές είναι όπως δοθεί μια μεταβατική περίοδος, να κλειδώσουν ωφελήματα και ακολούθως να γίνουν αλλαγές. Κάτι ωστόσο που σαφώς θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα κρατικών αξιωματούχων και βουλευτών που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση ή έχουν ήδη χρόνια που βρίσκονται στις θέσεις τους και έτσι σε μεγάλο βαθμό θα έχουν «εξασφαλιστεί». 

Ένα απλό παράδειγμα εάν περάσει η συγκεκριμένη ρύθμιση: Βουλευτής ο οποίος έχει εκλεγεί το 2021, ούτε λίγο, ούτε πολύ μέχρι να ψηφιστεί η νομοθεσία και μέχρι να εκπνεύσει η μεταβατική περίοδος όπου θα τεθεί σε ισχύ το νέο πλαίσιο, θα έχει «κλειδώσει» σχεδόν – αν όχι όλο – ολόκληρο το ποσό της σύνταξης που θα πάρει από τα 60 του. Εν ολίγοις, ο εν λόγω βουλευτής – αν και θα παρουσιάζεται πως προωθεί αλλαγές για τους υφιστάμενους, δηλαδή και τον εαυτό του – εντούτοις, βάσει των ρυθμίσεων θα αυτοεξαιρεθεί από την κατάργηση των ωφελημάτων. Το ίδιο θα ισχύει και για όσους βουλευτές βρίσκονται σε δεύτερη ή και τρίτη θητεία, οι οποίοι όπως φαίνεται «κλείδωσαν» με τις ρυθμίσεις που προωθούν τα δικά τους ωφελήματα. 

Ουσιαστικά, κάποιοι θα παρουσιαστούν ως λυτρωτές αλλά ταυτόχρονα όταν θα συνταξιοδοτηθούν θα απολαύσουν όλα τα ωφελήματα τα οποία υποτίθεται βρίσκουν προκλητικά και θέλουν να καταργήσουν. 

Το ερώτημα είναι απλό. Εάν οι βουλευτές θέλουν να κόψουν τα προνόμια από όλους τους υφιστάμενους τότε γιατί δεν αποποιούνται πρώτα οι ίδιοι τη σύνταξη από το 60ο έτος αλλά προωθούν πρόταση η οποία κλειδώνει τα δικά  τους προνόμια; 

Η αφυπηρέτηση από το 60ο έτος αποτελεί πρόκληση και πρέπει να αλλάξει. Την ίδια ώρα όμως μεγαλύτερη πρόκληση αποτελεί η στάση κάποιων βουλευτών οι οποίοι, αφού βολεύτηκαν με την πρόταση που εισηγούνται, φωνάζουν για αλλαγή που όμως κατάφεραν να μην τους επηρεάζει. 

Σε όλο αυτό το αλαλούμ δεν μπορούμε να προσπεράσουμε και τη στάση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, η οποία σημειώνει πως αν περάσει αυτή η ρύθμιση ενδεχομένως να μην κριθεί ως αντισυνταγματική, κάτι που θα διαφανεί στα δικαστήρια. Βάσει τούτου γεννάται ένα άλλο ερώτημα, αφού αν η εν λόγω ρύθμιση, η οποία θα εξυπηρετήσει κάποιους ενδεχομένως να κριθεί αντισυνταγματική, τότε γιατί δεν προωθείται πρόταση νόμου η οποία οριζόντια και άνευ όρων θα αυξήσει την ηλικία της συνταξιοδότησης για όλους τους υφιστάμενους στο 65ο έτος της ηλικίας τους; 

Θα έχει πάντως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε πόσοι από όσους φωνάζουν σήμερα για κατάργηση του προκλητικού ωφελήματος της σύνταξης στα 60, εάν ισχύσει και για τους υφιστάμενους, βρεθούν στο τέλος στα δικαστήρια ζητώντας όπως κριθεί αντισυνταγματική η απόφαση που τους έκοψε τα προνόμια τους. 

Χαράλαμπος Ζάκος