Μετά την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία το Σεπτέμβριο του 1939, το Ηνωμένο Βασίλειο έστειλε τη βρετανική δύναμη εκστρατείας (BEF)  στην ακρογραμμή του καναλιού της Μάγχης για να βοηθήσει τους Γάλλους συμμάχους τους.

Όταν η Γερμανία εισέβαλε στη Γαλλία, απέφυγε την οχυρωμένη γραμμή Maginot στα γαλλογερμανικά σύνορα, επιτιθέμενη αρχικά στο Βέλγιο και την Ολλανδία στις 10 Μαΐου 1940. Αντίθετα με τις προσδοκίες των συμμάχων, οι Γερμανοί έστειλαν επίσης τεθωρακισμένες μονάδες Panzer, διαμέσου του ανοχύρωτου δάσους του Ardennes πριν κατευθυνθούν προς το Κανάλι της Μάγχης σε ένα ελιγμό "δρεπάνι".

Μέχρι τις 21 Μαΐου, η έντονη ώθηση των Γερμανών άφησε ολόκληρο το BEF και μεγάλους αριθμούς βελγικών και γαλλικών δυνάμεων παγιδευμένους σε μια ελώδη άκρη κατά μήκος της βόρειας ακτής της Γαλλίας. Η μόνη επιλογή εξόδου τους ήταν μια απελπισμένη εκκένωση από την παραλιακή πόλη Dunkirk.

Καθώς οι Σύμμαχοι υποχώρησαν στο Dunkirk, άνοιξαν πύλες και κατέστρεψαν σειρά καναλιών για να επιβραδύνουν τη γερμανική επέλαση. Ανησυχώντας για την ασφάλεια των γραμμών τροφοδοσίας και τις επιδόσεις των δεξαμενών στο βάλτο έδαφος, ο Χίτλερ διέταξε τις δυνάμεις του να σταματήσουν, γεγονός που επέτρεψε στους συμμάχους να προετοιμάσουν άμυνες γύρω από τη ζώνη εκκένωσης.

Στην άλλη πλευρά, της Αγγλικής Μάγχης συσταθηκε βιαστικά μια πλούσια αρμάδα για να διευκολυνθεί η εκκένωση, καθώς τα πολεμικά πλοία μεταφοράς προσωπικού και οι τα καταστροφικά ενώθηκαν με εκατοντάδες ιδιωτικά αλιευτικά σκάφη, ιστιοπλοικά και σκάφη αναψυχής ή οτιδήποτε είχε αρκετά ρηχά βύθισμα για να πλησιάσει την αμμώδη παραλία του Ντανκιν.

Από τις 27 Μαΐου έως τις 4 Ιουνίου, καθώς η γερμανική πολεμική αεροπορία βομβάρδιζε το Dunkirk, οι γειτονικές γερμανικές δυνάμεις εδάφους πλησίαζαν, εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες των Συμμάχων έσκαψαν χαρακώματα στην άμμο και περίμεναν να επιβιβαστούν στα πλοία για την επιστροφή τους στην Αγγλία

Οι περισσότεροι από τους αποχωρήσαντες Συμμάχους, επιβιβάστηκαν στα σκάφη διάσωσης από το λιμάνι και τους κυματοθραύστες, αλλά σχεδόν 100.000 στρατιώτες αναγκάστηκαν να επιβιβαστούν στα πλοία από το νερό με τα κύματα να φτάνουν μέχρι το κεφάλι τους.

“Ήταν ο πιο παράξενος, ο πιο μη συμβατικός στόλος που υπήρξε ποτέ και ήταν επανδρωμένος από κάθε είδους Άγγλο, ποτέ περισσότερο από δύο άνδρες, συχνά μόνο ένα, σε κάθε μικρό σκάφος. Υπήρχαν τραπεζίτες και οδοντίατροι, οδηγοί ταξί και ιστιοπλόοι, αγόρια, μηχανικοί, ψαράδες και δημόσιοι υπάλληλοι ....” ARTHUR D. DIVINE, BOAT PILOT

Στρατιώτες επιβιβάζονταν΄εν μέσω σφοδρών βομβαρδισμών σε πλοία που κατέφτασαν από την Αγγλία και οδηγούνταν από απλούς πολίτες που έσπευσαν αν βοηθήσουν 400 000 στρατιώτες να επιστρέψουν σπίτι.

Συνολικά, η προσπάθεια εννέα ημερών έσωσε περισσότερους από 338.000 στρατιώτες από τη σύλληψη ή το θάνατο. Η επιχείρηση έληξε όταν οι εναπομείναντες 40 000 Γάλλοι στρατιώτες παραδόθηκαν στο γερμανικό στρατό.

Την ίδια ημέρα, ο Winston Churchill έδωσε τη διάσημη ομιλία του που έμεινε γνωστή με την φράση «Θα πολεμήσουμε στις παραλίες». 

Η εκκένωση έγινε γνωστή όχι ως μια καταστροφική ήττα, αλλά ως το «Θαύμα του Dunkirk»: Η ασφαλή απελευθέρωση χιλιάδων ανθρώπων που θα έζησαν για να πολεμήσουν και να κερδίσουν μια άλλη μέρα.

Από τα βιβλία της ιστορίας στην μεγάλη οθόνη

Όπως και άλλες γνωστές μάχες του Β ΠΠ, έτσι και αυτή, ενέπνευσε τους δημιουργούς ταινιών με αποτέλεσμα η θρυλική εκκένωση του Dunkirk να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη αποτυπώνοντας τις συγκλονιστικές μέρες που βίωσαν χιλιάδες στρατιώτες στην ακτή της Γαλλικής πόλης αλλά και το θάρρος και τον αλτρουισμό εκατοντάδων πολιτών που έσπευσαν με τις βάρκες τους να βοηθήσουν τους στρατιώτες τους. 

 Δείτε το trailer της ταινίας που προβάλετε αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους