Σκιαγραφώντας το ΑΚΕΛ- Θα σκιαγραφήσουμε το χαρακτήρα του ΑΚΕΛ σε μια προσπάθεια ανάλυσης του γενετικού του υλικού, του οποίου τα παράγωγα αυτό το διάστημα μας προκαλούν αρκετά προβλήματα

Του Στέλιου Ξιουρή 

Θα επιχειρήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων που έχουν σχέση με τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ και το ΑΚΕΛ, προσπαθώντας να δώσουμε εξήγηση, στις εν πολλοίς, ακατανόητες πράξεις και προσεγγίσεις τους σε πλείστα θέματα…

Θα σκιαγραφήσουμε το χαρακτήρα του ΑΚΕΛ σε μια προσπάθεια ανάλυσης του γενετικού του υλικού, του οποίου τα παράγωγα αυτό το διάστημα μας προκαλούν αρκετά προβλήματα. Δεν το παίζουμε κομματικός Φρόιντ, αλλά με τόσα που υποφέρουμε μια προσπάθεια θα βοηθήσει και στη δική μας ψυχανάλυση.

«Η εικόνα που δείχνει το ΑΚΕΛ είναι ότι κινήθηκε μεταξύ ηρωικού μύθου για τους αγώνες του, προπαγάνδας που υπάκουε σε « ανώτερους» σκοπούς και εσκεμμένης παραποίησης της πραγματικότητας. Βοηθούντος και του γεγονότος ότι τα αρχεία του κόμματος παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό, αδημοσίευτο και μη προσβάσιμο δύσκολα εντοπίζονται έγκυρες απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα που αφορούν κρίσιμες αποφάσεις του κόμματος, καθώς και τον ακριβή ρόλο που έπαιξαν οι κατά καιρούς ηγεσίες του.

Μέσα σ’ αυτό το θολό τοπίο είναι πραγματικά λίγα τα στελέχη του ΑΚΕΛ που κατάφεραν να υπερβούν τις παρωπίδες που τους επέβαλλε η κομματική γραμμή , καθώς και το φόβο της απομόνωσης ή και της εξόντωσης τους και να προχωρήσουν σε μια νηφάλια δημόσια κριτική των κομματικών ιντρίγκων και των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων .

Ο ιδιαίτερος ανθρωπότυπος του κομουνιστή του 20^ου αιώνα, αν κατάφερνε να μην απορροφηθεί από τη βάρβαρη γραφειοκρατία του κόμματος , βασανιζόταν διαρκώς να συμβιβάσει την κομματική του στράτευση και τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από αυτή με τη βαθιά εσωτερικευμένη στο «πολιτικό του ασυνείδητο» κομμουνιστική ουτοπία.»

Κι όμως οι συγκυρίες κάποιες φορές προδιαγράφουν και το αποτέλεσμα , αφού και ο Μητσάρας - τώρα που έγινε ωραίος Έλληνας, αφού παρουσιάζει και το βιβλίο του στην Αθήνα να τον αποκαλούμε έτσι, όπως προσφωνούν φιλικά και τους αντίστοιχους συνονόματους του Δημήτρηδες, στο κλεινόν άστυ- ως ευαίσθητος και εύψυχος επηρεάζεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ε, μα δεν γίνεται να χάσει τις εμφανίσεις του Γιώργου Νταλάρα με τους Γιάννη Κότσιρα και Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, που είναι και φίλοι του αφού τραγουδούσαν  στην Τάφρο της  Πύλης Αμμοχώστου στις συναυλίες που διοργανώνει η ΕΔΟΝ.

Το απωθημένο του ήταν πάντα, να γράψει βιβλίο μετά την Προεδρία της Δημοκρατίας ( τα κατάφερε όλα ο Δικωμίτης) και να δίνει συναυλία ο Νταλάρας και να ερμηνεύει μαζί του το  πατριωτικό άσμα « πάγωσε η τσιμινιέρα». Εξάλλου τόσα χρόνια βαρέθηκε να ακούει πάντα τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, να ερμηνεύει τα δικά του άσματα και ιδιαίτερα το « χαιρετίσματα στην εξουσία».

Α, υπάρχει ένα προβληματάκι που δεν το έλαβε υπόψη ο  τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μπορεί να επηρεάσει και τα άλλα παιδιά των ΕΔΟΝόπουλων. Όταν ο μεγάλος Γιώργος Νταλάρας ερμηνεύει το εκπληκτικό άσμα του μέγιστου , του Εθνικού μας ποιητή Κώστα Μόντη « ανασήκωσε την πλάτη και απόσεισε τους Πενταδάκτυλε μου», τα ΕΔΟΝόπουλα ναι μεν θα το τραγουδούν, αλλά όχι προφανώς με το ίδιο πάθος, όπως την τσιμινιέρα  .

Ε, να μην αποσείσει και τους φίλους τους Τουρκοκύπριους, αλλά και τους 50 χιλιάδες εποίκους. Καλά θα είναι να αποσείσει με στιλ ο Πενταδάκτυλος και να προσέξει ρε παιδί μου , μπας και πάει και κάποιος, που ναι μεν κρατάει το σπίτι μας στα κατεχόμενα, αλλά είναι μέλος του « αδελφού» Ρεπουμπλικανικού κόμματος.