Περιμένουμε από τους νέους μας να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους όταν εμείς οι ίδιοι, πολιτικοί, οικονομικοί και επιχειρηματικοί παράγοντες και ΜΜΕ, προβάλλουμε το προσωπικό και το κομματικό μας συμφέρον. Δεν αφουγκραζόμαστε τα θέλω τους, προσπαθούμε να τους επιβάλουμε τα δικά μας «πρέπει», στήσαμε ένα σύστημα που ευνοεί αποκλειστικά και μόνο όσους έχουν «πλάτες» από το σύστημα.

 

Ο δρ. Ροϊλός, καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, κάτοχος της Έδρας Γ. Σεφέρη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, σε συνέντευξή του αναφέρει ότι «ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που απασχολεί αυτή τη γενιά είναι η κοινωνική ανισότητα: ο τρόπος που η κοινωνική τάξη αφενός και το οικονομικό σύστημα αφετέρου επηρεάζει τις ζωές των ατόμων. Είναι ένα σύνθετο ζήτημα γιατί αυτή η γενιά έχει κρίση και καταλαβαίνει ότι απολαμβάνει σε μεγάλο βαθμό τα οφέλη του αναπτυγμένου κοινωνικού κράτους».

Η σημερινή γενιά, παρά τις σπουδές και τους κόπους της, δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Γι’ αυτό και απέχουν, η πλειοψηφία τους, από τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα και από τις εκλογικές διαδικασίες. 

Διανύουμε μια περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων και ακούμε στα πηγαδάκια των νέων, στις καφετέριες και στα πανεπιστήμια, ότι θα απέχουν ή θα αποστασιοποιηθούν από την πολιτική ζωή και από τις επερχόμενες εκλογές. Μια στάση ζωής που θα έπρεπε να μας ταρακουνήσει εδώ και καιρό.

Απαξίωση

Η νεολαία έχει απεριόριστες δυνάμεις για να δώσει δυναμικά το «παρών» της και να παρέμβει για μια θετική εξέλιξη της κοινωνίας. Ωστόσο, οι πολιτικοί, και οι άνθρωποι της οικονομίας στην πλειοψηφία τους, έχουν δημιουργήσει με τις πράξεις ή καλύτερα τις παραλείψεις τους, ένα κλίμα απέχθειας και αδιαφορίας προς τα κοινά. Οι νέοι, η κάθε γενιά μετά το 2000, απαξιώνουν και δεν συμμετέχουν σε ενέργειες και πράξεις που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην εξουσία ανθρώπους που έχουν πρωταγωνιστεί, έμμεσα ή άμεσα, διά της συμμετοχής ή της αδιαφορίας τους σε σκάνδαλα, και βεβαίως δεν έχουν τιμωρηθεί. Εκτός κι αν έχουν μπει στο κομματικό μηχανισμό και εξελίσσονται…

Αναξιοκρατία

Μιλώντας με νέους θα ακούσουμε να λένε πως δεν θα ψηφίσουν γιατί δεν ανέχονται πια την ατιμωρησία, την αδικία και την αναξιοκρατία, την ανηθικότητα και την υποκρισία όχι μόνο των πολιτικών αλλά και όλων εκείνων που βρίσκονται κοντά στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Δυστυχώς, ο άνθρωπος πλέον προτάσσει το προσωπικό και κομματικό του συμφέρον και δεν εργάζεται για το «εμείς». Η μοναδική αξία είναι το χρήμα και όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτό, αδιαφορώντας για τον Άνθρωπο και την Πολιτεία.

Η απολιτική σκέψη είναι η επικρατούσα στάση ζωής της εποχής. Η απαξίωση για τους πολιτικούς οδηγεί στην απαξίωση για τα κόμματα και στην αδιαφορία για ό,τι πρεσβεύουν. Η κοινή διαπίστωση, που δεν κατάφερε να την ανατρέψει κανείς, είναι ότι οι κρατούντες θέσεις εκμεταλλεύονται την εξουσία και ικανοποιούν αποκλειστικά προσωπικά και κομματικά συμφέροντα  απογοητεύοντας τον λαό, και κυρίως τους νέους.

Αδιαφορία

Η αδιαφορία οδηγεί στη δημιουργία δημαγωγών και καιροσκόπων και οδηγεί στην εξουσία άτομα που δεν έχουν επαρκείς ικανότητες για να κυβερνούν και να προσφέρουν στον λαό τα βασικά: ασφάλεια, υγεία, παιδεία και τουλάχιστον ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο. 

Πολύ σύντομα, για άλλη μια φορά θα έχουμε εκλογικές αναμετρήσεις, ασχέτως της σημαντικότητάς τους. Πολύ φοβάμαι ότι ο λαός θα αρνηθεί να συμμετάσχει ενεργά, με οδυνηρές επιπτώσεις για το μέλλον του.

Για την αδιαφορία το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρουν οι πολιτικοί που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τη δύναμη της νεολαίας, και το  αίτημά τους ότι οι νέοι χρειάζονται στήριξη και φροντίδα για να δώσουν πίσω στην κοινωνία τον καλύτερό τους εαυτό.

Ποια προοπτική τους προσφέρεται; Σε ποιο κράτος δικαίου ζουν και εργάζονται; Πόση αξιοκρατία και ασφάλεια τούς παρέχεται; Γιατί πρέπει να σας ψηφίσουν κύριοι και κυρίες μου;