• Το αποτέλεσμα των εκλογών έστειλε αδιάβαστες τις ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων, αλλά και εξέθεσε το ίδιο το εκλογικό σώμα… που απέδειξε τα παιδαριώδη πολιτικά του κριτήρια. Πέραν όμως αυτού, δεν άφησε καμία πλέον αμφιβολία για την πορεία φθοράς του ΑΚΕΛ, που ότι μαντζούνι και να χρησιμοποιήσει αποτυγχάνει.

Δεν θα εξηγήσω εδώ το φαινόμενο Φειδίας, το οποίο  άλλωστε τις τελευταίες ώρες  υπερ -αναλύθηκε. Θεωρώ ωστόσο πως δεν είναι μόνο ένα παρακμιακό φαινόμενο, αλλά και επικίνδυνο. Ο Φειδίας εν τη αφελεία του καμάρωνε γιατί εξουδετέρωσε τα κόμματα. Αλλά στις δημοκρατίες, δεν υπάρχει υποκατάστατο για τα κόμματα. Μην προσποιούμαστε πως όλα είναι καλά και η απόφαση των πολιτών να στείλουν τον Φειδία στη Βουλή είναι σεβαστή και τελεία. Βεβαίως και είναι σεβαστή αλλά είναι μία κάκιστη απόφαση, η οποία δείχνει από τη μία ευθύνες των κομμάτων αλλά και μία πρωτοφανή ανωριμότητα για το εκλογικό σώμα που αντέδρασε ως πικκαρισμένος έφηβος. 

Μπορούμε όσο θέλουμε να κατηγορούμε τα κόμματα, αλλά δεν μπορούμε να αγνοούμε και τις ευθύνες των υπολοίπων. Δεν γίνεται δηλαδή με καμάρι να λέμε για την «κοινωνία των πολιτών», κι όταν η κοινωνία απαντά με αυτό τον τρόπο να σφυρίζουμε αδιάφορα. Και κυρίως αυτό αφορά την αυτοαποκαλούμενη «κοινωνία των πολιτών», που γέρνει πίσω στον καναπέ και καταμαστιγώνει αδυσώπητα το σύστημα, τους πάντες. Τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα, διότι όταν ισοπεδώνεις ότι θεσμικό υπάρχει, στρώνεις τον δρόμο σε Φειδίες, ή ανάλογα με την περίσταση ακροδεξιά ή ακροαριστερά παρακλάδια. 

Βεβαίως αυτά τα φαινόμενα δεν δημιουργούνται εκ του μηδενός. Το ανάλογο ισοδύναμο ήταν η εκλογή Χριστοδουλίδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Όχι βέβαια γιατί ο Χριστοδουλίδης είναι απολίτικος. Κάθε άλλο, μία χαρά ξέρει που θέλει να πάει. Το ισοδύναμο αφορά την απαξίωση στα «κομματικά και παραδοσιακά στεγανά». Ήρθε υποτίθεται ως ο άνθρωπος που υπερβαίνει τα κόμματα και επιβάλλεται σε αυτά, χωρίς να έχει κόμμα στην πλάτη του. Ε… όλα εδώ πληρώνονται. Κι εδώ το κόστος το πλήρωσαν τα κόμματα του κέντρου που στήριξαν τον Χριστοδουλίδη κόντρα στους δύο πόλους. Τώρα εισπράττουν τα επίχειρα!

Ο ΔΗΣΥ και ιδιαίτερα η Αννίτα, δεν κέρδισαν, αλλά διασώθηκαν, γιατί όταν σχολιάζουμε εκλογικά αποτελέσματα, λαμβάνουμε υπόψιν το συγκείμενο, το γενικότερο περιβάλλον. Ε, λοιπόν σε ένα τέτοιο περιβάλλον ναι, η Αννίτα τα κατάφερε. 

Το ΑΚΕΛ και η πολιτική του στην ΕΕ ηττήθηκε πανηγυρικά. Η αστεία «Κοινωνική Συμμαχία» που άρον- άρον έστησαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ορισμός αυτού που περιγράφω πιο πάνω: απολίτικος αχταρμάς. Από τον φιλελεύθερο αλλά Τκ Νιαζί μέχρι την αχαρακτήριστη πολιτικά Θεολόγου και τα κομματικά στελέχη της παραδοσιακής αριστεράς. Από το Αντι-ευρωπαικό μανιφέστο των Κομμουνιστικών Κομμάτων που υιοθέτησαν, μέχρι τις γλυκανάλατες αναφορές στην καλύτερη Ευρώπη των προεκλογικών συγκεντρώσεων που τις ακούν τα στελέχη του κόμματος και υπομειδιούν, γιατί ξέρουν ότι πρόκειται για προεκλογικές κουτοπονηριές.  Τελικά ούτε η «Κοινωνική Συμμαχία» ούτε οι ψήφοι των τκ έσωσαν την πολιτική ένδεια του ΑΚΕΛ.

Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι το ΑΚΕΛ κέρδισε στις κάλπες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αμφιβάλλω πάρα πολύ. (Την ώρα που γράφεται το κείμενο δεν γνωρίζω τα ποσοστά των κομμάτων στους Δημοτικούς Συμβούλους). Είναι δυνατόν να θεωρούν νίκη του ΑΚΕΛ την επιλογή του Χ. Προύντζου στη Λευκωσία; Επειδή δοκίμασαν στις προηγούμενες εκλογές με κομματικό στέλεχος κι έχασαν πανηγυρικά είπαν να πάνε αυτή τη φορά με έναν άνθρωπο που δεν έχει τίποτε κοινό μαζί τους. Καμία ιδεολογική αναφορά ή πολιτική συγγένεια. Πέτυχαν ναι,  (και απέτυχε ο ΔΗΣΥ),  στο παιχνίδι των συνεργασιών γιατί επέλεξαν να κλείσουν έγκαιρα συμφωνίες με  άλλα κόμματα και να διαμορφώσουν συνθήκες επιτυχίας. Αλλά αυτό ακριβώς είναι που σιχάθηκαν οι πολίτες, τις καιροσκοπικές συμμαχίες.

Επιστρέφοντας στις Ευρωεκλογές,  αξίζει να σχολιάσουμε την Τουρκοκυπριακή ψήφο. Ή μάλλον την μη ψήφο. Έχουμε κόμμα με Πρόεδρο και  υποψήφιο Τκ που δεν πήρε παρά μερικές δεκάδες ψήφους ή ίσως λίγες εκατοντάδες ψήφους από την Τκ κοινότητα. 

Παρά το γεγονός ότι τρία κόμματα περιέλαβαν στα ψηφοδέλτια τους Τ.κ. υποψήφιο, και μάλιστα ο ένας από αυτούς ο Νιαζί είχε και τη στήριξη ενός μεγάλου Τκ κόμματος, η αποτυχία αύξησης της συμμετοχής βοά. Σε αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ευθύνη του Νιαζί είναι τεράστια. Υπήρξε υποτίθεται ο άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο, αλλά το έργο του δεν έπεισε. Η δράση του στις Βρυξέλες θεωρήθηκε από τους Τκ, ως ανάξια των προσδοκιών τους. Στο κεφάλαιο αυτό αξίζει να σημειώσουμε την απόλυτη απουσία του ΔΗΣΥ, η οποία συνιστά σοβαρή αδυναμία. Όχι γιατί δεν συμπεριέλαβε Τκ στο ψηφοδέλτιο του, αλλά γιατί δεν απευθύνθηκε στην Τκ. Κοινότητα. Θα μπορούσε να το πράξει με χίλιους τρόπους γιατί στην ΕΕ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που εκπροσωπείται και όχι οι κοινότητες. Στο Ευρωκοινοβούλιο είναι οι πολίτες που εκπροσωπούνται και όχι τα κράτη. 

Η αύξηση, σχεδόν διπλασιασμός των ποσοστών του ΕΛΑΜ, είναι το επόμενο μεγάλο ζήτημα προς συζήτηση. Είναι η άλλη μορφή αποπολιτικοποίησης που θεοποιεί τις πλέον απλουστευτικές μορφές πολιτικής και απευθύνεται στα χαμηλότερα ένστικτα. Τον φόβο και το αόριστο έθνος που περιορίζεται στα σύμβολα και στα ρηχά. Μόνο που το έθνος εδώ, λειτουργεί ως ο αντίποδας στο Ευρωπαϊκό όραμα.

Τα αποτελέσματα του ΕΛΑΜ χρειάζονται πολύ εκτενέστερη ανάλυση που θα ακολουθήσει σε επόμενο κείμενο…