Κάθε φορά που ακούω για ένα νέο διορισμό, σκέφτομαι πως αυτός ο λαός την πάτησε για άλλη μια φορά! Κάθε φορά που βλέπω άλλο ένα όνομα για διορισμό, σκέφτομαι πως άλλος ένας πρόεδρος μας πούλησε το αφήγημα περί Άριστων των Αρίστων σε θέσεις «κλειδιά».

Kάθε φορά που ακούω ότι ο Πρόεδρος, ο κάθε Πρόεδρος, θα διορίσει τον Άριστο των Αρίστων σε μια θέση, με πιάνει το γέλιο! Γελώ για να μην κλάψω για την κατάντια μας, γελώ για να μην λουστώ το κλάμα και μετά να πέσω στο κρεβάτι με κατάθλιψη!

Κάθε φορά που βλέπω ένα όνομα στις ιστοσελίδες ή μια ανακοίνωση για ένα νέο διορισμό, ψάχνω να βρω τη διασύνδεσή του με τον Νίκο της καρδιάς μας, να δω τη συγγένειά του, να μάθω σε ποιο κόμμα ανήκει και πώς βοήθησε στην εκλογή του Προέδρου.

Κάθε φορά που ακούω για ένα νέο διορισμό, σκέφτομαι πως αυτός ο λαός την πάτησε για άλλη μια φορά με εκείνη την ατάκα ότι, θα διορίζονται οι Άριστοι των Αρίστων, αλλά κυρίως με εκείνα τα τηλεφωνήματα που «έπεσαν» τις πρώτες μέρες της εκλογής του Προέδρου, με την υπενθύμιση ότι ο Πρόεδρος θέλει να του δώσετε ονόματα ατόμων, πραγματικά αρίστων, για να διορίσει σε θέσεις – κλειδιά.

Κάθε φορά που ακούω για έναν νέο διορισμό, ονειρεύομαι μια κυβέρνηση υπεράνω κομμάτων, υπεράνω πολιτικής, επικεντρωμένη στον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Δυστυχώς θα ονειρεύομαι για πολύ ακόμη!

Το συγκλονιστικότερο, ωστόσο, είναι όταν ακούω στα πηγαδάκια ότι οι διορισμένοι του προέδρου θεωρούν τους εαυτούς τους ικανότατους και τους ανθρώπους που με τις γνώσεις και το background τους θα σώσουν την Ανθρωπότητα,  όντας η Κύπρος είναι ο ομφαλός της γης.

Θεωρούν τους εαυτούς τους εξαιρετικά ικανούς για τη διακυβέρνηση της Κύπρου, και κάποτε το «παίζουν» και δύσκολοι βάζοντας λιτούς και δεμένους να τους ανοίξουν πόρτα επικοινωνίας με τους γνωστούς τού γνωστού του Προέδρου.

Τα παιδιά των παιδιών…

Ερχόμενη στην πραγματικότητα, αντιλαμβάνομαι πως πλέον η κατάσταση συνεχίζεται και δεν θα αλλάξει, ακόμη κι αν γκρεμιστεί η Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά θα έλθουν τα παιδιά των Αρίστων που είναι επίσης Άριστα, τα παιδιά των παιδιών τους και η οικογενειακή ή κομματική υπόθεση συνεχίζεται…

Δυστυχώς αυτός ο τόπος λησμονεί ποιοι και πώς μας έφεραν στην καταστροφή, ποιοι και πως παράδωσαν τον τόπο στην Τρόικα πριν μια δεκαετία και ποιοι έχουν το θράσος να μιλούν 50 χρόνια μετά την  εισβολή των Τούρκων.

Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι πως κάποτε θα υπάρξει μια κοινωνία πραγματικά Αρίστων, πραγματικά ικανών, πραγματικά υπεύθυνων ανθρώπων σε καίριες θέσεις που δεν θα σκέφτονται πως να σωθούν άλλη μια πενταετία και πού θα απασχολούνται σε πέντε χρόνια όταν αλλάξει η Κυβέρνηση. Άνθρωποι που δεν θα το δηλώνουν συντεχνιακοί αλλά θα κατέχουν διευθυντική ή προεδρική θέση σε ημικρατικούς, άνθρωποι που δεν θα δηλώνουν πως είναι ενάντια στο κεφάλαιο αλλά έχουν χτίσει έπαυλη με δυο πισίνες. Όπως θα έλεγε και ο Αριστοτέλους «αυτό που έχει γίνει συνήθεια, αντιμετωπίζεται σαν κάτι φυσιολογικό».

Υ.Π. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις από τον κανόνα και άνθρωποι με γνώσεις και εμπειρίες που επιλέγονται, όχι μόνο γιατί στηρίζουν τον Πρόεδρο αλλά και γιατί έχουν να δώσουν κάτι στην κοινωνία. Δυστυχώς αυτοί παραμένουν η μειοψηφία που με τα χρόνια συρρικνώνεται! 

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews