Και «οι Καλαμαράες» είναι ένα θέμα. Μεγάλο. Εάν θεωρούμε ότι είναι μια «σκατόρατσα» που θέλει να μας ξεγελάσει μονίμως, είμαι και εγώ μισός αλλά δεν πάει προσωπικά, τότε πρέπει να τους πούμε να σηκώσουν την ΕΛΔΥΚ, να σταματήσουν να μας σπουδάζουν τα βλαστάρια μας και ένα σωρό άλλα. Αυτό το σας αγαπάμε / μισούμε όποτε μας συμφέρει, μόνο ήθος δεν φανερώνει. Άλλα ναι.Πολλά.

Το πλέον ενδιαφέρον δεν είναι πως η υπόθεση Interconnector ανέδειξε για άλλη μια φορά σοβαρές παθογένειες της χώρας μας. Αυτό άλλωστε, είναι στην ημερήσια διάταξη και, ως τέτοιο, δεν είναι πια αντικείμενο σχολιασμού. Το ενδιαφέρον, αυτή τη φορά, είναι πως ανέδειξε τόσες πολλές ταυτόχρονα.

Αρχικά είναι το κράτος. Το κράτος το οποίο κατά τα άλλα θέλουμε και να το προωθήσουμε ως επενδυτικό προορισμό και το οποίο κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναδιαρθρώσει ούτως ώστε να μπορεί να φτάσει κάπως σ’ αυτό το ρόλο, είτε θίγονται συμφέροντα εδώ είτε όχι.

Και είναι να απορεί κανείς, πώς περιμένουμε να έρθουν επενδύσεις μετά και το πολύ… αμαρτωλό μας παρελθόν, όταν παραδεχόμαστε δημοσίως, μη έχοντας κι άλλη επιλογή, ότι συναινούμε χωρίς να έχουμε ψάξει τις λεπτομέρειες, χωρίς το ένα, χωρίς το άλλο. Ή μήπως όχι; 

Οι σοβαρές επενδύσεις πηγαίνουν σε σοβαρά κράτη. Τα μη σοβαρά προσελκύουν και αυτά πολλά και διάφορα. Καλά όμως δεν τα λες. Για τα κράτη. Για τις αρπαχτές διαφόρων βέβαια είναι ό,τι καλύτερο. Αυτό θέλουμε;

Κάποια δε στιγμή θα πρέπει να μπουν κάποιοι κανόνες έτσι που αυτά ειδικά τα ζητήματα να τα χειρίζονται ειδικοί με τις ανάλογες γνώσεις, τις αρμοδιότητες και τις ανάλογες ευθύνες έναντι του Νόμου, αντί να καταλήγουν κυρίως στη Βουλή για συζητήσεις επί συζητήσεων που δεν οδηγούν πουθενά και οι οποίες μονοπωλούνται από διάφορους φαιδρούς συνήθως χωρίς γνώση του αντικειμένου και οι οποίοι χρειάζονται εξηγήσεις επί εξηγήσεων και εν τέλει καταλαβαίνουν άλλα αντ’ άλλων ή καταλήγουν εκεί που θέλουν;

Δικαίως θα ρωτήσει κάποιος: Καλά, δεν έχουν λόγο οι βουλευτές ως εκλελεγμένοι εκπρόσωποι του λαού; Φυσικά και έχουν. Το πρόβλημα είναι πως, και εδώ, οι ευθύνες των ΜΜΕ είναι βαριές και ασήκωτες αφού αυτό που μένει στο τέλος είναι τα νούμερα των νουμέρων που επιβάλλονται. Και αναμφιβόλως εκπροσωπούν αυτούς που εκπροσωπούν επάξια: συνήθως όσους τους αδίκησε η φύση νοητικά ή οι μακρές περίοδοι αιμομιξιών των προγόνων μας. Νοείται όμως να μας κυβερνούν συχνά εκ του αποτελέσματος και της δυνατότητάς τους να επηρεάζουν καταλυτικά τις συζητήσεις και τις εξελίξεις;

Άλλη μια παθογένεια είναι «οι Καλαμαράες». Μεγάλη. Θα πρέπει επιτέλους να αποσαφηνίσουμε την αντίληψή μας για την Ελλάδα και μ’ αυτή να πορευθούμε εντίμως, αναλαμβάνοντας και τις συνέπειες. 

Εάν θεωρούμε ότι είναι «σκατόρατσα» που θέλει να μας γελάσει μονίμως, όπως συχνά ακούγεται, είμαι και εγώ μισός αλλά δεν πειράζει, τότε πρέπει να τους πούμε να σηκώσουν την ΕΛΔΥΚ, να σταματήσουν να μας σπουδάζουν δωρεάν τα βλαστάρια μας και ένα σωρό άλλα. Αυτό το σας αγαπάμε / μισούμε όποτε μας συμφέρει, ήθος δεν λες ότι φανερώνει. Άλλα ναι. Πολλά.

Και να ήμασταν εμείς έστω και υποτυπωδώς παράδειγμα «μη σκατόρατσας», ούτε καν υπόδειγμα γιατί εκεί μπαίνουμε πια στη σφαίρα του ανεκδότου, να το καταλάβω. Έχουμε συναίσθηση του τι είμαστε; Άστε τους «Καλαμαράες», άστε και τους ξένους. Μεταξύ μας αντιλαμβανόμαστε τι είμαστε; Ο ένας προς τον άλλον.

Μετά είναι η λαμογιά. Και ειδικά η άνεση διαφόρων να κάνουν νταβατζιλίκι με τα όποια συμφέροντα ανερυθρίαστα δουλεύοντας μας και κατάμουτρα, ενίοτε. Αν μας αξίζει; Μεγάλη συζήτηση. Σίγουρα εμείς τους το επιτρέψαμε αλλά κάποτε δεν πρέπει να σοβαρευτούμε;

Ένα φοβερά σοβαρό θέμα είναι και τα ψυχολογικά. Πολλά κι αυτά. Και νομίζω πως, μετά την εμφάνιση της Αννίτας Δημητρίου στο Πρωτοσέλιδο του Δημητρόπουλου στο SIGMA τις προάλλες κάποιου τα ψυχολογικά, τα αναρίθμητα μετά τις Προεδρικές, έχουν πολλαπλασιαστεί. Επικινδύνως. 

Κατ’ αρχάς, το «δεν κοιμάμαι και ξυπνώ για το 2028 όπως βλέπω και ακούω άλλους», ήταν εξαιρετικά κομψό από πλευράς της Προέδρου της Βουλής και του ΔΗΣΥ.  Και μπράβο της. Το να μιλάει κάποιος για έναν και να λέει «άλλους» φανερώνει μια λεπτότητα την οποία όμως αμφιβάλλω εάν ο «άλλοι» θα την εκτιμήσει.

Τώρα, εάν ο Αντρέας επέμεινε και τη ρώτησε για τον «άλλοι» δεν είναι θέμα της Αννίτας, έτσι; Δεν ξέρω εάν θα επαναδιεκδικήσει ο Αβέρωφ είπε, και συμπλήρωσε ότι «δοκιμάστηκε πριν ένα χρόνο, υπήρξε η ετυμηγορία του κόσμου και τώρα προχωράμε παρακάτω».

Ο «άλλοι» θα είναι με τα υπογλώσσια από προχθές. Και δοκιμάστηκε, και ο κόσμος του είπε ότι δεν κάνει και η ανάγκη να προχωρήσουμε παρακάτω. Τρία σε ένα. άλλο Εγώ βασικά θαυμάζω την υπομονή της. Ειλικρινά.

Έχει γίνει ανυπόφορη η εμμονή του «άλλοι» αλλά, και η τάση του να χειρίζεται τα πάντα μικροπολιτικά και μετρώντας τα κομματικά του κουκιά τα οποία μονίμως τα βλέπει πολλά ενώ είναι πλέον εξαιρετικά μετρημένα και ελάχιστα. 

Δεν μπορεί να διεκδικεί, όπως πολύ σωστά έγραψε και ο Λοΐζος Αντωνίου τις προάλλες την ψήφο του κόσμου με επιχείρημα τον Interconnector και το πόσο καταπληκτικό είναι το έργο και τώρα που δοκιμάστηκε, υπήρξε η ετυμηγορία του κόσμου και προχωράμε παρακάτω, όπως πολύ σωστά είπε και η Αννίτα να συμπεριφέρεται σαν η κακιασμένη γριά της γειτονιάς που επειδή δεν βγήκε μουχτάρενα σηκώνεται μες τα άγρια μεσάνυχτα και ρίχνει καυστική σόδα στους κήπους των υπολοίπων.

Και φαντασιώνεται ότι θα τους πείσει κιόλας την επόμενη φορά επειδή αρνείται ότι ήταν εκείνη. 

Η πολιτική ζωή μας, κοντολογίς, δεν θέλει άλλα σαμποτάζ, δεν θέλει μιζέρια, δεν θέλει αρνητές, δεν θέλει γραφικούς, δεν θέλει εκπροσώπους. 

Θέλει ανθρώπους οι οποίοι τουλάχιστον να καταλαβαίνουν και να βλέπουν τη μεγάλη εικόνα και το αύριο. Πρακτικά. Πληκτικά; Ναι. Δεν έχει σημασία. Να βρούμε κάτι άλλο να ασχολούμαστε από τις πολυεπίπεδες κατινιές και τις ιστορίες του χωρκού.

Θέλει προσπάθεια να ξεπεράσουμε σιγά - σιγά τις παθογένειες. Τα κουσούρια. Και να καταλάβουμε πως τα περιθώριά μας, δυστυχώς, έχουν στενέψει επικίνδυνα και στενεύουν συνεχώς σε ότι μας έχει απομείνει από αυτό το νησί.

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews