Το ΑΚΕΛ, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες  έτσι  και φέτος, τιμά, με σειρά εκδηλώσεων τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή (με το παλιό ημερολόγιο) Σοσιαλιστική Επανάσταση και τα επιτεύγματα της. Στο πλαίσιο αυτό κι εγώ θα συμβάλω στο εορταστικό κλίμα παραθέτοντας όσα φρικτά και ανείπωτα έμαθα γι αυτή την περίοδο, από ένα ταξίδι μου στα Τίρανα.  Με λίγα λόγια και παραθέτοντας φωτογραφίες και βίντεο από τα επιτεύγματα που ενέπνευσαν ο Μάρξ και ο Έγκελς και έκανε πράξη ο Εμβέρ Χότζα, στην Αλβανία.

Όσα, ελάχιστα θα αναφέρω, είναι όσα είδα σε δύο μουσεία των Τιράνων: 

Το «House of Leaves»,  το Σπίτι των Φύλλων», δηλαδή και το «Βunk-Art».

Bunks, είναι τα καταφύγια, που είχαν φυτευτεί κατά δεκάδες χιλιάδες στην Αλβανία, για να εξυπηρετήσουν την παράνοια του καθεστώτος. Το «Σπίτι των Φύλλων», είναι ένα κτίριο που στέγαζε τις μυστικές υπηρεσίες του καθεστώτος και στο μουσείο βλέπει κανείς τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν για να παρακολουθούν και να ελέγχουν ένα ολόκληρο λαό. 

«Δεν υπάρχει έλεος στον εχθρό, ή οποιοσδήποτε φόβος σφάλματος. Ποτέ δεν κάνουμε λάθος όταν είμαστε άτεγκτοι με τους ταξικούς εχθρούς» (Φωτό από  τοίχο του μουσείου των Φύλλων).

Είναι ένα ολόκληρο κτίριο αφιερωμένο στις μεθόδους που χρησιμοποιούσε το καθεστώς για να παρακολουθεί τους πολίτες. Σε μία πόλη τότε, πάνω-κάτω των 150 χιλιάδων κατοίκων… αναλογούσαν 15 χιλιάδες πράκτορες και ότι πιο σύγχρονο για την εποχή σύστημα παρακολούθησης. 

Τα αποτελέσματα υπήρξαν εντυπωσιακά:

Σε μια χώρα ελάχιστων εκατομμυρίων κατοίκων, δεκάδες χιλιάδες οι πολιτικοί κατάδικοι.

Με συσκευές σαν αυτή στη φωτογραφία, παρακολουθούνταν και οι τυχαίες συνομιλίες πολιτών στο δρόμο. Το δοκιμάσαμε και πράγματι δουλεύει, παρά την τρομερή βοή των αυτοκινήτων που σήμερα βασανίζουν την πόλη, αλλά τότε ήταν ανύπαρκτα.

Για όσους δεν «πείθονταν», υπήρχε κι αυτή η κατακόμβη με κελιά. Θεοσκότεινα, με ανατριχιαστικά βαριές τσιμεντένιες πόρτες.

Το «Bunk Art», είναι ένα κολαστήριο της κομμουνιστικής περιόδου που έχει αυτούσιο μετατραπεί σε μουσείο. Μια μικρή, υπόγεια στο μεγαλύτερο της μέρος, γειτονιά τρόμου. Με κελιά που, ίσα-ίσα χωρούν ένα άτομο, αίθουσες βασανιστηρίων, απομόνωσης, φρικτού ψυχολογικού πολέμου και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.

Υπάρχει κελί στο οποίο πετούσαν τους ανθρώπους ξυπόλητους μέσα σε 30 πόντους νερό. Ξυπόλητους για 3-4 μέρες. Όταν έβγαιναν το κρέας σάπιζε από τα πόδια τους κι έπεφτε.

Υπάρχει ένα άλλο σκοτεινό κελί στο οποίο για μέρες ολόκληρες ο κατάδικος άκουγε ένα βουητό σε υψηλή συχνότητα. Ακατάπαυστα.

Ανάλογα μουσεία τρόμου, υπάρχουν σε όλες τις πρώην Κομμουνιστικές χώρες. Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξεχνούν τον τρόμο, την καταπίεση, τη φτώχια, τον ολοκληρωτισμό. 

Την ανυπαρξία δημοκρατίας.

Αυτή είναι η προσπάθεια των λαών που έζησαν στο πετσί τους τη Μεγάλη Επανάσταση, που δεν ήταν παρά ένα πραξικόπημα,  για να μην επιτρέψουν ξανά στον τρόμο  και την απαξίωση της ανθρώπινης φύσης να επιστρέψει στη χώρα τους. 

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews