Σε μια χώρα που η υπόθεση των αγνοουμένων από τα χέρια του αείμνηστου Ξενοφώντα Καλλή πέφτει σε χέρια ανθρώπων που διαχειρίζονταν το βούρκο του υποκόσμου των Φυλακών και των ναρκωτικών κι έγιναν αντικείμενο σφοδρής σύγκρουσης και που όλο το άχθος εκείνου του σκανδάλου σήμερα μετασχηματίζεται σε δημόσια αξιώματα όπως γενικού διευθυντή υπουργείου ή και Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας αντιλαμβάνεται κανείς το βάθος της σήψης.
«Οστά αγνοουμένων πεταμένα σε αποθήκη επίπλων: Κάποια δεν μπορούν να ταυτοποιηθούν, καταστράφηκε το DNA τους», έλεγε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Πολίτης», με ημερομηνία 9.11.2024 και με υπογραφή της Άντριας Γεωργίου. Όταν το διάβασα ήρθαν εικόνες στο μυαλό μου από τον αείμνηστο φίλο Ξενοφώντα Καλλή, ο οποίος είχε τον σεβασμό της μνήμης των αγνοουμένων και την αξιοπρέπεια των οικογενειών τους πάνω από τη ζωή του. Στις 26 του Οκτώβρη 2023, στον επικήδειο που είπα στην κηδεία του είχα υπογραμμίσει μεταξύ άλλων ότι «ο Ξενοφών Καλλής, είναι αναντικατάστατος. Γι’ αυτό κι εγώ εκτιμώ ότι το κεφάλαιο των αγνοουμένων κάπου εδώ κλείνει, τώρα που αυτός που κρατούσε το κλειδί της γνώσης, της θέλησης και μιας τεράστιας πείρας οδεύει σήμερα στην τελευταία του κατοικία». Ένα χρόνο μετά, δυστυχώς αποδεικνύονται τα όσα είχα διατυπώσει τον επικήδειο όχι μόνο αληθή αλλά και ακριβή. Διαβάζοντας ότι κασόνια και ανοικτές κούτες με οστά αγνοουμένων (είτε του 1964 είτε του 1974) βρίσκονται πεταμένα αυτή τη στιγμή σε μια αποθήκη στην Κρατική Έκθεση, ανάμεσα σε έπιπλα, γραφεία, καρέκλες και γραφική ύλη και γνωρίζοντας την κατάσταση, σημειώστε ότι τόσο στο Ανθρωπολογικό Εργαστήρι του Προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Έγκωμη, όσο και στην αποθήκη της Κρατικής Έκθεσης, επί εποχής Ξενοφώντα Καλλή υπήρξε πάντοτε αναμμένο καντήλι καθώς και μια εικόνα ώστε να τηρούνται και τα θρησκευτικά σχήματα έναντι των νεκρών. Η κατάσταση ποτέ δεν ήταν όπως σήμερα φαίνεται μέσα από τΙς φωτογραφίες του «Π», να είναι.
Πάντως η Επίτροπος Προεδρίας, Επικεφαλής για ανθρωπιστικά θέματα αγνοουμένων και εγκλωβισμένων, Άννα Αριστοτέλους διαμηνύει σε γραπτή δήλωση πως τα οστά που φαίνονται στις φωτογραφίες είναι πλαστικά και όχι αγνοουμένων και σημειώνει ότι “είναι κρίμα ένα κατ’ εξοχή ανθρωπιστικό θέμα να τυγχάνει αυτής της παραπληροφόρησης” και “σκεφτείτε ένα συγγενή αγνοουμένου πώς νιώθει να βλέπει αυτά τα πράγματα και την αναστάτωση που του προκαλείται με αυτή την παραπληροφόρηση, που κάποιοι δυστυχώς όχι μόνο εξάγουν αυθαίρετα συμπεράσματα, προβαίνουν και σε ταυτοποιήσεις πλαστικών οστών, λέγοντας, μάλιστα, πως πρόκειται για οστά αγνοουμένων του 1963 ή του 1974. Είναι λυπηρό δυστυχώς να τυγχάνουν εκμετάλλευσης τέτοια αμιγώς ανθρωπιστικά θέματα”. Ακόμα επαναλαμβάνει ότι “σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν πεταγμένα οστά και η Υπηρεσία μας επιδεικνύει τον απαιτούμενο σεβασμό”.
Αξιότιμη κυρία Αριστοτέλους να μας επιτρέψετε να σας υποδείξουμε ότι αν επιδεικνυόταν ο απαιτούμενος σεβασμός ακόμα και για κασόνια ή μικρά φέρετρα που είχαν ή έχουν σχέση με αγνοούμενους η κατάσταση δεν θα ήταν τόσο ακατάστατη. Κάποιος θα διέταζε να τακτοποιηθεί η αποθήκη.
Σύμφωνα με τον «Π», «πηγή που γνωρίζει πολύ καλά το θέμα επιβεβαίωσε ότι εδώ και κάποια χρόνια έχουν μεταφερθεί οστά σε χώρο στην Κρατική Έκθεση. Πρόκειται, «είτε για ψεκασμένα οστά στα οποία δεν μπορεί να γίνει ταυτοποίηση λόγω καταστροφής του DNA, είτε για οστά στα οποία έγινε ταυτοποίηση, αλλά είτε δεν εντοπίστηκαν οι συγγενείς του αγνοούμενου για να τα παραλάβουν, είτε εντοπίστηκαν οι συγγενείς, αλλά για δικούς τους λόγους αρνήθηκαν να τα παραλάβουν». Πως είναι δυνατόν κ. Αριστοτέλους η Υπηρεσία σας να επιδεικνύει τον απαιτούμενο σεβασμό στους αγνοούμενους και να μην μπορείτε να αποφασίσετε υπεύθυνα ότι: 1. ψεκασμένα οστά στα οποία δεν μπορεί να γίνει ταυτοποίηση λόγω καταστροφής του DNA, από σεβασμό θα πρέπει μετά από μισό αιώνα να εναποτεθούν στο Τύμβο Μακεδονίτισσας μέχρι η επιστήμη να μπορεί κάποτε να δώσει μια απάντηση. 2. οστά στα οποία έγινε ταυτοποίηση, αλλά δεν εντοπίστηκαν οι συγγενείς του αγνοούμενου για να τα παραλάβουν, να εναποτεθούν στον Τύμβο. 3 οστά στα οποία έγινε ταυτοποίηση και εντοπίστηκαν οι συγγενείς, αλλά για δικούς τους λόγους αρνήθηκαν να τα παραλάβουν, επίσης να εναποτεθούν στον Τύμβο. Το πιο αξιοπρεπές μπορεί να γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις αφού οι συγγενείς έχουν αποβιώσει και δεν μπορούν να παραλάβουν τα οστά ή δεν μπορούν να εντοπισθούν ή και υπάρχουν πεσόντες εξ Ελλάδος (π.χ. στην Τηλλυριά) που είχαν ταυτότητες της ΚΔ και ψεύτικα ονόματα που δεν είναι δυνατόν οι συγγενείς τους να εντοπίσουν 60 χρόνια μετά. Ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στις οικογένειες των αγνοουμένων και στην κοινωνία κ. Αριστοτέλους , ίσως να πρέπει να απαντάτε τα τηλεφωνήματα δημοσιογράφων που επιδιώκουν να διαλευκάνουν ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα για να ενημερώσουν την κοινή γνώμη. Με γραπτές ανακοινώσεις τοποθετούνται εκείνοι οι αξιωματούχοι που δεν θέλουν να απαντούν σε ρωτήσεις. Κι επειδή ο γράφων είδε πολλά, να σας πως ότι υποψιάζομαι ότι δεν έχετε δει την αποθήκη στην Κρατική Έκθεση.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, σε μια χώρα που η υπόθεση των αγνοουμένων από τα χέρια του αείμνηστου Ξενοφώντα Καλλή πέφτει σε χέρια ανθρώπων που διαχειρίζονταν το βούρκο του υποκόσμου των Φυλακών και των ναρκωτικών κι έγιναν αντικείμενο σφοδρής σύγκρουσης και που όλο το άχθος εκείνου του σκανδάλου σήμερα μετασχηματίζεται σε δημόσια αξιώματα όπως γενικού διευθυντή υπουργείου ή και Βοηθού Αρχηγού Αστυνομίας αντιλαμβάνεται κανείς το βάθος της σήψης. Ακόμα επικυρώνει τον τίτλο του άρθρου μου, στην Offsite (23.10.24) για τους αγνοούμενους «Ατιμώρητα εγκλήματα στην ευρωπαϊκή Κύπρο» που άρχισε ως εξής: «Η ΚΔ έδειξε ότι δεν έχει ούτε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια έναντι τεράστιων εγκλημάτων κατά των αγνοουμένων. Δεν έχει. Διότι αν είχε, θα έπρεπε κάποιοι να είχαν δώσει απαντήσεις. Δεν θα πρέπει κάποιοι να δικαστούν; Αλλά μπορείτε να μας πείτε, ποιος θα δικάσει τους δικαστές;».
paraschosa@icloud.com
Ανδρέας Παράσχος
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
