Θα ακούσετε τα ίδια επιχειρήματα είτε με ακροδεξιούς μιλάτε, είτε με τον Φειδία, είτε με τον κομμουνιστές, είτε με Τραμπιστές και θαυμαστές του Ίλον Μασκ και κάθε λογής υπέρμαχο των θεωριών συνωμοσίας: Η Ευρώπη και η ηγεσία της είναι αδύναμη και εμείς χρειαζόμαστε δυνατούς ηγέτες σ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.  Πως όμως εξηγούν το ότι αυτός ο αδύναμος όπως λένε μηχανισμός, έχει αυτά τα καταπληκτικά αποτελέσματα, στην ποιότητα ζωής των πολιτών του;

Οι διάφοροι φίλοι απολυταρχικών καθεστώτων, ρωσόφιλοι, κινεζόφιλοι, και οι φίλοι του Τραμπ, οι  θαυμαστές του Ίλον Μασκ και άλλοι αντιευρωπαιστές, έχουν καταφέρει στο μυαλό τους να σμίξουν τον Πούτιν, τον Όρμπαν με τους πιο τρελούς εκπροσώπους του Brexit, και όλο το ψεκασμένο κόσμο μαζί. 

Να μην παραλείψω και τον Άντριου Τέιτ που εισέβαλε στη μίζερη ζωή μας μέσω του χαζού παιδιού που στείλαμε στις Βρυξέλες. 

Για αυτούς λοιπόν,  η ΕΕ εκπροσωπεί το αδύναμο.  Η Κίνα, η Ρωσία, τη δύναμη. Με ποιους θέλετε να είστε με τους δυνατούς ή με τους κλαψιάρηδες; Με ποιους θέλεις να είσαι, με την Φον τερ Λάιεν ή με τον Ξι τον Κινέζο και τον Πούτιν που είναι τόσο δυνατοί;

Για αυτούς η δημοκρατία, ο σεβασμός στις διαφορετικές προσωπικότητες, στη διαφορετικότητα, στον άλλο, στο άλλο έθνος στο άλλο χρώμα, είναι αδυναμία. 

Εμάς όμως είναι η δύναμη μας.  

Αυτό είναι που εξηγεί το γεγονός πως  παρά το ότι η ΕΕ, έχει το πιο πολύπλοκο και δυσχερές σύστημα λήψεως αποφάσεων, αξιώνεται να βλέπει κάθε μέρα τα επιτεύγματα της  μεγεθύνονται και τους πολίτες των γειτονικών χωρών να θεωρούν την ΕΕ ως γη της Επαγγελίας.

Ισχυρή είναι η ενωμένη Ευρώπη

Όποιος πράγματι θέλει ισχυρή Ευρώπη στον κόσμο, διεκδικεί την ενωμένη δημοκρατική Ευρώπη. Ούτε την Ευρώπη των εθνών, ούτε την άλλη των λαών. Την ενωμένη Ευρώπη θέλει. Αυτήν που συγκεντρώνει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες στα χέρια της και διευρύνεται γεωγραφικά ωριμάζοντας και εμβαθύνοντας το κοινοτικό της κεκτημένο.

Το επιχείρημα είναι ότι η ευρωπαϊκή ένωση είναι αδύναμη  να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της  έξω από τα όρια της. 

Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό  αλήθεια αυτό το επιχείρημα αλλά το πρόβλημα είναι πως αυτοί που το επικαλούνται, το κάνουν όχι για να την ενισχύσουν, αλλά για να την υπονομεύσουν, ισχυριζόμενοι ότι αφού είναι αδύναμη δεν αξίζει  σε αυτή την ταραγμένη περίοδο να ακολουθεί κάποιος τις Βρυξέλες. 

Είναι συνάμα οι ίδιοι  που αρνιούνται στην ευρωπαϊκή ένωση να ενισχύσει την εξωτερική της πολιτική να μιλήσει με μία φωνή στον κόσμο και προτιμούν οι 27 να έχει ο καθένας στη δική του ξεχωριστή αδύναμη φωνούλα.

Παρουσιάζουν ως  αδύναμη την Ευρώπη επειδή η  Φον τε Λάιεν, η Πρόεδρος της Επιτροπής, θα πρέπει να ακολουθήσει μία συγκεκριμένη διαδικασία για να αποφασίσει και η Κομισιόν για να προωθήσει μία νομοθεσία θα πρέπει να περάσει από τις Συμπληγάδες των συμφερόντων τόσων διαφορετικών κρατών. Ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου θα πρέπει να διαβουλευτεί με 27 ηγέτες πριν καταθέσει οποιαδήποτε πρόταση και αυτό το παρουσιάζουν ως μία τρομερή αδυναμία.

Όντως είναι αδυναμία αν κανείς χρειάζεται  να λάβει άμεσες, ταχείες αποφάσεις.  Θα την ήθελα σίγουρα πιο αποτελεσματική την ΕΕ και στην εξωτερική της φωνή. 

Και για αυτό όσοι έχουμε την ίδια προσέγγιση διεκδικούμε αλλαγές στη Συνθήκη της Λισαβώνας.

Αλλά με τίποτε δεν θα αντικαθιστούσα αυτό το μοντέλο με εκείνο που προτείνουν, όπου άτομα τύπου Τραμπ και Μασκ επιθυμούν να μαζεύουν στα χέρια τους όλες τις αρμοδιότητες. Όπως «ισχυροί» ηγέτες, όπως ο Πούτιν και ο Κινέζος Ξί κρατούν με τα στιβαρά τους χέρια την εξουσία, πατώντας στο σβέρκο τους πολίτες τους. 

Η Ευρώπη που θέλουμε

Αυτή δεν θα είναι ποτέ η Ευρώπη που εμείς θέλουμε. Της δημοκρατίας όπου τα κράτη μεταφέρουν τις αρμοδιότητες που θέλουν στις Βρυξέλες. Κάθε φορά όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, έστω κι αν πολλές φορές αυτό γίνεται με σημαντική καθυστέρηση και κόστος. 

Όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες ενώθηκαν για να αξιοποιήσουν μαζί τον άνθρακα και τον χάλυβα, όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες ενώθηκαν  για να δημιουργήσουν την Ευρωπαική Κοινότητα και στη συνέχεια μία ενιαία οικονομία με ένα ενιαίο νόμισμα  και τραπεζικό σύστημα.  Και τώρα είναι η ώρα για την πραγματική ενιαία εξωτερική πολιτική και την αποτρεπτική πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας. 

Η επιτυχία που αντανακλά στους πολίτες

Η Ευρωπαική Ένωση παρά τις περί του αντιθέτου αναλύσεις και όσα διαβάζεις εδώ και εκεί για φτώχια και αποκλεισμούς και αδικίες είναι το πιο πετυχημένο διαχρονικά κοινωνικά μοντέλο στην ιστορία.

Αυτό το «αδύναμο» μοντέλο που ειρωνεύονται και πολεμούν, πετυχαίνει εκεί που οι ίδιοι αποτυγχάνουν. Στην ευημερία των πολιτών, στην ποιότητα ζωής, στην υγεία, παιδεία, στη δημοκρατία στα δικαιώματα.

Εάν κοιτάξει κανείς στον κόσμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις δυτικές κοινωνίες… όλα αυτά που για τον κάθε πικραμένο είναι όραμα, για τον Ευρωπαίο πολίτη, είναι γεγονός. Τα ζει!

Σε μία ιστοσελίδα μπορεί κανείς να βρει δεκάδες δείκτες και στοιχεία για την κατάσταση στην διαχρονικά. 

https://ec.europa.eu/eurostat/cache/dashboard/social-scoreboard/

Σε αυτή την ιστοσελίδα υπάρχουν στοιχεία που επιβεβαιώνουν από το 2012 που καταγράφονται στοιχεία, σχεδόν σε όλους τους δείκτες υπάρχει πρόοδος. 

Βελτιώνεται διαρκώς η κατάσταση, σε μία περιοχή του κόσμου που ήδη υπάρχει υψηλό επίπεδο ευημερίας, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη περιοχή ή σύστημα διακυβέρνησης.

Θα εντοπίσει κάποιος σκαμπανεβάσματα κατά την περίοδο 2020-22. Αλλά να θυμίσουμε ότι αυτό οφείλεται στον Covid…