Φτηνά γλιτώσαμε από τα συντρόφια και ελπίζω να μην την πάθουμε την επόμενη φορά. Ένα αισιόδοξο σημάδι είναι το μικρό ρήγμα στην αδιάκοπη και αγαστή παρασκηνιακή συνεργασία - συνωμοσία του ΑΚΕΛ με τη Φάρα Φούλη προκειμένου να ισοπεδώνουν ότι κάνει (α) η κυβέρνηση και (β) η Αννίτα στο Συναγερμό. Ο Στέφανος κατηγόρησε το Φούλη Συντροφούλη, αν και δεν τον κατονόμασε, ότι επιχειρεί να εκτρέψει το Κυπριακό από τη συμπεφωνημένη του βάση. Και είχε απόλυτο δίκαιο σ’ αυτό.

Εδώ που τα λέμε, ένα δίκαιο το έχει ο Στέφανος Στεφάνου. Η ακρίβεια εδώ καλπάζει, την ώρα που σε ολόκληρη την περιοχή, την Ευρώπη και όχι μόνο, έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ακρίβεια. Ζουν σε συνθήκες Μπρουνέι. Δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. 

Το γεγονός δε ότι το ΑΚΕΛ είναι το μοναδικό κόμμα στον τόπο το οποίο πέτυχε, έστω και εάν δεν ευτύχησε να το ζήσει στην εξουσία, να δει το σοσιαλισμό να εφαρμόζεται στην πράξη και τον κόσμο να παίρνει για πρώτη φορά δωρεάν τρόφιμα σε κοινωνικά παντοπωλεία, αυτό σίγουρα δίνει στον τότε εκπρόσωπο της κυβέρνησης Χριστόφια και νυν ηγέτη του «κόμματος του λαού» μια έξτρα νομιμοποίηση για να κάνει δηλώσεις ειδικά στο θέμα της οικονομίας. Οι άνθρωποι είναι εξπέρ. 

Ναι, δεν είναι ρόδινα τα πράγματα. Είπε κανείς το αντίθετο; Όμως, συγνώμη που η Κύπρος, η εγγύτερη στη Μέση Ανατολή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταγράφει υπό αυτές τις συνθήκες τον δεύτερο ψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μεγαλύτερο μάλιστα και από ότι αρχικά είχε υπολογιστεί. Τρεις μονάδες πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης (είναι 0.6%) και της ΕΕ συνολικά (0.8%). Εάν το ΑΚΕΛ δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό με τις σημερινές συνθήκες ειδικά ή θεωρεί ότι οικονομική πολιτική είναι το «μικρόν τσεκκούδιν» του Χριστόφια και άλλα μνημεία λαϊκισμού, που μάλλον αυτό είχε σκοπό να κάνει εάν έβγαινε το 2023 με εκείνον τον Χαχανούλη που βγαίνει στον Φείδία τότε ίσως πρέπει να καταθέσει και καμιά πρόταση πέρα από τις αρνήσεις του. Και να είναι και υλοποιήσιμη.

Εάν η τύχη δεν μας είχε χαμογελάσει έστω και την υστάτη και το ΑΚΕΛ έβγαινε στην εξουσία με τη βοήθεια του Φούλη Συντροφούλη του Αστεριού της Κινσάσα (η κλίκα του οποίου μιλά και για διαγραφές άλλων στον ΔΗΣΥ!..) πού θα ήταν άραγε ο τόπος σήμερα;

Διότι ναι, είναι διασκεδαστικό ως φαιδρό φολκλόρ δρώμενο, το να τυλίγεται τις αγωνιστικές μαντίλες και τα τραπεζομάντηλα ο Στέφανος και οι υπόλοιποι σύντροφοι και να πορεύονται στο κέντρο της Λευκωσίας. Αξέχαστες δε ήταν εκείνες οι ΠΟΓΟπούλες που είχαν φορέσει άσπρα σεντόνια με κόκκινες τάτσες, κρατούσαν κούκλες τυλιγμένες σε πατσαρίτζια, τάχα τα παιδιά των Παλαιστινίων - όχι των Εβραίων βέβαια που τους μισούν εκείνα ας τα σφάξουν όλα - σέρνοντας το βήμα τους παράξενα και ακατανόητα αργά στη Λήδρας, σαν το θέμα να ήταν κάποια καμπάνια ευαισθητοποίησης για τις αιμορροΐδες: «Συντρόφισσα θυμήσου! Το Κόμμα και η διατροφή σου»   

Έτσι που λέτε, διασκεδαστικές οι φαιδρότητές τους ως αντιπολίτευση αλλά σκεφτήκατε να κυβερνούσαν; Εδώ, στην αντιπολίτευση ήταν και ενώ οι Ισραηλινοί μάζευαν ακόμα πτώματα από τα χωράφια, πριν καν μπουν στη Γάζα, και ο Στέφανος δέχθηκε στο γραφείο του τον Πρέσβη του Ιράν. Ούτε καν τον άλλον, τον Πρέσβη της Φάταχ, που βγαίνει από τη χλιδάτη έπαυλή του και κάνει ρεζιλίκια όταν πετύχει κάπου τον Πρέσβη του Ισραήλ. 

Ένας στο χώμα, χίλιοι στον αγώνα!

Προσέξτε όμως: τον Πρέσβη του… Ιράν! Του πλέον σκοτεινού καθεστώτος του πλανήτη το οποίο οργάνωσε την 7η Οκτωβρίου και ευτυχώς έφαγε τα μούτρ του. Ελπίζω μια και καλή όταν αναλάβει ο Τραμπ. Του Ιράν. Το οποίο απαγχονίζει τις γυναίκες και τους αντιφρονούντες με ταχύτητα μεγαλύτερη εκείνης με την οποία αντιδρά ο μέσος ψέκας στο Κόμμα στην όποια αναφορά στον άλλο φασίστα της καρδιάς τους, τον Πούτιν. Αλλά για το Ιράν κουβέντα, έτσι; Ας τις σκοτώσουν όλες. Όπως και στη Ρωσία που σκότωναν και φυλάκιζαν τους δημοσιογράφους ασταμάτητα και τα κομματικά βούρλα ήξεραν μόνο την μασκότ τους τον Ασάνζ. Λευτεριά στον Ασάνζ! Χάλια το φαΐ στην Πρεσβεία του Ισημερινού. 

Κάποιος, εν τω μεταξύ, δεν έπρεπε να είχε σκεφτεί τo emoji της δεκαθκιάς και στο Word; Για Ελλαδίτες: δεκαθκιά είναι η μούντζα. Το «πάρτα»! 

Φανταστήκατε να τους είχαμε κυβέρνηση και να έπρεπε να παίρνουμε δύο χρόνια τώρα, θέση για τα εγκλήματα που διαπράττουν οι «Ρώσοι να ‘ναι κι ότι να ‘ναι» φίλοι τους, πλέον ολιγάρχες και κλεπτοκράτες καπιτάλες του Πούτιν; Θα είχαμε γίνει χειρότερος περίγελος από τότε που πήγε ο Μακαρίτης στο Ευρωκοινοβούλιο και τους εξήγησε ουσιαστικά γιατί διαφέρει από εκείνους - σπουδαίος τρόπος να κερδίζεις συμπάθειες - επειδή, λέει, ήταν κομμουνιστής και «ο γιος της πλύστρας» (sic) της Αννούς. Ό,τι διέφερε από τους πλείστους εκεί μέσα, διέφερε. Αλλά πέρασαν και πολλοί άλλοι παρόμοιοι. Μέλη του Σώματος μάλιστα. Δεν ήταν λίγοι…

Με όλα αυτά κατά νου, και αμέτρητα άλλα και ξεπερνώντας τον πανικό στη σκέψη τι θα παθαίναμε (και τι θα πάθουμε) με αυτό το τσίρκο στην εξουσία, είναι να μην κατανοεί κανείς, λοιπόν, την άνεση με την οποία ο Στέφανος ξεχνά τα πεπραγμένα των αγκυλώσεων και της φαιδρότητάς τους;

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Εάν η θρησκεία όπως είπε ο Μαρξ είναι το όπιο του λαού, οι κομμουνιστές έχουν ένα ακόμα σκληρότερο ναρκωτικό για να αποβλακώνουν τις μάζες τους, όχι ότι χρειάζεται και πολύ. Τη μανία καταδίωξής τους. Έσφαζε ο Στάλιν εκατομμύρια; Δεν έτρεχε τίποτα. Φυλάκιζαν οι σύντροφοί τους όποιον διαφωνούσε κάνοντας αδέρφια να ρουφιανεύουν τα αδέρφια τους και παιδιά τους γονείς τους; Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να διαφωνήσουν; Έτσι δεν είναι;

Εκεί όπου διανοείται κανείς στην ελευθερία της Δύσης να τους πει το παραμικρό, οι σύντροφοι… διώκονται. Στην Ελλάδα θυμούνται τη Χούντα, εδώ το Πραξικόπημα (σ.σ. όταν οι πραξικοπηματίες είναι δικοί τους, βαφτίζεται «επανάσταση»). Εάν δεν τους παίρνει να φωνάξουν ότι διώκονται επιστρατεύουν την ιαχή «λύκος» για να μαζέψουν τα πρόβατα, κι ας μην υπάρχουν λύκοι.

Προχτές, ο Στέφανος θύμωσε με την αναφορά του Προέδρου ότι μάλλον κάποιοι δεν αποδέχτηκαν ακόμα το αποτέλεσμα των Προεδρικών Εκλογών και τον κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς ότι κάτι δεν πάει καλά με τη δημοκρατία. Η δημοκρατία βέβαια μια χαρά πάει (η ιδεολογία τους ποτέ δεν είχε σχέση με δημοκρατία πραγματική ούτως ή άλλως, είπαμε ίσως γι αυτό η δωρεάν παράδοση μαθημάτων) αλλά το τοπίο είναι γνώριμο: όλοι μας καταδιώκουν σύντροφοι! 

Για αυτό και είναι άλλωστε το μοναδικό κόμμα με ειδικό όρο για την εμμονή: «ΑντιΑΚΕΛισμός». Αυτοί σέρνουν τα εξ αμάξης στους άλλους αλλά, δεν είναι «ΑντιΔΗΣΥκοι», «ΑντιΔΗΚΟϊκοί» κ.λπ. Μόνοι οι άλλοι!

Φτηνά γλιτώσαμε από τα συντρόφια και ελπίζω να μην την πάθουμε την επόμενη φορά. Ένα αισιόδοξο σημάδι είναι ένα μικρό ρήγμα στην αδιάκοπη και αγαστή παρασκηνιακή συνεργασία - συνωμοσία του ΑΚΕΛ με τη Φάρα Φούλη προκειμένου να ισοπεδώνουν ότι κάνει (α) η κυβέρνηση και (β) η Αννίτα στο Συναγερμό. Τι έγινε;

Ο Στέφανος κατηγόρησε το Φούλη Συντροφούλη, αν και δεν τον κατονόμασε, ότι επιχειρεί να εκτρέψει το Κυπριακό από τη συμπεφωνημένη του βάση. Και είχε απόλυτο δίκαιο σ’ αυτό.

Βεβαίως, ο άλλος ο οποίος το έκανε ήδη μια φορά να δουλέψει για τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ έχει ξεφύγει τόσο πολύ που τον έχω άξιο να κάνει οτιδήποτε για να εκδικηθεί τον Χριστοδουλίδη και να θάψει την Αννίτα. Από τον ΔΗΣΥ μέχρι το Κυπριακό. 

Το ότι ο πολύς κόσμος τον πήρε προ πολλού χαμπάρι το λες και παρήγορο. Το ότι οι μισοί δεν ψηφίζουν και 70.000 από τους άλλους έστειλαν το Φειδία (ελαφρώς σοβαρότερο έστω από τον Φούλη) στην Ευρωβουλή, το σκέφτεσαι με τρόμο. 

Υστερόγραφο: Στη φωτογραφία, οικογένειες στην Κούβα απολαμβάνουν στις επαύλεις τους στην Αβάνα το θαύμα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Ο μακαρίτης ο Χριστόφιας έφτασε πολύ κοντά στο να μας μετασχηματίσει έτσι αλλά τον σταμάτησαν οι αντεπαναστάτες καπιταλιστές. Για αυτό τα λέει και ο Στέφανος. Αλλά πού να καταλάβετε!

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews