Πού ξεκινά η αλήθεια και πού το ψέμα όταν προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο ότι αυτά που διάβασε στο Τik Tok είναι fake και η αλήθεια, ή είδηση, είναι αυτή που έχεις γράψεις ή τους έχεις εξηγήσει;

Όταν άρχισε η «εισβολή» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ομολογουμένως, αρκετοί τα βλέπαμε με σκεπτικισμό και προβληματισμό. Θεωρούσαμε πως δεν επιτελούν τον στόχο που κλήθηκαν να υπηρετούν, ήτοι την αλληλεπίδραση ομάδων ανθρώπων μέσω διαδικτυακών κοινοτήτων. Σήμερα, ακόμη και οι πολέμιοι ή καλύτερα όσοι απέφευγαν την αλληλεπίδραση με αυτά, είναι κυριολεκτικά «χωμένοι», ή καλύτερα εθισμένοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μάλιστα, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους.

Θα σταθώ στα θετικά της νέας μας καθημερινότητας: ένα επαγγελματικό εργαλείο, τρόπος να επικοινωνείς με όσους είναι μακριά. Ως εδώ είναι και θετικός και αποτελεσματικός τρόπος για να επικοινωνείς τις υπηρεσίες και τα προϊόντά σου, να εντοπίζεις και να μιλάς με τους φίλους σου στο εξωτερικό, με ανθρώπους που χαθήκατε για χρόνια. 

Ως εκεί και μη παρέκει. Τι γίνεται, όμως, που από τη μελέτη ενός άρθρου και μιας έρευνας για τη δουλειά, τη συνομιλία με έναν συνάδελφο πέφτεις στον λάκκο και αρχίζεις να κάνεις like και να σερφάρεις ακατάπαυστα, ακόμη και στα πιο τρελά και απίθανα του κόσμου, του κάθε ψυχάκια που θέλει να βγάλει τα απωθημένα του! Πού ξεκινά η αλήθεια και πού το ψέμα όταν προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο ότι αυτά που διάβασε στο Τik Tok είναι fake και η αλήθεια, ή είδηση, είναι αυτή που έχεις γράψεις ή τους έχεις εξηγήσει;

Όταν τα παιδιά στις τάξεις είναι αποβλακωμένα, επειδή όλο το απόγευμα και το βράδυ ήταν στα social media, όταν εσύ μαθαίνεις τα νέα της παγκόσμιας σκηνής από το facebook και όταν επισκέπτεσαι ακόμη και τους γονείς σου και είναι και αυτοί αποβλακωμένοι και συζητούν μεγαλοφώνως αυτά που βλέπουν στα media, δηλαδή στα social media.

Με φειδώ

Θεωρώ ότι αυτά τα μέσα, εάν δεν ελεγχθούν και αν δεν χρησιμοποιούνται με φειδώ, όπως πολλοί ψυχολόγοι και επιστήμονες δηλώνουν, θα αναπληρώσουν την πραγματικότητα με την εικονική θα αποτελέσουν τη μεγαλύτερη εξάρτηση, μια εξάρτηση που εξελίσσεται σε απομόνωση, απόσυρση, και που οδηγεί στην κατάθλιψη.

Έρευνες έχουν καταδείξει ότι «οι εθισμένοι στα social media ζουν την ίδια αγωνία και το ίδιο άγχος με τους παίκτες παιχνιδιών που δεν σταματούν μέχρι να κερδίσουν. Παραμένουν συνδεδεμένοι από φόβο μη χάσουν κάποια σημαντική στιγμή».

Πού καταλήγουμε; Ότι ένα άτομο που είναι εθισμένο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορεί να διαχειριστεί, να ελέγξει τον χρόνο και την εργασία του, την προσωπική του ζωή, ακόμη και τη συμπεριφορά του.

Η υποχρέωση

Το εξωφρενικό που έχω ακούσει είναι πως, πολλοί μαθητές και νέοι δημιουργούν ένα είδος υποχρέωσης προς τους φίλους και τις φίλες που είναι συνδεδεμένοι για να τους ακολουθούν. Κι αν δεν ακολουθάς εκτοπίζεσαι, βγαίνεις από την παρέα, δεν συμμετέχεις στα κοινά ενδιαφέροντα και μπαίνεις στο περιθώριο!  

Ομολογώ πως τα social media είναι μια πραγματικότητα, μια νέα πραγματικότητα, που θα εξελίσσεται και να εξελίσσεται και θα αναβαθμίζεται και θα παραγνωρίζει τον παράγοντα άνθρωπο. Δεν είμαι εναντίον, όμως δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο άνθρωπος, η ανθρώπινη παρουσία μπορεί να υποκατασταθεί από οποιοδήποτε μέσο. Όπως και η γραφή, το καλογραμμένο κείμενο, το κείμενο που μιλά από μόνο του, ο καλός δημοσιογράφος, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τους λεγόμενους δημιουργούς κειμένων. Την τρελή της γειτονιάς, την influencer που δεν έχει δουλειά και ανακάλυψε τον τρόπο να βγάζει άκοπο χρήμα ή ακόμη και από τον κάθε …αγράμματο, όσα πτυχία κι αν έχει, που μιλά και γράφει τη δική του γλώσσα. 

Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις

Ο μεγάλος δάσκαλος της γλώσσας, ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης, δήλωσε πριν ένα περίπου μήνα στην ΕΡΤ: «Όπως έχει ειπωθεί και παλιότερα, δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, υπάρχουν χυδαίοι άνθρωποι. Υπάρχουν λέξεις υβριστικές, τις οποίες αν θέλω τις χρησιμοποιώ. Εγώ έχω το πρόβλημα και οτιδήποτε λεχθεί, θα προέρχεται από μένα. Η ίδια η λέξη δεν είναι χυδαία, έρχεται να εκφράσει κάτι το οποίο κινείται σε ένα επίπεδο επικοινωνίας που μπορεί να είναι προσβλητικό, μπορεί να είναι μειωτικό, να έχει τέτοιο περιεχόμενο. Άρα η ίδια η λέξη δεν φταίει, εγώ τη χρησιμοποιώ. Άρα αν είναι χυδαία η επικοινωνία μου είναι γιατί ο ίδιος είμαι χυδαίος».

Υπάρχουν αναρτήσεις υβριστικές, τις οποίες δεν θέλω να βλέπω. Υπάρχουν αναρτήσεις που είναι χυδαίες και με προσβάλλουν και με μειώνουν. Δεν θέλω να έχω αλληλεπίδραση με αυτές!

Άρα, αφήνουμε πίσω μας αυτά που μας ενοχλούν και μας ταράσσουν και επιλέγουμε τα καλά της κάθε νέας πραγματικότητας. Γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι η τεχνολογία προχωρεί κι αν δεν της βάλουμε χαλινάρι, θα μας πάρει όλους στον γκρεμό!

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews