Το θέμα δεν έχει να κάνει με το Νίκο Χριστοδουλίδη. Αν και επί της ουσίας αυτό το προκαλεί. Είναι ευρύτερο. Θεωρώ όμως πως η επανάληψη όσο κι αν είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως είναι κουραστική όταν έχουμε να κάνουμε με κοινή λογική. Άλλωστε ούτε δύναμαι ούτε φιλοδοξώ να γίνω δάσκαλος κανενός.
Εδώ του εαυτού μου και δεν τα κατάφερα.
Παρακολουθούσα, λοιπόν, αποσβολωμένος τις συγκρίσεις του νυν Προέδρου μας με τον Σπύρο Κυπριανού στο διαδίκτυο ζώντας ξανά εκείνη την καταιγίδα της μικρότητας και της βλακείας που έχουμε ζήσει αρκετές φορές από το 2023 και τις Προεδρικές Εκλογές.
Δεν μιλώ εδώ για τον ενίοτε χυδαίο κανιβαλισμό της Φιλίππας, διότι αν και δεν τον εντάσσω στο πολιτικό παιγνίδι ούτε και τον θεωρώ σωστό, τον περιμένω. Άλλωστε, αν και έλειψα χρόνια, δεν μετανάστευσα στην Κύπρο, εδώ γεννήθηκα, από εδώ είναι η μισή μου έστω καταγωγή και δεν δικαιούμαι πιστεύω να εκπλήττομαι ειλικρινώς τουλάχιστον για τα αναμενόμενα.
Μιλώ για το ζήτημα π.χ. της φρούρησης των παιδιών του Πρόεδρου και της απίστευτης συμπεριφοράς πολλών ανθρώπων στα social media ενίοτε και επώνυμα, διότι η δειλία των μασκοφόρων είναι ανάξια σχολιασμού, να ωρύονται γιατί να θέλουν φρουρά τα παιδιά του Προέδρου. Βεβαίως, δεν είδα κανέναν να λέει ότι εάν εκλεγόταν εκείνος ή εκείνη Πρόεδρος θα άφηνε τα παιδιά του χωρίς προστασία και ότι γίνει. Και δεν είναι τυχαίο.
Έχω επικριθεί συχνά δε, καθώς απέναντι από τέτοια ερωτήματα συνήθως απαντώ απολύτως παραδοσιακά: με την εξαίρετη ρήση της τοπολαλιάς μας, το «λάμνε σιυλλο…/μαυρο…». Την χρησιμοποιούσα, χωρίς να τη λέω ολόκληρη βέβαια και στο ραδιόφωνο. Δεν τους μπορώ αυτούς τους τύπους. Απλά δεν. Τους ηλίθιους του είδους τους εξίσου. Σόρι. Δεν.
Τις προάλλες, λοιπόν, ο οχετός ξεχύθηκε και πάλι με τις συγκρίσεις του Προέδρου με τον Σπύρο.
Ο Σπύρος ήταν ένας δυστυχής άνθρωπος. Όμως, η ανάδειξή του στην Προεδρία, πρώτα με την «απαγωγή» του Αχιλλέα το 78 και με ευθύνη του ΑΚΕΛ το 83 αλλά και το γεγονός ότι, δεν έφτανε που μας κυβέρνησε για δέκα χρόνια τον κάναμε για άλλα 6 (1+5) Πρόεδρο της Βουλής, δεν πρέπει να χρεώνεται σε εκείνον αλλά σε εμάς.
Όμως, πώς αποφαίνονται κάποιοι, χωρίς καν να ξέρουν ότι τα περί απειλής εναντίον του Χριστοδουλίδης ήταν… πελλάρες ή «κυπριανικές» φαντασιώσεις όταν συνδέονται, όπως όλα δείχνουν με μια από τις μεγαλύτερες ίσως και τη μεγαλύτερη υπόθεση σφετερισμού των περιουσιών μας στα κατεχόμενα;
Με κοντραμπάντο αδιανόητων χρηματικών διαστάσεων.
Ο περί ου ο λόγος υπόδικος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Αντιμετωπίζει όμως 242 κατηγορίες συνολικά για συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, δόλια συναλλαγή σε ακίνητη περιουσία, παράνομη κατοχή, νομή και χρήση γης αλλά και νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.
Τι ήθελαν να κάνει η Αστυνομία; Και για να μην τρελαθούμε, όταν διατυπώνεται μια απειλή κατά του Προέδρου υπάρχει χώρα στον κόσμο η οποία δεν τη διερευνά με κάθε σοβαρότητα, άμεσα και χωρίς εκπτώσεις;
Και πάλι, το ότι αυτό καταγράφεται είναι λόγω του Χριστοδουλίδη και της παρανοϊκής ενίοτε εμμονής διαφόρων μαζί του, ως αποτέλεσμα αυτής δε με τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Όμως το θέμα δεν αφορά τον Χριστοδουλίδη ούτε εάν την τελευταία διετία έγινε - και αποδεικνύεται - περισσότερη δουλειά από ότι σε ολόκληρες θητείες μαζί.
Έχει να κάνει με εμάς, με την ικανότητά μας να κρίνουμε έντιμα αλλά και σοβαρά αυτό που βλέπουμε, κυρίως σοβαρά, όπως και με την απαίτησή μας να μπαίνουν άνθρωποι στην πολιτική οι οποίοι θέλουν να κάνουν κάτι για το κοινό καλό δουλεύοντας. Αντί δουλεύοντάς μας.
Πολλοί τέτοιοι μπαίνουν και φεύγουν. Γιατί;
Διότι βλέπουν ότι ο κόσμος ψηφίζει από Φειδίες μέχρι φορείς ονομάτων (τα οποία δεν αξίζουν και κάτι συνήθως) μέχρι άτομα τα οποία βλέπει να λαϊκίζουν ή να κάνουν lifestyle της πλάκας.
Μπαίνουν, δοκιμάζουν, προσπαθούν, κάνουν δουλειά και αποφασίζουν ότι δεν αξίζει να θυσιάζουν τον προσωπικό τους χρόνο και να εισπράττουν απαξίωση ξανά και ξανά. Πέρασαν πολλοί τέτοιοι και τέτοιες.
Δεν πρέπει να γουστάρουμε το Χριστοδουλίδη, όχι.
Απλώς και συγχωρέστε με για την έκφραση δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως κωλόφαρα. Φωνακλάδων, ανόητων και επιλεκτικά σιωπηλών. Διότι αυτό κάνουμε. Για χίλια δυο και με χίλιες δυο αφορμές.
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews.
