Και ένα υστερόγραφο…
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός βρίσκεται σε τρικυμία από το 2023 και μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να βγει σε ήρεμα νερά. Τουναντίον, κάθε λίγο και λιγάκι αναφύονται και νέες εσωκομματικές τριβές με ισχυρές τάσεις είτε υπέρ της μιας κατεύθυνσης είτε υπέρ της άλλης.
Είναι ολοφάνερο ότι η διαχείριση της βαριάς ήττας των Προεδρικών εκλογών ήταν ολέθρια λανθασμένη. Η βιασύνη για ενδοκομματικές εκλογές, για αλλαγή ηγεσίας ήταν άκυρη και όπως καταφαίνεται δεν λειτούργησε για την επιστροφή στην ομαλότητα και κυρίως στην ενότητα.
Η Στήλη έγκαιρα τότε, αμέσως μετά τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών είχε προειδοποιήσει για την επικίνδυνη κατηφόρα στην οποία οδηγείτο ο ΔΗΣΥ. Είχε σημειώσει πως τα επόμενα βήματα έπρεπε να ήταν καλά σχεδιασμένα και κυρίως όχι τόσο βιαστικά. Και η πρόταση ήταν να αναλάμβανε μια μεταβατική ηγεσία από πρόσωπα που θεωρούνταν από την συντριπτική πλειοψηφία των Συναγερμικών ως ‘ενωτικά’ και ήπιου πολιτικού προφίλ, η οποία μεταβατική ηγεσία θα είχε ως όρο εντολής να προχωρήσει σε τρία βήματα: ΕΝΑ. Να προχωρήσει σε Πολιτικό Συνέδριο για να επανακαθοριστεί η πολιτική φιλοσοφία του ΔΗΣΥ, ΔΥΟ, να προχωρήσει μετά σε ένα Καταστατικό Συνέδριο για μια γερή αναδιάρθρωση του Καταστατικού και τέλος ΤΡΙΑ να προχωρήσει στο Εκλογικό Συνέδριο όπου η νέα ηγεσία που θα εκλεγόταν θα παραλάμβανε ένα ενωμένο, ανανεωμένο κόμμα που θα είχε ξεκάθαρους στόχους και πορεία.
Αντ’ αυτού η Πινδάρου προχώρησε βιαστικά σε ενδοκομματικές εκλογές θεωρώντας ότι έτσι θα έφτανε αμέσως στην εσωτερική πολιτική νηνεμία, κάτι που όπως φαίνεται και μέχρι σήμερα δεν πέτυχε.
Διότι άλλωστε, ποιο είναι ή καλύτερα ποιο ήταν το κύριο ζητούμενο από την νέα ηγεσία; Να επαναφέρει το ΔΗΣΥ εκεί που ήταν, δηλαδή σε ποσοστά γύρω του 30% για να μην πω πέραν του 30% και ακουστεί υπερβολή. Και αν αυτό απέτυχε, καταφαίνεται ακόμη και από αυτή την υπόθεση, δηλαδή με το να πει κάποιος σήμερα ότι ο ΔΗΣΥ μπορεί να ξεπεράσει το 30%, θα θεωρηθεί γραφικός και ίσως και πολιτικά ανόητος. Αυτή είναι και η πλέον μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο ΔΗΣΥ θεωρείται πλέον ένα κόμμα ‘κάτω του 30%’.
Το μείζον λοιπόν ερώτημα είναι για ποιο ΔΗΣΥ όμως μιλάμε σήμερα; Για έναν ΔΗΣΥ του 20%; Του 25% ή του ‘γύρω στο 30%’;
Από το 2023 μέχρι σήμερα μεσολάβησε μια εκλογική αναμέτρηση, αυτή των Ευρωεκλογών. Οι οποίες ευρωεκλογές διαχρονικά θεωρούνται και ως το ‘μεγάλο ατού’ της Πινδάρου, η οποία είχε καταφέρει να ‘περάσει’ στην Κοινή Γνώμη ότι αποτελεί το ‘κατ’ εξοχήν Ευρωπαϊκό Κόμμα’. Τα αποτελέσματα του 2024 ήταν ο ΔΗΣΥ να καταγράψει 24.78%, το χαμηλότερο ποσοστό που έλαβε ως κόμμα από την ημέρα ίδρυσης του. Ρεκόρ ιστορικού χαμηλού ποσοστού.
Και αυτό βαραίνει την ηγεσία. Την νέα ηγεσία. Διότι όταν αναλαμβάνεις ως ηγεσία γνωρίζεις και τα δεδομένα αλλά και τα ζητούμενα. Αν όμως οι Ευρωεκλογές θεωρηθούν ως ‘πρόωρη’ πράξη για να κριθεί η νέα ηγεσία του ΔΗΣΥ –που ενδεχομένως να είναι και άδικο να της επιρριφθεί η πλήρης ευθύνη για τα καταθλιπτικά ποσοστά του 2024-, οι εκλογές που ακολουθούν –του 2026- δεν θα μπορούν να χαρακτηριστούν και αυτές ως ‘πρόωρη παράμετρος’.
Η Αννίτα Δημητρίου μαζί με την ηγεσία του ΔΗΣΥ μέχρι σήμερα ακολουθεί ένα μοντέλο πολιτικής, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ‘συγχυσμένο’. Πότε με τον Γρίβα, πότε χωρίς τον Γρίβα. Πότε με τους ΛΟΑΤΚΙ, πότε χωρίς τους ΛΟΑΤΚΙ. Πότε με τις Τράπεζες, πότε χωρίς τις Τράπεζες. Πότε με τους μετανάστες, πότε χωρίς τους μετανάστες. Πότε με τα μονομερή οδοφράγματα, πότε χωρίς τα μονομερή οδοφράγματα... Και κυρίως πότε συμπολίτευση, πότε αντιπολίτευση.
Και κάτω από αυτήν την ‘συγχυσμένη’ πολιτική, η Αννίτα Δημητρίου μαζί με την ηγεσία καλούνται να ανακόψουν την συνεχή πτωτική πορεία του ΔΗΣΥ της τελευταίας 10ετίας (2014 έως 2024). Στο πρώτο τεστ (ευρωεκλογές 2024) απέτυχαν αφού προστέθηκε άλλο ένα χαμηλό ποσοστό στην πτωτική πορεία του κόμματος και το ερώτημα είναι τι θα πράξει η Αννίτα και η λοιπή ηγεσία στο δεύτερο και σημαντικότερο τεστ που είναι οι Βουλευτικές του 2026.
Θα μπορέσει να σταματήσει αυτή την πτωτική τάση; Θα μπορέσει να πλησιάσει το 30% ή θα ‘σφραγίσει’ τον Δημοκρατικό Συναγερμό ως πλέον ένα κόμμα του 25%;
Δεν θα μιλήσω για το ενδεχόμενο να δούμε τον ΔΗΣΥ ‘προς το 20%’ διότι τότε τα πράγματα και οι εξελίξεις θα έχουν μορφή χιονοστιβάδας, όπου κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα ακολουθήσει και πώς θα καταλήξει όλο αυτό το σκηνικό με την Πινδάρου. Το μάλλον βέβαιο είναι πως σε μια τέτοια περίπτωση –με ποσοστά γύρω στο 20%- θα υπάρξει έκτακτο εκλογικό συνέδριο, το οποίο είτε θα το ζητήσουν στελέχη και μέλη είτε θα το καλέσει η ίδια η νυν Πρόεδρος για να ανανεώσει την ψήφο εμπιστοσύνης των μελών προς το πρόσωπο της…
ΥΓ.: Το Σάββατο 15/2/25 αναμένεται να διεξαχθεί το Καταστατικό Συνέδριο. Ακούω να προτείνονται πράματα και θάματα. Κυρίως για δυο ρήτρες. Ένα. Η εξαίρεση της ηγεσίας από τον περιορισμό θητειών. Αν αυτό γίνει θα είναι ένα βήμα 100 ετών προς τα πίσω. Ο περιορισμός θητειών είτε πρέπει να παραμείνει για όλους, είτε να καταργηθεί για όλους. Δυο. Να ενταχθεί ρήτρα όπως ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας του ΔΗΣΥ να αποφασίζεται από την βάση αντί από το Ανώτατο Συνέδριο. Πρόκειται για μια πολύ ορθή διόρθωση. Αν και ακούστηκαν φωνές ώστε να ο υποψήφιος του κόμματος να είναι ο εκάστοτε Πρόεδρος του κόμματος - κάτι που είναι λογικό - αυτό δεν θα μπορούσε να ισχύσει για τις επερχόμενες εκλογές (2028) εκτός και αν προηγείτο έκτακτο εκλογικό συνέδριο ώστε τα μέλη να εκλέξουν τον Πρόεδρο της παράταξης γνωρίζοντας συνάμα πως θα είναι και ο επόμενος υποψήφιος. Ωστόσο μια τέτοια πρόταση δεν κατατέθηκε επίσημα όπως σημείωσαν με αναρτήσεις τους (8/2) οι Μ. Ιωαννίδης & Γ. Καρούσος, αν και ως ιδέα λέχθηκε σε επίπεδο Εκτελεστικού.
