Πολλές φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από ότι τα κάνουμε. Δημοσκόπηση η οποία παρουσιάστηκε από την τηλεόραση του ΣΙΓΜΑ παρουσίασε τη δική της εκδοχή, όπως πάντοτε κάνουν οι δημοσκοπήσεις σχετικά (και) με τη δημοφιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση κατάφερε μάλιστα να καταγράψει και μία, μάλλον, παγκόσμια πρωτοτυπία: το να ερωτηθεί ο κόσμος εάν ο Πρόεδρος πρέπει να επανεκλεγεί, δύο μόλις χρόνια μετά την εκλογή αλλά κυρίως και τρία χρόνια μέχρι το τέλος της θητείας του. Και τα δύο έχουν τη σημασία τους. Και παρόλο που η πρωτοτυπία δεν ήταν από εκείνες που σε κάνουν να ενθουσιάζεσαι για το επίπεδο στη χώρα σου είναι δικαίωμα του κάθε δημοσκόπου όπως και εκείνου που παραγγέλνει και πληρώνει τη δημοσκόπηση να ρωτάει ότι θέλει. Εδώ κυρίως με την καλή έννοια.
Εάν εντοπίζει κανείς κάτι άδικο εδώ, είναι το ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ίσως ο μοναδικός από τους εν δυνάμει υποψηφίους στην Κύπρο (και το εξωτερικό) ο οποίος δεν ασχολείται - σήμερα και εν μέσω πολλών προβλημάτων αλλά και προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο τόπος - με τις φιλοδοξίες του για το 2028. Υπάρχει και ο Αβέρωφ σύμφωνοι, όμως εκείνος είναι κατά φαντασίαν, όχι εν δυνάμει.
Παρενθετικά, θα έπρεπε κάποιος να ρωτήσει τον τέως του ΔΗΣΥ (Κινσάσας και Πάσης Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό) πώς νιώθει αυτό το διάστημα με τις αδιανόητες θέσεις που διατυπώνει το ΑΚΕΛ για τον πολιτικό και αμυντικό προσανατολισμό της χώρας, για την οικονομία και όλα τα άλλα, τα οποία όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, είναι πολύ χειρότερα από τις ιδεοληψίες της εποχής του Χριστόφια. Και να τον ρωτήσει σε τι κατάσταση θα ήταν η χώρα εάν ο Φούλης κατάφερνε όντως να το βγάλει στην εξουσία το 2023 απλώς και μόνο για το γινάτι του που έμεινε έξω. Αυτή η συμπεριφορά πώς περιγράφεται καλύτερα; Ως ανευθυνότητα έναντι του τόπου ή ως κοινή αθλιότητα;
Πίσω στο θέμα που ανοίξαμε, ναι ήταν όντως άδικο ενώ ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο μοναδικός που ασχολείται με αυτό που πρέπει, διότι όλοι οι πολιτικοί έχουν ευθύνη να κοιτάζουν πρώτα τη χώρα και μετά την πάρτη τους, εμφανίστηκε να κινείται σε χαμηλά επίπεδα στη δημοσκόπηση.
Ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς στην… ερμηνεία της δημοσκόπησης.
Διότι σύμφωνα με την εταιρεία που την ετοίμασε η δημοτικότητα του Προέδρου από το 41% στο οποίο την είχε προσδιορίσει η εταιρεία πέρσι, σύμφωνα με τα λεγόμενά της πάντα, έπεσε στο 34%. Κατέγραψε «μια πτώση επτά μονάδων» όπως ακούσαμε στην εκπομπή του ΣΙΓΜΑ. Μόνο που πέρσι η εταιρεία δεν την είχε παρουσίασε στο 41% αλλά μόλις στο… 19%! Συνεπώς δεν μιλάμε για «πτώση επτά μονάδων» αλλά για περίπου διπλάσια αποδοχή ή πιο απλά μία άνοδο 15 μονάδων.
Η εκστρατεία εναντίον του Νίκου Χριστοδουλίδη είχε ξεκινήσει ένα χρόνο πριν τις Εκλογές με μια χυδαία λασπολογία, με ad hominem και με ότι πιο χαμηλό μπορούσε να φανταστεί κανείς, με παραποιήσεις και ψέματα από ΜΜΕ και όχι μόνο τα οποία προωθούσαν τους δύο άλλους βασικούς υποψηφίους. Ήταν η πλέον τοξική προεκλογική που ζήσαμε και ως τέτοια έπληξε όχι μόνο το νυν Πρόεδρο αλλά και ότι είχε απομείνει από το κύρος των πολιτικών στα μάτια του κόσμου.
Αυτή η υστερία συνεχίστηκε και συνεχίζεται νύχτα μέρα. Ελλείψει άλλων «επιχειρημάτων» η νέα επινόηση είναι ότι η κυβέρνηση δεν κυβερνά και ασχολείται με την επικοινωνία και τα επιφανειακά. Ενώ ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.
Για να είμαστε ειλικρινείς η κυβέρνηση έχει σοβαρό θέμα στην προβολή του έργου της και το επικοινωνιακό κομμάτι, και με δική της ευθύνη αλλά και κυρίως διότι ακόμα και οι αναβαθμίσεις της οικονομίας ρίχνονται σε μονόστηλα, με ένα σωρό άλλα ισοπεδωτικά σχόλια γύρω τριγύρω. Καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να παρουσιάσει σε δύο μόλις χρόνια τόση δουλειά, χωρίς σκάνδαλα, χωρίς λαϊκισμό και με το βασικό της πρόβλημα να είναι η ακρίβεια που έχει τσακίσει τον κόσμο.
Σε ένα ενιαίο νόμισμα και με το πρόβλημα να είναι παντού στην Ευρώπη. Τον κόσμο όμως, και πολύ σωστά, δεν τον νοιάζει, όπως δεν τον νοιάζει ούτε το τεράστιο ζήτημα της στέγασης, της αδυναμίας αγοράς και των εξωφρενικών ενοικίων. Θέλει λύσεις.
Όμως δεν είναι δυνατόν ούτε και έντιμο να προσπερνάμε το γεγονός ότι μιλάμε για μια κυβέρνηση η οποία λ.χ. με τους βαλλιστικούς πυραύλους που έσκαγαν πάνω από το κεφάλι μας στο Τελ Αβίβ να είναι ορατοί από τα αεροπλάνα που κατέβαιναν στη Λάρνακα κατέγραψε δύο συνεχόμενα ρεκόρ τουρισμού. Το κυριότερο δε, πέτυχε οκτώ αναβαθμίσεις της οικονομίας της σε ενάμιση χρόνο, ενώ από παρίας στην Ευρώπη έγινε πρωταγωνιστής στην περιοχή, αλλάζοντας δεδομένα που δεν κανείς φανταζόταν.
Εκτός και εάν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, οι εταίροι μας στην Ευρώπη, οι ΗΠΑ, οι πάντες ρε παιδί μου είναι… μαννοί και χάφτουν το «επικοινωνιακό παιγνίδι του Χριστοδουλίδη». Σίγουρα δεν είναι τόσο έξυπνοι όσο τα πλείστα ΜΜΕ της Κύπρου και οι φωστήρες των δύο μεγάλων των κομμάτων, ασχέτως εάν οι τελευταίοι οι οποίοι βλέπουν τα ποσοστά τους να κατρακυλούν αδυνατούν να καταλάβουν το γιατί.
Μιλάμε άλλωστε για διάνοιες, όχι παίξε - γέλασε.
Υστερόγραφο: Επειδή το έχουμε ξαναζήσει παλαιότερα καλό και έντιμο είναι οι δημοσκόποι να αρχίσουν να λένε του κόσμου στις παρουσιάσεις εάν έχουν σχέση με κάποιον / κάποια πολιτικό, εάν δουλεύουν λ.χ. για κάποιον / κάποιαν. Οι σχολιαστές παντός είδους επίσης. Ο κόσμος δικαιούται, τουλάχιστον, να το γνωρίζει.
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
