Πολλοί τον θεωρούν τρελό, οι περισσότεροι απρόβλεπτο. Ό,τι και να συμβαίνει στο μυαλό των πολλών, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο εκλεγμένος Αμερικανός Πρόεδρος, είναι πετυχημένος επιχειρηματίας και εξελέγη με απόλυτη κυριαρχία στις αμερικανικές εκλογές.
Οι κινήσεις του, αν και για πολλούς αψυχολόγητες και απρόβλεπτες, εκτός του ότι έχουν τεράστια βαρύτητα και σημασία έχουν κάποια λογική.
Οι ΗΠΑ οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε πτώχευση, το χρέος βρίσκεται σε επικίνδυνο κομβικό σημείο, καθώς δεν μπορεί να διασφαλιστεί βιώσιμος δανεισμός, αλλά ούτε και μπορεί να κηρυχθεί στάση πληρωμών, ίσως για έναν και μοναδικό ρόλο, για λόγους γοήτρου.
Έτσι, ο Ντόναλντ Τράμπ αποφάσισε να παίξει το δυνατό του χαρτί, επιχειρώντας ένα παράτολμο για πολλούς εγχείρημα, με συγκεκριμένες στρατηγικές:
Πρώτο, προσδοκεί να μειώσει τα ελλείματα ή και να δημιουργήσει πλεόνασμα.
Δεύτερο, επιδιώκει να μειώσει τον ανάγκη του κράτους για νέο δανεισμό.
Τρίτο, κινείται με τρόπο που πιθανότατα θα δημιουργήσει πληθωρισμό, και το γνωρίζει, όμως θα αυξήσει το ΑΕΠ, τα φορολογικά έσοδα, τη μείωση της σχέση χρέους με το ΑΕΠ, πιθανόν και να υποτιμήσει το αμερικανικό δολάριο.
Τέταρτο, να «διπλώσει» τους αντιπάλους του και να πετύχει καλύτερους όρους στα αιτήματά του.
Πέμπτο, να περιορίσει τις εισαγωγές και να αυξήσει τις επενδύσεις στη χώρα του, μια χώρα που θέλει να την κάνει μεγάλη και τρανή, όπως παλιά.
Όμως, ξεχνά και υποβαθμίζει έναν μεγάλο παράγοντα. Όλα αυτά που επιχειρεί να κάνει έχουν τεράστιο κόστος στις σχέσεις του με τον υπόλοιπο κόσμο, στη μεσαία τάξη και στους χαμηλόμισθους της χώρας του.
Δεν έχει ακόμη συνεκτιμήσει πώς θα κινηθούν οι πολυεθνικές εταιρείες, αν θα ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες για προσέλκυση επενδύσεων, αν όλα όσα υπόσχεται να κάνει θα τα υλοποιήσει.
Πρώτα επιχειρηματίας και μετά Πρόεδρος
Ο Ντόναλτ Τράμπ σκέφτεται πρώτα επιχειρηματικά και μετά αντιλαμβάνεται πως είναι ο Πρόεδρος της μεγαλύτερης δύναμης στον κόσμο. Κινείται επιχειρηματικά σαν να έχει μπροστά του μια μεγάλη επιχείρηση που έχει προβλήματα την οποία καλείται να αναδιαρθρώσει, να αλλάξει τη ροή της, να την κάνει να κινείται σε άλλους ρυθμούς.
Ιστορικά, ο Ντόναλντ Τραμπ υιοθετεί πάντοτε μια επιθετική προσέγγιση στις διαπραγματεύσεις. Φέρνει τον κόσμο στα όριά του και απειλεί με ακραία σενάρια για να περάσει το δικό του και να «διπλώσει» την άλλη πλευρά, να την κάνει να υποχωρήσει.
Αρχίζει τον «πόλεμο» με εξωφρενικά αιτήματα, με στόχο ο αντίπαλος να υποκύψει και να πάρει μια συμφωνία με καλύτερους όρους. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι να ξυπνήσουν οι Ευρωπαίοι στη νέα τους πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ αργά, για να διασφαλίσουν τα δικά τους.
Ο Τραμπ δεν είναι απρόβλεπτος, όπως πολλοί νομίζουν. Έχει τη δική του στρατηγική και την αλλάζει εκεί που δεν το περιμένεις, δυσκολεύει τον αντίπαλο ο οποίος και δύσκολα αντιλαμβάνεται την επόμενή του κίνηση.
Δεν ακολουθεί την πεπατημένη στρατηγική του win-win αλλά θέλει πάντα να κερδίζει, ακόμη κι αν φτάσει στα άκρα. Αυτός είναι και ο μεγάλος φόβος της υφηλίου.
Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη, και όχι η Κίνα ή η Ρωσία, αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί η Ευρώπη είναι μια ήπειρος γερασμένη και διεφθαρμένη, κινείται σε διαφορετικές ταχύτητες και αντιμετωπίζει τη νέα κατάσταση με αργούς ρυθμούς, περιμένοντας και βλέπουμε… Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι να ξυπνήσουν οι Ευρωπαίοι στη νέα τους πραγματικότητα, μέχρι να συνυπολογίσουν τις επιπτώσεις των μέτρων Τραμπ, να κοστολογήσουν πώς επηρεάζει την κάθε χώρα, το τραίνο έφυγε, ίσως και να είναι πολύ αργά.
* Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
