…Αναφέρομαι σε ΕΛΑΜ και ΒΟΛΤ διότι είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι τα μοναδικά κόμματα αυτή την στιγμή στην Κύπρο, που έχουν πολύ συγκεκριμένες θέσεις και πολιτικές για διάφορα ζητήματα. Και είναι τα δυο μοναδικά κόμματα, των οποίων τα στελέχη τους, δεν φοβούνται να τοποθετηθούν. Τολμούν να πουν τις θέσεις τους, τολμούν να επιχειρηματολογήσουν, τολμούν να εκτεθούν.
Αν προσέξατε ζούμε σε μια εποχή όπου οι πλείστοι πολιτικοί μας δεν τοποθετούνται. Αποφεύγουν να τοποθετηθούν σε διάφορα ζητήματα και κυρίως σε θέματα, τα οποία ενδεχομένως να προκαλέσουν αντιδράσεις. Ακόμη όμως και σε ζητήματα που αφορούν τους ίδιους και το κόμμα τους δεν τολμούν να τοποθετηθούν. Ούτε να εκφράσουν θέση. Ούτε καν άποψη.
Αυτό το φαινόμενο εντείνεται κυρίως όσο πλησιάζουμε σε Βουλευτικές Εκλογές, όπου οι πολιτικοί θα ζητήσουν την ψήφο των πολιτών. Και γνωρίζοντας πως κάθε άποψη ‘περιέχει κόστος’, την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Διότι είναι κανόνας πως κάθε άποψη δημιουργεί υποστηρικτές αλλά και επικριτές.
Αυτή η τάση όσο πάει μεγαλώνει. Οι περισσότεροι από τους νεαρότερους πολιτικούς, εισέρχονται στον στίβο της πολιτικής μέσω της εικόνας, της επιφανειακής προσέγγισης, της ‘ατσαλάκωτης θέσης’ αντί βάσει των απόψεων τους. Οι παλαιότεροι δε, είτε αποχωρούν είτε ‘αναπροσαρμόζονται’ και οι ίδιοι σε αυτό το περιβάλλον, όπου θέλει τους πολιτικούς να μην τοποθετούνται, να μην εκφράζουν άποψη, να μην επικροτούν, να μην επικρίνουν.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα άοσμο, άγευστο, ασπόνδυλο περιβάλλον, στο οποίο –θεωρούν οι παίκτες του (οι πολιτικοί)- ότι επιβραβεύεται αυτός που δεν λέει τίποτα ή αυτός που απλώς λέει αυτά που θέλει να ακούσει το ακροατήριο. Κάτι που εν πολλοίς δεν ισχύει.
Την ίδια ώρα, αυτό το αποπροσανατολισμένο και αόριστο πολιτικό πεδίο, λειτουργεί παράλληλα και ως εκκολαπτήριο και φυτώριο των μονοθεματικών κομμάτων ή/και κομμάτων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ‘ακραία’. Ο όρος βεβαίως ‘ακραία’ είναι πολύ αόριστος και πολύ υποκειμενικός διότι για τον ένα μπορεί να θεωρείται μια πολιτική ‘ακραία’ για τον άλλο όχι. Όπως για παράδειγμα οι ‘πολιτικές Τραμπ’ ή ο ίδιος ο Τραμπ ως πολιτικός. Διότι μπορεί τον Τραμπ να τον θεωρούν οι Δημοκρατικοί ως ‘ακραίο’ αλλά όχι οι Ρεπουμπλικάνοι και όχι η πλειοψηφία των πολιτών των ΗΠΑ, οι οποίοι και τον ψήφισαν.
Αλλά και στα δικά μας, εντός Κύπρου, κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το ΕΛΑΜ ως ‘ακραίο’, άλλος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το ΒΟΛΤ ως ‘ακραίο’. Και αναφέρομαι σε αυτά τα δυο κόμματα, όχι τυχαία. Αναφέρομαι σε ΕΛΑΜ και ΒΟΛΤ διότι είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι τα μοναδικά κόμματα αυτή την στιγμή στην Κύπρο, που έχουν πολύ συγκεκριμένες θέσεις και πολιτικές για διάφορα ζητήματα. Και είναι τα δυο μοναδικά κόμματα, των οποίων τα στελέχη τους, δεν φοβούνται να τοποθετηθούν. Τολμούν να πουν τις θέσεις τους, τολμούν να επιχειρηματολογήσουν, τολμούν να εκτεθούν.
Και το αποτέλεσμα; Είναι τα δυο κόμματα που εμφανίζονται δημοσκοπικά να αυξάνουν τα ποσοστά τους και να κερδίζουν πόντους. Αυτό δεν είναι άσχετο με το περιβάλλον που περιγράψαμε πιο πάνω. Δηλαδή μέσα σε ένα ‘ασπόνδυλο πολιτικό περιβάλλον’ αυτός που θα τολμήσει να τοποθετηθεί θα κερδίσει.
Αν θέλετε μπορούμε να βάλουμε και ένα παράδειγμα κάτω για να δείτε πώς λειτουργεί όλο αυτό που περιγράψαμε. Κυπριακό. Ξέρουμε τις θέσεις του ΕΛΑΜ; Τις ξέρουμε. Ξέρουμε τις θέσεις του ΒΟΛΤ; Τις ξέρουμε. Ξέρουμε όμως τις θέσεις του σημερινού ΔΗΣΥ; Ή του ΑΚΕΛ; Ή του ΔΗΚΟ; Ή όλων των άλλων κομμάτων; Όχι. Όλοι κρυμμένοι πίσω από τον τίτλο ΔΔΟ αλλά όλοι με διαφορετικές ερμηνείες αλλά και με εσωκομματικές διαφορετικές φωνές. Συνεπώς, αν ένας πολίτης ιεραρχεί το Κυπριακό ως σημαντικό και θα κρίνει ποιο κόμμα θα υποστηρίξει βάσει τούτου, δεν θα πρέπει να επιλέξει κανένα από τα υπόλοιπα αλλά θα πρέπει να στηρίξει είτε ΕΛΑΜ είτε ΒΟΛΤ αναλόγως πώς τοποθετείται ο ίδιος έναντι αυτού του ζητήματος. Το ίδιο ισχύει και για άλλα σημαντικά ζητήματα, όπως πχ το Μεταναστευτικό.
Εν κατακλείδι, τα λοιπά κόμματα αλλά και τα πολιτικά πρόσωπα, το καθένα ξεχωριστά, θα πρέπει να αντιληφθούν πως το ‘τίποτα’ μπορεί να μην προκαλεί ‘τσαλάκωμα’ αλλά την ίδια ώρα δεν παράγει ούτε πολιτική, ούτε δράση, ούτε αντίδραση. Στο χέρι τους είναι να επιλέξουν αν θα παραμείνουν ασπόνδυλοι ή αν θα αρχίσουν να έχουν θέσεις…
Καλή Ανάσταση.
