Δημιουργείται μία περιρρέουσα ως να έγινε κάτι σημαντικό. Έφυγε ο Χαμπουλλάς από τον ΔΗΣΥ, μεταγραφή ο τάδε στο ΕΛΑΜ. Στα κόμματα οι αποχωρήσεις και οι εντάξεις είναι ή πρέπει να είναι καθημερινή πράξη. Όποιος ταιριάζει εδώ ταιριάζει. Όπως δεν νιώθει άνετα να πάει εκεί που είναι καλά. Το ζήτημα όμως είναι να μπορεί ένα κόμμα, εν προκειμένω ο ΔΗΣΥ, να διατηρεί την ισχύ και την καθημερινή του παρέμβαση όπως αυτός την ορίζει και όχι ετεροκαθοριζόμενος από τις πιέσεις μερικών αποχωρήσεων που στην πλειοψηφία τους ούτως ή άλλως δεν προσέθεταν κάτι στο κόμμα.

Γράφει ο Λοίζος Αντωνίου

Τα κόμματα, τα σύγχρονα κόμματα οφείλουν να είναι πολυσυλλεκτικά. Ακριβώς επειδή οι ιδεολογικές γραμμές είναι πλέον θολές, δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να μπαίνουν τα όρια. Έτσι είναι λογικό, να ορίζει κανείς τη θέση του σε σχέση με κάποιο κόμμα, με βάση την εικόνα που δίνει το κόμμα στην καθημερινή του δράση, και τα πρόσωπα που το απαρτίζουν και το εκπροσωπούν.

Την ίδια όμως ώρα η πολυσυλλεκτικότητα, οφείλει να έχει κι ένα όριο. Μετά τα πράγματα ξεχειλώνουν, ξεθωριάζει η ταυτότητα και η ανάγκη καθημερινής ισορροπίας καθιστά το κόμμα ανίκανο να λαμβάνει τεκμηριωμένες αποφάσεις.

Η κατάσταση αυτή ονομάζεται και καιροσκοπισμός. Στον βωμό ενός εκλογικού αποτελέσματος, γίνονται επιλογές που μπερδεύουν τους πολίτες και περισσότερο απ΄ όλους το ίδιο το κόμμα. Κλασσικό παράδειγμα αυτής της αποτυχίας, των επιλογών αχταρμάς είναι το ΑΚΕΛ. Από τον Ιακώβου υποψήφιο Πρόεδρο, στον Χριστόφια, από τον Χριστόφια στον Μαλά και από τον Μαλά… στον διαπραγματευτή του Νίκου Αναστασιάδη Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Την ίδια όμως ώρα το ΑΚΕΛ, είναι ένα συμπαγές κόμμα. Τα μέλη και όσοι συμμετέχουν στα όργανα είναι συνεπείς κομμουνιστές που υποχρεούνται να αποφασίζουν και να λειτουργούν υπό τον λεγόμενο Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό που είναι κυρίως συγκεντρωτισμός και πολύ λιγότερο δημοκρατικός.

Αυτό  διασώζει -προς το παρόν- την ενότητα του κόμματος, καθότι επιβάλλει μία πειθαρχία που δεν βρίσκεις σε άλλον ιδεολογικό χώρο.

Άρα υπάρχει μία λεπτή γραμμή που οφείλει να σέβεται κάθε κόμμα που σέβεται τον εαυτό του, την ιστορία και την εξέλιξη του. Η πολυσυλλεκτικότητα να μην υπονομεύει τη συνοχή και την αποτελεσματικότητα.

Αυτοί που φεύγουν…

Από τον χώρο του ΔΗΣΥ, εμφανίστηκε με μεγαλύτερη ένταση τον τελευταίο καιρό, ένα μικρό κύμα φυγής προς το ακροδεξιό ΕΛΑΜ.

Σε ένα βαθμό λογικό αφού χάθηκε ο συνεκτικός κρίκος της εξουσίας κάτω από το χαλί της οποίας κατά κανόνα κρύβονταν διαφωνίες. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τον ΔΗΣΥ αλλά επικεντρωνόμαστε στον ΔΗΣΥ καθότι από εδώ είχαμε τις επώνυμες διαρροές. Δεν θα σχολιάσω τον τρόπο που έφυγε ο κ. Μάριος Πελεκάνος από τον ΔΗΣΥ, αλλά κρίνοντας από τις παρεμβάσεις του, στη συνέχεια ως στέλεχος του ΕΛΑΜ λέω πως πολύ καλά έκανε κι έφυγε.

Αυτά που δηλώνει ότι τον εκφράζουν, δεν είναι ο σύγχρονος Φιλελεύθερος, Ευρωπαϊκός ΔΗΣΥ. Είναι ένα συνονθύλευμα στερεότυπων που αφορούσαν την εθνοκεντρική παράταξη μερικές δεκαετίες πριν. Αυτό προσπαθεί να αντιγράψει δεκαετίες μετά το ΕΛΑΜ.

Το ίδιο αφορά και τον κ. Χαμπουλλά και ισχύουν με πολύ περισσότερο και με περισσότερη ευκρίνεια τα πιο πάνω. Μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση που θεωρεί ότι βρίσκει την έκφραση της στη νέα του κομματική στέγη. Καλά κάνει. Το ίδιο ισχύει και για τη μεταγραφή προς το ΕΛΑΜ και άλλων φίλων ή ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ  Αυτό που λέω ωστόσο είναι πως αυτό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον ΔΗΣΥ με δυσφορία. Αντίθετα μία χαρά εξέλιξη είναι.

Το πολιτικό σκηνικό

Για να αντιληφθεί κανείς την κατάσταση δεν έχει παρά να δει τη μεγάλη εικόνα: Στα αριστερά του ΔΗΣΥ υπάρχει ένας χώρος που πάσχει. Το λεγόμενο κέντρο. Πρόκειται για χώρο που παραδοσιακά αφορά πολίτες με δεξιές καταβολές, αλλά με διαχωριστική γραμμή τον Μακάριο και τον Γρίβα. Για όσους θεωρούν  ότι αυτή η γραμμή που τεχνηέντως εξακολουθεί να καλλιεργείται είναι σοβαρή… τότε ναι υπάρχει ακόμη εμπόδιο να υπερκεραστεί. Πέραν τούτου όμως τίποτε άλλο!

Ποιο είναι το ιδεολογικό εμπόδιο που χωρίζει έναν παραδοσιακό ψηφοφόρο του ΔΗΚΟ, της ΔΗΠΑ, και μεγάλου μέρους της ΕΔΕΚ από τον ΔΗΣΥ; Αυτός θεωρώ είναι  και ο προνομιακός χώρος της παρέμβασης για διεύρυνση του ΔΗΣΥ.  

Δεξιά της δεξιάς…

Δεξιά του ΔΗΣΥ υπάρχει το ΕΛΑΜ, ένα κόμμα που εμφανίζεται ρωμαλέο σήμερα εκμεταλλευόμενο τη συγκυρία. Ωστόσο χωρίς, χωρίς πρόταση μόνο στερεότυπα: για την κοινωνία, το έθνος, τους μετανάστες για τους τούρκους και την Ελλάδα. Και κυρίως το πολιτικό σύστημα. Που εμφανίζονται ως αντισυστημικοί. Αστεία πράγματα βέβαια. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας σοβαρός λόγος για τον ΔΗΣΥ να κυνηγά τη σκιά των χαμένων ψήφων προς το ΕΛΑΜ. Το ΕΛΑΜ αποτελεί έναν πολιτικό αντίπαλο στον οποίο οφείλει να απαντά με σθένος, αναδεικνύοντας τις επικίνδυνες και οπισθοδρομικές τους κατευθύνσεις.

Διαμορφώνοντας την ίδια ώρα την πολιτική που θα τον φέρει ακόμη πιο κοντά στον χώρο της κέντρου που όχι μόνο είναι ιδεολογικά συγγενής αλλά φαίνεται να πάσχει πολιτικά να εκφραστεί με κάτι καινούργιο…

* Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews