Σκεφτήκατε ποτέ τι σημαίνει η αμφισβήτηση της κατεύθυνσης που πήρε η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες; Μπορεί κανείς να σκεφτεί το ανυπολόγιστο κόστος που μπορεί να πληρώσει ο τόπος αν έστω και για λίγο, φαιδρά άτομα, κλόουν του διαδικτύου συνεργαζόμενα με καιροσκόπους ελέγξουν τα πολιτικά πράγματα στον τόπο;

Γράφει ο Λοίζος Αντωνίου

Η ιστορία μπορεί να αλλάξει  κατεύθυνση από τη μια στιγμή στην άλλη. Μπορεί  η αλλαγή να γίνεται αργά, σταθερά ή με πισωγυρίσματα.

Σε ότι αφορά τη χώρα μας έχω την πεποίθηση πως ζούμε σε μια ιστορική περίοδο που τα πράγματα αλλάζουν άρδην. 

Η Κύπρος από «Κούβα της Μεσογείου» και ασταθής παράγοντας, λόγω των πολιτικών της επιλογών, καθίσταται σταθερός σύμμαχος των δυτικών δημοκρατιών με διακριτό αποτύπωμα στις εξελίξεις.

Την ίδια ώρα η Τουρκία, το πρώην προπύργιο της δύσης έναντι του κομμουνιστικού κινδύνου, το Κεμαλικό τείχος  ανάσχεσης του ισλαμικού ολοκληρωτισμού, αναζητεί μία νέα ταυτότητα στον κόσμο, επιδιώκοντας να πατά σε περισσότερες από δύο βάρκες. Στο ΝΑΤΟ και με τη Ρωσία, στην ΕΕ αλλά και στους BRICS. Παίζει παιχνίδια υπέρτερα ενδεχομένως του εκτοπίσματος της στη Λιβύη και στον Καύκασο, με τη Χαμάς και τους Χούθι.

Αν θα τα καταφέρει και τι θα καταφέρει είναι ένα δικό της στοίχημα. Το δικό μας είναι άλλο…

Η δική μας θέση

Θα αποτελούσε ιστορικό και τραγικό λάθος να ετερο-προσδιοριζόμαστε,  αντανακλαστικά ως προς την Τουρκία. Να στρεφόμαστε δηλαδή προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση επειδή η Τουρκία ενεργεί με τον ένα ή άλλον τρόπο. 

Αυτό μας εισηγούνταν δεκαετίες τώρα το ΑΚΕΛ,. Επειδή στο ΝΑΤΟ είναι η Τουρκία… εμείς τούμπα από την άλλη. 

Η δική μας κατεύθυνση οφείλει να  είναι σταθερή και συνεπής προς την διαρκή αναβάθμιση της σχέσης με τις ΗΠΑ και την εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής μας πορείας με τρόπο που θα μας κατατάσσει στον άτυπο σκληρό πυρήνα της ΕΕ. 

Είναι όμως βέβαιον πως η ασταθής ως προς τη δύση σχέση της Τουρκίας, δίνει προστιθέμενη αξία στη δική μας σταθερή την τελευταία δεκαετία προσέγγιση της Κύπρου με τις ΗΠΑ και φυσικά η εμβάθυνση της σχέσης με ΕΕ και η θέση μας στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.

Η ισχύς της δική μας θέσης στον κόσμο, είναι το δημοκρατικό μας σύστημα και οι ανοικτές μας σχέσεις με τον κόσμο. Οικονομικές και άλλες.

Αυτό όμως μπορεί να καταστεί και η Αχίλλειος μας πτέρνα, καθότι για μεγάλο χρονικό διάστημα βλέπουμε το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας να απαξιώνεται και διαπιστώνουμε πως η προσπάθεια απαξίωσης των κομματικών αντιπάλων, οδηγεί σε αποτελέσματα μηδενικού αθροίσματος για το ίδιο το σύστημα.

Αυτό δίνει την ευκαιρία σε τυχάρπαστους κλόουν του διαδικτύου, να υποκαταστήσουν κόμματα και θεσμούς.  

Κάποιους από μηχανής σωτήρες οι οποίοι νομίζουν ότι ο αλγόριθμος του Ίλον Μάσκ μπορεί να υποκαταστήσει τις κάλπες και τη θεσμική δημοκρατική λειτουργία.

Η έλλειψη πολιτικής παιδείας, ή και παιδείας γενικότερα, καθιστά αυτούς τους τύπους επικίνδυνους γιατί ο αλγόριθμος, τους δημιουργεί μία ψευδαίσθηση ισχύος. Διαμορφώνει τις απόψεις τους, (ενίοτε φαιδρές), τις διανέμει στο διαδίκτυο και αυτό ανταποκρίνεται θετικά, επιβεβαιώνοντας τις προ -υπάρχουσες σκέψεις των κλόουν.  

Με αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορείς να συζητήσεις γιατί είναι βέβαιοι για την κοινωνική τους αποδοχή.

Η παιδεία στα κόμματα

Τα πολιτικά κόμματα όσο και τα στήνουμε στον τοίχο, σε ότι αφορά τη λειτουργία της δημοκρατίας και των θεσμών έχουν αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα: 

Έχουν (όχι όλα) μία ιδεολογική βάση που λειτουργεί ως μπούσουλας. Έχουν συνεργάτες στην Κύπρο και το εξωτερικό που συνιστούν παράγοντες ισορροπίας.  Δεν θα ανέμενα ποτέ ότι τα κόμματα μας θα έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν σε ζητήματα που αφορούν μεγάλα και παγκόσμια γεγονότα. Κι όμως… έστω και περιορισμένες αυτές οι δυνατότητες υπάρχουν. Βλέπε τις σχέσεις με τις πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο, στα διάφορα Fora. 

Μπορείτε να δείτε ακόμη τις σχέσεις με τους τουρκοκύπριους τις οποίες τα πλείστα κόμματα διατηρούν εδώ και δεκαετίες. Και φτάσαμε στο σημείο να αγνοούμε αυτές τις πραγματικότητες και  να χειροκροτούμε έναν αφελή νάρκισσο επειδή έκανε ένα βιντεάκι με έναν άλλο Τκ νάρκισσο.

Το διακύβευμα

Παρασυρόμενοι πολλές φορές από την ισοπεδωτική καθημερινότητα, αγνοούμε το μεγάλο διακύβευμα. Χανόμαστε στις αστοχίες της Κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων και αναδεικνύουμε ελάσσονα ζητήματα. Υπογράφει η χώρα μας το πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ, αλλά εμείς ασχολούμασταν με το Ταμείο της ΦΙλίππας που δεν είναι της Φιλίππας αλλά των φοιτητών.

Αυτό που άλλοτε θα ήταν ένα παραπολιτικό σε στήλη εφημερίδας, έγινε το μείζον. Και ο πηχυαίος τίτλος που άξιζε στις σχέσεις με τις ΗΠΑ χάθηκε.

Τέτοιες ασυμμετρίες είναι η χαρά των αχάπαρων.

Στα μικρά η πολιτική πάντα χάνει κι εμείς έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη την Πολιτική με Πι κεφαλαίο. Την Πολιτική που θα αναδεικνύει τα σημαντικά και θα προτείνει για αυτά. 

Και το πρόβλημα δεν είναι αν ο Χριστοδουλίδης ή ο ΔΗΣΥ απαξιωθούν. Το πρόβλημα είναι  πως η ενίσχυση των μαϊμούδων του διαδικτύου μπορεί να θέσει να αμφισβήτηση τα τεράστια και κεφαλαιώδη που αυτή τη στιγμή και με κόπους χρόνων πολλών έχουμε πετύχει.

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews