Την ίδια ώρα βλέπουν αυτούς τους ίδιους «προχώ» οι οποίοι συνήθως ζουν ζωή και κότα πουλώντας επαναστάσεις του καναπέ, να απαξιώνουν τη Δύση, να κατεδαφίζουν τα πάντα, να απορρίπτουν οποιονδήποτε δεν ανήκει στο δικό τους σινάφι, να λειτουργούν με μηδενισμό και τοξικότητα πρωτόγνωρη, να στηρίζουν έμμεσα και άμεσα τα πιο άθλια και αντιδημοκρατικά καθεστώτα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη μετατροπή της Δύσης ακόμη περισσότερο σε ξέφραγο αμπέλι, ειδικά εάν μιλάμε για την ΕΕ και να πέφτουν στη μία αντίφαση μετά την άλλη στο όνομα της… προόδου. Όποιος τολμήσει να μιλήσει ταμπελώνεται, προπηλακίζεται, απομονώνεται, διασύρεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αλλού.

Θυμάμαι το Νοέμβριο του 2016 σαν να ήταν εχθές. Εκπληκτικό το πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια. Τέτοιες μέρες, νομίζαμε ότι η συντέλεια του κόσμου απείχε ελάχιστο, ενώ ο πλανήτης έμοιαζε ξαφνικά με μια ανυπόφορα βασανιστική δυστοπία. 

Μετά, ήρθε ο Νοέμβριος του 2020. Θυμάμαι την ανακούφιση από την εκλογή Μπάιντεν, λιγότερο δραματική σίγουρα αλλά και πάλι, γεμάτη βεβαιότητα ότι είχαμε αποφύγει την καταστροφή που θα ερχόταν εάν επανεκλεγόταν ο Τραμπ.

Σήμερα, Νοέμβριο του 2024 πια παρακολουθώ το ίδιο σενάριο να εκτυλίσσεται, με γνωστούς και φίλους να ολοφύρονται για την εκλογή Τραμπ. Αυτή τη φορά δεν την γλιτώνουμε, λένε. Ο Τραμπ είναι κολλητός με όλους τους ακροδεξιούς ομοϊδεάτες του και η δημοκρατία αργοπεθαίνει. Και εδώ, πιστεύω, είναι το λάθος.

Η δημοκρατία περνά μια τεράστια κρίση και ναι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωσή της. Πριν δούμε όμως σε τι φταίνε οι άλλοι, καλό είναι να κοιτάξουμε τις δικές μας ευθύνες. Γιατί η δημοκρατία χρειάζεται συντήρηση για να κρατηθεί απέναντι στα ανθρώπινα πάθη.

Είναι σαν να έχουμε μια γλάστρα στη βεράντα, να την ποτίζουμε, εάν την ποτίζουμε, αραιά και πού, βασικά να περιμένουμε να βρέξει για να ποτιστεί και όταν το φυτό αρχίζει να ξεραίνεται και να πεθαίνει να μας φταίνε τα ζιζάνια στον κήπο του γείτονα. Ίσως φταίνε κι αυτά. Πιθανότατα. Όμως το μεγάλο μέρος της ευθύνης δεν είναι δικό τους, ούτε του γείτονα.

Επίσης, ο δογματισμός δεν συνιστά περιποίηση ή συντήρηση της δημοκρατίας. Το να θεωρούμε ότι εμείς είμαστε οι «προχωρημένοι» και οι «προοδευτικοί» απλώς και μόνο επειδή κράζουμε τους απέναντι, δεν μας κάνει τέτοιους. Τέτοιοι γινόμαστε όταν σεβόμαστε και τα δικαιώματα των άλλων.

Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Την απάθεια και την αναίδειά μας. Σαφώς και βάζω μέσα τον εαυτό μου. Οι μάζες στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και αλλού, δεν στρέφονται στην ακροδεξιά μόνο γιατί τις οδηγούν εκεί οι αλγόριθμοι του Tik Tok, όπως τις οδηγούν και στην αποβλάκωση. 

Αυτό το αφήγημα είναι καταστροφικό.

Οι μάζες οδηγούνται στην ακροδεξιά διότι νιώθουν πως, κάτι ξένο προς αυτές καταλαμβάνει το δικό τους ζωτικό χώρο, αλλάζει το περιβάλλον τους με έναν τρόπο που δεν θέλουν και στο όνομα της «προόδου» επιβάλλει πράγματα και καταστάσεις αλλά και πως η όποια δική τους αντίδραση σε αυτή την πορεία βαφτίζεται «ρατσισμός», «μισογυνισμός», «ομοφοβία» και οτιδήποτε άλλο θεωρεί τέτοιο.

Την ίδια ώρα βλέπουν αυτούς τους ίδιους «προχώ» οι οποίοι συνήθως ζουν ζωή και κότα πουλώντας επαναστάσεις του καναπέ, να απαξιώνουν τη Δύση, να κατεδαφίζουν τα πάντα, να απορρίπτουν οποιονδήποτε δεν ανήκει στο δικό τους σινάφι, να λειτουργούν με μηδενισμό και τοξικότητα πρωτόγνωρη, να στηρίζουν έμμεσα και άμεσα τα πιο άθλια και αντιδημοκρατικά καθεστώτα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη μετατροπή της Δύσης ακόμη περισσότερο σε ξέφραγο αμπέλι, ειδικά εάν μιλάμε για την ΕΕ και να πέφτουν στη μία αντίφαση μετά την άλλη στο όνομα της… προόδου. Όποιος τολμήσει να μιλήσει ταμπελώνεται, προπηλακίζεται, απομονώνεται, διασύρεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αλλού.

Δεν μπορεί όμως να καμωνόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Ο άλλος που διαμαρτύρεται διότι λ.χ. θεωρεί ότι το θέμα της μετανάστευσης έχει ξεφύγει, δεν είναι κατ’ ανάγκην ρατσιστής. Σίγουρα, στις πλείστες ίσως των περιπτώσεων βλέπει τα πράγματα απείρως σοβαρότερα από όσο είναι διότι τον έχει πανικοβάλει η ακροδεξιά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι σοβαρά. Πολύ σοβαρά ενίοτε. 

Και σίγουρα δεν σημαίνει ότι δεν έχει δικαίωμα να πει την άποψή του χωρίς να υποστεί διασυρμό και χωρίς να ταυτιστεί με το ρατσισμό, με μια εγκληματική δηλαδή, συμπεριφορά την οποία καθόλου δεν ενστερνίζεται ή επιδεικνύει επειδή αυτό που λέει δεν κολλά στη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας και των «προχωρημένων», συχνότατα θαυμαστών των πιο σκοτεινών πραγμάτων. Πραγματικά σκοτεινών.

Όσο τα παραμύθι αυτό συνεχίζεται και όσο οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και αλλού εξαντλούν τις δυνάμεις τους προστατεύοντας το αφήγημα και το μπάχαλο του ενός άκρου αντί τους νόμους και την τάξη στις χώρες τους, όσο καίγονται σημαίες των χωρών υπό ιαχές του τύπου «θάνατος στη Δύση», «θάνατος στην Ευρώπη», «θάνατος στις ΗΠΑ» και οι αρχές αντί να συλλάβουν αυτούς, τους συχνά παράνομα διαμένοντες εκεί, συλλαμβάνουν τους πολίτες που διαμαρτύρονται, όσο ρατσιστής δεν είναι ο μουλάς που ζητά την επιβολή της αρρώστιας της Σαρία στο Λονδίνο ή το Παρίσι αλλά είναι ο ντόπιος που διαμαρτύρεται εναντίον του, όσο οι «προοδευτικοί» συμπορεύονται με το πραγματικά ρατσιστικό, ομοφοβικό και μισογυνιστικό χτικιό του ισλαμισμού για να διακόψουν λειτουργίες σε συναγωγές ή για να επιβάλουν τις γελοιότητες με τα Happy Holidays για να μην ενοχληθούν οι μουσουλμάνοι στα σχολεία από τα Χριστούγεννα των απίστων - διότι ούτε οι ινδουιστές, ούτε Εβραίοι, ούτε κανείς άλλος ενοχλείται - όσο η πολιτική ορθότητα σκοτώνει το χιούμορ και θερίζει τα πάντα στο όνομα των «ελευθεριών» καταπατώντας τις ελευθερίες των άλλων, τόσο περισσότερο νερό θα ρέει στο μύλο της ακροδεξιάς.

Αν δεν καταλάβουμε ότι η δημοκρατία χρειάζεται συντήρηση και ότι κανένα από τα δύο άκρα δεν πιστεύει πραγματικά σ΄αυτήν αλλά μόνο στον ολοκληρωτισμό, ο κόσμος μας, ο πραγματικά ελεύθερος κόσμος θα συνεχίζει να κατρακυλά προς το τέλος της εποχής του.

Η αιτία δεν θα είναι ο Τραμπ. Ο Τραμπ είναι σύμπτωμα, όπως και όλοι οι άλλοι. Ας το καταλάβουμε πριν να είναι αργά.  

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews