Ο λόγος του γροθιά στο σύστημα, στο κατεστημένο που έκατσε στις καρέκλες και έμεινε, στον πλούτο και την επίδειξη. Ο απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κύπρου που αρίστευσε, βάζει φωτιά στο σύστημα που βολεύεται και συνεχίζει. Ακόμη κι αν τα λόγια του πονούν: «Έπιασε με μια τρομερή απελπισία, μια απογοήτευση. Ζούμε δυστυχώς σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε παρακμή. Οι Θεσμοί καταρρέουν, οι πολίτες αγανακτούν και η διαφθορά θεριεύει. Ζούμε σε μια χώρα που βλέπουμε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Σε μια χώρα που διασύρεται διεθνώς. Ζούμε σε μια χώρα που παρόλα αυτά δεν τιμωρείται κανείς και δεν αλλάζει τίποτα».

Ο Λάμπρος Διονυσίου είναι αριστεύσας προπτυχιακός φοιτητής της Σχολής Θετικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Αποφοίτησε από το Τμήμα Πληροφορικής και ανάγνωσε τον αποχαιρετιστήριο λόγο. Λόγια δυνατά, λόγια – γροθιά στο κυπριακό κατεστημένο, λόγιαπου ξεχειλίζουν από θυμό, πίκρα, απελπισία και απογοήτευση: «Έπιασε με μια τρομερή απελπισία, μια απογοήτευση. Ζούμε δυστυχώς σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε παρακμή. Οι Θεσμοί καταρρέουν, οι πολίτες αγανακτούν και η διαφθορά θεριεύει. Ζούμε σε μια χώρα που βλέπουμε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Σε μια χώρα που διασύρεται διεθνώς. Ζούμε σε μια χώρα που παρόλα αυτά δεν τιμωρείται κανείς και δεν αλλάζει τίποτα. Ζούμε σε ένα νησί που παραμένει μοιρασμένο με ανοικτές πληγές. Ζούμε σε μια εποχή που οι παγκόσμιες προκλήσεις ολοένα και αυξάνονται».

Διαβάστε επίσης: 

    Από την ένταξη στην ΕΕ, στο κούρεμα του 2013 και στις Ευρωεκλογές του 2024

    Οι influencers, το φαινόμενο Φειδίας και η απαξίωση των κομμάτων

Τα λόγια του Λάμπρου είναι λόγια αντίδρασης, πόνου, ανησυχίας και αγανάκτησης για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο. Για όλα όσα βιώνουν οι απόφοιτοι πανεπιστημίων που αναγκάζονται να δουλεύουν σε θέσεις εργασίας που δεν συνάδουν με τα προσόντα και τις δεξιότητές τους.

Για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο και «σκοτώνουν» τη δημιουργικότητα, το ανοικτό μυαλό, την κριτική σκέψη των νέων μας.

Για όλους αυτούς που βολεύονται σε διάφορες θέσεις χωρίς προσόντα, ή με λιγότερα προσόντα,  για όλους όσους «χάνουν» τα χρόνια τους στα θρανία και στα πανεπιστήμια.

Για όλους αυτούς που δεν ανέχονται το άδικο και την κομματοκρατία των ολίγων (φάνηκε στα αποτελέσματα των εκλογών) αλλά που έχουν όλα τα προνόμια και διοικούν αυτή τη χώρα.

Μια φωνή καθάρια

Η φωνή του νεαρού είναι η φωνή τού κάθε νέου και της κάθε νέας που δεν αντέχουν να ζουν και να εργάζονται με χαμηλούς μισθούς στην Κύπρο και αναζητούν το μέλλον τους στο εξωτερικό. Τόσοι και τόσοι εγκατάλειψαν το νησί και άλλοι τόσοι παίρνουν βαλίτσες και φεύγουν για άλλα μέρη.

Είναι θυμωμένος, όπως τόσοι και τόσοι, που έχουν ακόμη φυλαγμένη στο συρταράκι τους τη λέξη «αξιοπρέπεια» και το παλεύουν για να επιβιώσουν.

Έχει δίκαιο, όπως και όλοι οι νέοι και νέες, που υποχρεώνονται να δουλέψουν μια, δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέραν.

Έχει δίκαιο! Έχει λόγο μεστό, ειλικρινή, δυνατό για το σύστημα που επιβραβεύει τους ανάξιους και τους μέτριους και ωθεί τους άλλους προς τη φυγή. Τα δυνατά μυαλά εκπατρίζονται…

Και εμείς μες τη μιζέρια της ανοχής και της ανέχειας παρακολουθούμε σαν θεατές ένα θέατρο παραλόγου, μια σκηνική παρουσία με εκθαμβωτικά φώτα, ψεύτικα, για το θεαθήναι. Χωρίς να αντιδρούμε, χωρίς να μιλούμε, μέχρι το «σιώπα να περάσουμε» θα είναι ο κανόνας της ζωής μας!

Υ.Π. Αγαπητέ Λάμπρο, ξέρω πως η φωνή σου ακούστηκε και ο λόγος σου χειροκροτήθηκε. Όμως, δεν θέλω να σε απογοητεύσω. Κανένας δεν ενδιαφέρεται ούτε για τους νέους, ούτε για τα «μυαλά», ούτε καν για τους κοινούς θνητούς. Η μόνη έγνοιά μας, ως λαός, είναι η επίδειξη του πλούτου και η υποτέλειά μας σε όσους μπορούν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά μας. Δυστυχώς για σας! 

chryso.an@cytanet.com.cy