Εξελικτικά λοιπόν το ερώτημα μας αποκτά ουσία. Και μεταβάλλεται ως εξής: Οι ΗΠΑ θα τολμήσουν να πουν στην Άγκυρα ‘λύση Ομοσπονδίας με μηδέν στρατό, μηδέν εγγυήσεις, πλέον είμαστε εμείς εδώ’; ‘Too Good to Be True’, θα μπορούσε να πει κάποιος. Αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα θα φανεί. Άλλωστε στην ‘πολυμερή’ θα φανούν και οι πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας…
Το βράδυ της Τετάρτης, 15 Ιανουαρίου 2025, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε τρία πολύ σημαντικά στρατιωτικά προγράμματα.
Πρόκειται για το πρόγραμμα FMS (Foreign Military Sales), το οποίο δίδει την ευχέρεια στην Κυπριακή Κυβέρνηση να συνομιλεί απευθείας με την Αμερικανική για αγορά όπλων, χωρίς δηλαδή να χρειάζεται η διαμεσολάβηση ιδιωτικών εταιρειών (αντιπροσώπων κτλ), κάτι που συνεπάγεται και φθηνότερα συμβόλαια.
Το δεύτερο πρόγραμμα είναι το EDA (Excess Defence Articles), μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον πλέον θα μπορεί να παραχωρεί στην Κύπρο δωρεάν ή με πολύ μικρό κόστος στρατιωτικό εξοπλισμό, το οποίο κρίνεται από τις ΗΠΑ ως ‘πλεονασματικό’. Σημειώνεται εδώ πως μέσω αυτού του προγράμματος η Ελλάδα απέκτησε αρκετά οπλικά συστήματα.
Το τρίτο πρόγραμμα είναι το ‘Title 10 Security Assistance’ και αφορά ουσιαστικά την ασφάλεια θαλάσσιων συνόρων και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων και υλικού από τις ΗΠΑ.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι ΗΠΑ προχωρούν βήμα με βήμα προς την ‘ενσωμάτωση’ της Κύπρου στον ‘εσωτερικό κύκλο’ της Αμερικανικής επιρροής, μια διαδικασία, η οποία άρχισε επί Νίκου Αναστασιάδη και με ΥΠΕΞ τον Ιωάννη Κασουλίδη και μετέπειτα αυτό συνεχίστηκε καθ’ όλη την 10ετή θητεία του Νίκου Αναστασιάδη και σήμερα επί Νίκου Χριστοδουλίδη.
Αυτό ωστόσο που έγειρε την πλάστιγγα και επιτάχυνε το φλερτ μεταξύ ΗΠΑ και Κύπρου ήταν ο πόλεμος στην Ουκρανία, όπου πλέον σχεδόν όλο το παγκόσμιο κλήθηκε να ‘πάρει πλευρά’ χωρίς ήξεις αφήξεις. Το δίλημμα δεν ήταν ‘είτε είσαι με τους Δυτικούς είτε με την Μόσχα’ αλλά ήταν ‘είτε είσαι με τους Δυτικούς είτε εναντίον τους’.
Η Κύπρος για πρώτη φορά στην ιστορία της βρέθηκε σε ένα σοβαρό δίλημμα, για το οποίο θα έπρεπε να αποφασίσει και αποφάσισε.
Η δυτική πορεία πλέον της Κύπρου είναι γεγονός. Και χρόνο με το χρόνο εντάσσεται ολοένα και σε ‘στενότερο δυτικό κύκλο’, ενόσω οι ΗΠΑ πείθονται ότι η Λευκωσία ‘παραμένει σοβαρή’ και ‘προσηλωμένη στον δυτικό της προσανατολισμό’.
Το κυριότερο ερώτημα όμως είναι άλλο. Το οποίο ακόμη αιωρείται ή καλύτερα παραμένει αναπάντητο και είναι το εξής:
Που θα μας οδηγήσει όλο αυτό σε συνάρτηση με το Κυπριακό;
Διότι, ως προς τα υπόλοιπα, το όφελος της Κύπρου –με το να θεωρείται στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, με το να αναπτύσσεται ένα φιλοαμερικάνικο κλίμα στην Κύπρο, με το να υπάρξουν επενδύσεις από ΗΠΑ στην Κύπρο, με το να δημιουργηθούν βάσεις των ΗΠΑ στην Κύπρο- με όλα αυτά λοιπόν και άλλα πολλά, το όφελος της Κύπρου θα είναι τεράστιο. Αλλά τι γίνεται με το Κυπριακό;
Και για να κάνουμε λίγο πιο συγκεκριμένο το ερώτημα, το επανατοποθετώ: Οι ΗΠΑ θα διαδραματίσουν κάποιο ρόλο στην επίλυση του Κυπριακού; Θα μπορούσε κάποιος να πει, όπως το είπε ξανά η Στήλη, πως με την Στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Κύπρο τότε απαλείφεται το θέμα της Ασφάλειας. Αυτονόητα, όταν οι ΗΠΑ είναι εδώ, δεν χρειάζεσαι ούτε Εγγυήσεις από άλλη χώρα, ούτε και στρατό από άλλη χώρα. Και μιλάμε για την Τουρκία διότι είναι η μόνη από τις τρεις εγγυήτριες χώρες που επιμένει να μιλάει για παραμονή εγγυήσεων και τουρκικού στρατού στην Κύπρο ακόμη και μετά τη λύση.
Την ίδια ώρα η θέση της Άγκυρας μετατοπίστηκε για ‘λύση δυο κρατών’. Συνεπώς προκύπτει και άλλο ζήτημα.
Εξελικτικά λοιπόν το ερώτημα μας αποκτά ουσία. Και μεταβάλλεται ως εξής:
Οι ΗΠΑ θα τολμήσουν να πουν στην Άγκυρα ‘λύση Ομοσπονδίας με μηδέν στρατό, μηδέν εγγυήσεις, πλέον είμαστε εμείς εδώ’;
‘Too Good to Be True’, θα μπορούσε να πει κάποιος. Αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα θα φανεί. Άλλωστε στην ‘πολυμερή’ θα φανούν και οι πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας…
