Μία τέτοια εμμονή ξεκίνησε από τη μία ο Φούλης με τα φουλλούθκια του στα ΜΜΕ και από την άλλη οι αριστερόστροφοι των ΜΜΕ οι οποίοι επίσης δεν πρέπει να σχολιάζονται. Διότι εάν σου λέει ο άλλος ότι πιστεύει στη σοσιαλιστική επανάσταση και ότι παρακολούθησε ένα κόμμα το οποίο οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και τον κόσμο στα (όντως σοσιαλιστικά) κοινωνικά παντοπωλεία να παραδίδει μία δεκαετία μετά μαθήματα οικονομίας σε άλλους -μέσα σε πεντάστερο ξενοδοχείο, μάλιστα- να περιπαίξεις δεν γίνεται.
Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του είδους τους είναι τρία: η εμπάθεια, ο φανατισμός και ευτυχώς, η βλακεία.
Γιατί ευτυχώς; Διότι αυτό σου επιτρέπει να κάνεις και λίγη πλάκα μέσα στην υπόλοιπη απελπισία που κινδυνεύει αλλά δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ να επιτρέψεις να σε κυριεύσει. Χάζι μόνο να κάνεις. Τίποτα άλλο.
Διάβαζα λ.χ. πριν από λίγο σχόλια ότι ο Χριστοδουλίδης προσκλήθηκε στον Λευκό Οίκο διότι, λέει, είναι διαχειρίσιμος. Νέο αυτό. Πώς ήταν πράκτορας των Ρώσων; Έτσι. Είναι του σιερκού τους, που λέμε. Αλλά τώρα έγινε των Αμερικάνων.
Αντί να πάει όπως άλλοι, εάν πήγαιναν ΟΚ, να τους δώσει 5-6 βουζουνόπατσους για να τους δείξει τι εστί κυπριακή υπερδύναμη, τα έκανε πλακάκια με τους Αμερικάνους. Τους «φονιάδες των λαών».
Εγώ επιμένω στη Θεωρία των Αδιάγνωστων. Η έλλειψη μόρφωσης, εννοείται ότι δεν αγγίζω την παιδεία, ο φόβος για την επιστήμη και την πρόοδο και οι αιμομιξίες των προγόνων μας με τα κουσούρια που άφησαν, οδηγούν τους περισσότερους στην Παντόφλα της Αγίας Υπομονής, στα «εναλλακτικά φάρμακα» και τους κάθε λογής τσαρλατάνους. Ακόμα και στα φαρμακεία. Πας και τους λες θέλω το τάδε, πίσω το εικονοστάσι απλώνεται και σου λέει, αδελφικά και με νόημα υπάρχει και το «φυτικό». Μαγική λέξη. «Φυτικά». Δεν είναι μόνο η προμήθεια όχι. Είναι το ότι το ματζούνι πατά το μαγικό κουμπί στο DNA του αμπάλατου.
Τους οδηγούν, ακόμα, στους «πνευματικούς» οι οποίοι κατά κανόνα είναι πιο προβληματικοί από τους ίδιους και τους μεταφέρουν τα δικά τους ψυχολογικά, τις ενοχές και τις εμμονές, στα τσιάκρα και στα μάκρα και ένα σωρό άλλα τέτοια, αρκεί… αρκεί να αποφύγουν το γιατρό και ένα χάπι το οποίο πέρα από τους ίδιους θα βοηθήσει και τους άλλους γύρω τους. Διότι εσύ, μείνε όπως είσαι, δικαίωμά σου. Οι άλλοι τι σου φταίνε που δεν έχουν να διαχειριστούν μόνο εσένα αλλά αμέτρητους σαν εσένα;
Δεν προκύπτουν τυχαία τα όσα ζήσαμε και αυτή τη φορά.
Καλά, το κορυφαίο ήταν ότι ο Μπάιντεν κάλεσε τον Χριστοδουλίδη για να τον βοηθήσει για τις Εκλογές του 2028 -τις κυπριακές καλό τις γιαπωνέζικες;- για το οποίο όμως δεν θα επεκταθώ. Αφενός μεν διότι είναι πέραν των ορίων του κλινικού και ως τέτοιο είναι άκομψο άστε θέλει και σπουδές το πράγμα, αφετέρου δε διότι το κάλυψε και με κάλυψε και με το παραπάνω ο Άριστος στο «Φιλελεύθερο» την Τετάρτη.
Είναι βέβαια και αυτοί που δεν είναι κλινικές περιπτώσεις είναι απλά εμμονικές και ανήμπορες να βρουν κάποιο άλλο ενδιαφέρον στη ζωή τους από το να διαμαρτύρονται για κάποια συγκεκριμένα πράγματα, είτε διότι έτσι θεωρούν οι ίδιοι, είτε διότι κάποιοι άλλοι, αυτοί έξυπνοι αλλά με την κακή έννοια, τους έπεισαν.
Μία τέτοια εμμονή ξεκίνησαν από τη μία ο Φούλης με τα φουλλούθκια του στα ΜΜΕ και από την άλλη κάτι αριστερόστροφοι των ΜΜΕ οι οποίοι επίσης δεν πρέπει να σχολιάζονται, διότι δεν είναι πρέπον. Τόσο μπορούν. Αν σου λέει ο άλλος ότι πιστεύει στη σοσιαλιστική επανάσταση και ότι παρακολούθησε με ενδιαφέρον ένα κόμμα το οποίο οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και τον κόσμο στα (όντως σοσιαλιστικά) κοινωνικά παντοπωλεία να παραδίδει μία δεκαετία μετά μαθήματα οικονομίας σε άλλους -μέσα σε πεντάστερο ξενοδοχείο, μάλιστα- τι να πεις; Και τι να αφήσεις, σύμφωνοι. Αλλά δεν είναι όμορφα πράγματα αυτά, δεν τα περιπαίζουμε.
Εδώ και δύο χρόνια σχεδόν, η μία αναβάθμιση ακολουθεί την άλλη στην οικονομία, η κυβέρνηση έχει κάνει τ’ άντερά της και τα απαριθμεί, αλλά ο Χριστοδουλίδης είναι Νικούδιν και δεν κάμνει τίποτε μάνα μου. Μέχρι και ο φορέας «της Φιλίππας» (sic) για την ενίσχυση άπορων φοιτητών πρέπει να διαλυθεί γιατί όπως μας είπε ένας άλλος φωστήρ εχτές το νομοσχέδιο που ψήφισε η Βουλή το ψήφισε η πλειονότητα των βουλευτών.
Λογικό. Επειδή δεν έτυχε ξανά να περάσει η Βουλή αντισυνταγματικά νομοσχέδια, ο Πρόεδρος δεν είχε δικαίωμα να αναφέρει το Νόμο όπως λέει το Σύνταγμα. Εάν το Ανώτατο τον δικαιώσει οι εφέτες θα είναι διεθφαρμένοι, όπως τότε που σταύρωσαν τον Ρομπέν των Πελλών, τον Σωκράτη - Χριστό Οδυσσέα οι παλιάνθρωποι. Εάν δεν κρίνει αντισυνταγματικό το Νόμο θα είναι όλοι τους κλώνοι του Λόρδου Ντένινγκ.
Το θετικό σε όλα αυτά είναι πως ο Τζο Μπάιντεν δεν πρέπει να έχει πλήρη εικόνα ποιων τον Πρόεδρο προσκάλεσε. Το μόνο που θα έσωζε τον Χριστοδουλίδη θα ήταν οι χαμηλές του επιδόσεις στις δημοσκοπήσεις λόγω του απίστευτου μηδενισμού που βίωσε από την πρώτη μέρα. Θα τον τραβούσε σε μια γωνιά και θα του έλεγε πατρικά να είναι ευτυχής που δεν τον θέλουν στο φρενοκομείο που ανέλαβε.
Διότι μεταξύ μας, ένας τόπος όπου ο δημοφιλέστερος πολιτικός έβερ ήταν ο μακαρίτης ο Χριστόφιας πριν τον πράξουν αυτοί που δεν τον ήξεραν, εμείς τον ξέραμε δυστυχώς καλά και τα λέγαμε αλλά δεν μας άκουγαν, το να μη σε θέλουν δεν το λες και κακό για εσένα.
Μπορεί να μην επανεκλεγείς, θα του έλεγε ο Μπάιντεν, αν συνεχίσουν να τους τραβούν από τη μύτη οι διάφοροι, αυτό σίγουρα. Και καλά να τους κάνουν.
Είσαι όμως βέβαιος, βρε Νίκο μου, ότι θέλεις; Γιατί μάνα μου; Και να σου πουν ότι θέλουν, μη διανοηθείς!
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
