Την νύχτα του Β΄ Γύρου των Προεδρικών Εκλογών, ο ΔΗΣΥ θύμιζε σπίτι στην Κύπρο πριν από εκατό χρόνια, τότε που έβαζαν το μακαρίτη να τον ξενυχτήσουν. Μόνο που εδώ, πέρασε πλέον ενάμιση χρόνος, ο μακαρίτης παρέμεινε άθαφτος. Και έχει βρικολακιάσει για τα καλά.
Βρίσκεται σε κρίση εσωστρέφειας ο ΔΗΣΥ; Λέγεται πολύ. Η δική μου απάντηση είναι «ίσως». Αλλά και να ισχύει αυτό, η εσωστρέφεια είναι το μικρότερο των προβλημάτων του.
Για να είμαστε δίκαιοι. Σε κρίση βρίσκεται ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ. Τα βλέπουμε παντού και μάλιστα με πολύ χειρότερα φαινόμενα. Εδώ τουλάχιστον υπάρχει και ο παράγοντας της γραφικότητάς μας ο οποίος εξωραΐζει κάπως το μισοκαμένο -επιεικώς- τοπίο. Σαν κάποιος να έβαλε πάνω στα αποκαΐδια γλάστρες με πλαστικά λουλούδια.
Είναι τραγικό αλλά μπορείς να το δεις και εύθυμα!
Κάνεις εκλογές, το 42% δεν πάει καν να ψηφίσει ενώ από τους υπόλοιπους, το 20% ψηφίζει Φειδία ως διαμαρτυρία λέει, το δε 11% τον Φύρερ από το Πολιτικό και το αλλόκοτο αυτό γενετικό συναπάντημα Homo Erectus με τους Σαρακηνούς οι οποίοι νομίζουν κιόλας ότι είναι οι Αχαιοί του σήμερα. Οι original. Οι άσιλας!
Πώς νομίζουν κάποιοι ότι εάν εκδώσουν ένα βιβλίο, μόνοι τους κιόλας, γίνονται και συγγραφείς; Κάπως έτσι.
Δεν αντιλέγω, σε κομματικό επίπεδο ήταν τραγική η κατάσταση. Σε όλα όμως τα κόμματα υπήρχαν επιλογές αξιοπρεπείς. Μα 71.330 άτομα το Φειδία; Και μόνο που έκαναν το κόπο να πάνε για να το κάνουν αυτό σε κάνει να ανησυχείς. Μην σας πω αυτό πρέπει να μας ανησυχεί ακόμα περισσότερο. Δεν τον ακυρώνω εντελώς έτσι; Εν πολλοίς έφτιαξε το δικό του κοινό εγγράφοντας νέους ψηφοφόρους οι οποίοι τον έχουν για ίνδαλμα μέσα από τα ΜΚΔ, προσπερνώντας πάντα και τη σκοτεινή πλευρά του, αυτήν με τα 50 ευρώ σε ανήλικους για να γελοιοποιηθούν φωνάζοντας «Σ’ αγαπώ Φειδία». Για να φτιάξει αυτός βίντεο κερδίζοντας απείρως περισσότερα λεφτά, όπως αυτό με τον Κοψιάλη που δημοσιοποιήθηκε προχθές προκαλώντας σάλο. Και το κατέβασε αναγκαστικά.
Ο Φειδίας δεν είναι άλλωστε ο πρώτος του είδους που στείλαμε και στο Ευρωκοινοβούλιο. Ξεχνάμε εύκολα ναι. Αλλά δεν πρέπει.
Τώρα, πίσω στον ΔΗΣΥ, τα προβλήματα είναι πολλά και είναι μεγάλα. Η εσωστρέφεια είναι παρωνυχίδα μπροστά σε όλα αυτά. Το κόμμα έχει ξεμείνει από στελέχη στην μετά Αβέρωφ εποχή, μετά από μια δεκαετία παραμονής του κόμματος στο ύψος του αρχηγού για να μην κάνει ο κόσμος τη σύγκριση.
Την νύχτα του Β΄ Γύρου των Προεδρικών Εκλογών, ο ΔΗΣΥ θύμιζε σπίτι στην Κύπρο πριν από εκατό χρόνια, τότε που έβαζαν το μακαρίτη να τον ξενυχτήσουν. Μόνο που εδώ, πέρασε πλέον ενάμιση χρόνος, ο μακαρίτης παρέμεινε άθαφτος και έχει βρικολακιάσει για τα καλά.
Γυρίζει τις νύχτες και κάνει ότι ζημιές μπορεί να φανταστεί κανείς στο σπίτι ενώ δεν αφήνει τους απογόνους του σε ησυχία. Έχει μαζί του και κάτι άλλους καλικάντζαρους με τα πρόσωπα καλυμμένα συνήθως που μέρα - νύχτα σκάβουν εργολαβικά το λάκκο της νέας κυράς του σπιτιού.
Σε άλλα κόμματα αυτή η συμπεριφορά οδηγεί δια συνοπτικών διαδικασιών σε διαγραφή του δράστη όποιος κι αν είναι. Στο ΔΗΣΥ όμως, ο οποίος δεν μπορεί καν να αντιληφθεί ως ευκαιρία και μάλιστα μεγάλη τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση και κινείται (α) με το κίστιμαν των εκλογών και (β) με το βλέμμα στραμμένο στο 2028 αντί στο πώς μπορεί να βοηθήσει τη χώρα συνεισφέροντας, ο δράστης μπορεί να κάνει ότι θέλει, ενίοτε δημόσια, και να τη βγάζει καθαρή.
Από μια άποψη το ότι δεν έκλεισε το μαγαζί με το διασυρμό της προεκλογικής περιόδου και τις απανωτές προκλήσεις του στη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του κόσμου, διότι εκεί καταλήγεις όταν τους λες ότι είσαι σίγουρος όταν θα σε ψηφίσουν και θα είσαι εσύ ο Πρόεδρος δείχνοντας το πραγματικό πολιτικό σου μέγεθος, από αυτή την άποψη λοιπόν το ότι δεν έκλεισε το μαγαζί είναι ένα θαύμα από μόνο του.
Από εκεί και πέρα, το μόνο που τους κρατάει στη ζωή, όπως και πολλούς άλλους, είναι ο κομματικός πατριωτισμός. Όταν όμως ακόμα και σε χώρους όπως το ΑΚΕΛ τέτοια φαινόμενα εκλείπουν και όταν ζούμε στην εποχή των φαινομένων Φειδία το να ελπίζεις ότι θα πας πίσω στα παλιά με τους Δίπλαρους και όλους τους άλλους κιόλας, δεν είναι απλά ευσεβής πόθος. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Και όχι με την καλή άποψη.
Είναι σαν να κλείνουν μία μετά την άλλη οι επιχειρήσεις παλαιάς κοπής και εσύ να ελπίζεις ότι κάτι θα γίνει μια μέρα και ως εκ θαύματος θα αρχίσουν να μπαίνουν μέσα και πάλι οι πελάτες. Στη δική σου. Δεν είναι business plan αυτό. Αν δεν συνεργαστείς τη σήμερον τίποτα δεν γίνεται.
Ειδικά με τον άλλον να ελέγχει ακόμα πράγματα και καταστάσεις στα ΜΜΕ έτσι που να ισοπεδώνουν μία τον Πρόεδρο και μία εσένα.
Ποια εσωστρέφεια λοιπόν; Με αυτήν θα ασχολούμαστε τώρα;
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
