Σε μια χώρα που ο Πρόεδρος λαμβάνει σύνταξη στα 45, λογικό είναι να ψηφίζουν σε εθνικές εκλογές από τα 15
Γιώργος Αγαπίου
- Ζήτω η 22α Ιανουαρίου 2025! (Χο-χοπ!)
- Ζήτω ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης!
- Ζήτω ο Εθνάρχης Νικόλαος!
«Συμπατριώτισσες/Συμπατριώτες,
Ήταν περί τις 9:30 πρωΐον Τετάρτης, όταν ο Πρόεδρος, με μια γενναία και συγκλονιστική απόφαση, ξεκίνησε τη μεγάλη επανάσταση για την Δημοκρατία του τόπου…»
Και λοιπά, και λοιπά. Και λοιπά.
Και μπλα-μπλα-μπλουμ!
- Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας δεν έχει σημασία τι λες ή τι κάνεις. Έχει σημασία με πόση σοβαροφάνεια, αληθοφάνεια και γενικά… επιφάνεια παρουσιάζεις αυτά που λες ή αυτά που δεν κάνεις. Όσο μεγαλύτερη η μπούρδα, τόσο περισσότερος στόμφος χρειάζεται. Και, φυσικά, το ανάλογο ύφος και το κατάλληλο στόλισμα.
Εξ ου και ο Πρόεδρος ημών, ο τρισμέγιστος Νίκος Χριστοδουλίδης, χαρακτήρισε ως «ιστορική μέρα για τη δημοκρατία μας» την απόφαση του Υπουργικού για δικαίωμα ψήφου από τα 17 χρόνια. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο, η μείωση του ηλικιακού ορίου για το εκλέγειν, μαζί με την αυτόματη εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους, αποτελεί «μια από τις βασικές μας προτεραιότητες, που είναι η ενίσχυση της συμμετοχικής δημοκρατίας».
- Του χρόνου, Πρόεδρε, ας το κάνουμε 15 χρόνια το όριο να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η δημοκρατία μας. Να την θωρακίσουμε και να λύσουμε άπαξ και δια παντός το πρόβλημα της μεγάλης αποχής.
Ούτε η Κύπρος βέβαια, ούτε ο Χριστοδουλίδης περισσότερο, ανακάλυψαν την τασσιηνόπιττα. Το ηλικιακό όριο για το δικαίωμα του εκλέγειν διαφέρει από χώρα σε χώρα. Η πλειοψηφία των κρατών παγκοσμίως, περίπου το 85% όπως μας ενημέρωσε ο εκλογολόγος Γιάννης Μαυρής στο ΡΙΚ, θέτει ως όριο τα 18 έτη. Ωστόσο, το ηλικιακό όριο δεν είναι θέσφατο. Σε κάποια ευρωπαϊκά κράτη, το όριο είναι στα 17 έτη, ακόμα και στα 16! Το θέμα δεν είναι ο αριθμός, αν είναι 18 ή 17 ή 16. Η ουσία αφορά το όριο ενηλικιώσεως, το οποίο δεν καθορίζεται με αποφάσεις ενός Υπουργικού ή ενός κόμματος, αλλά αποτελεί μέρος της εξέλιξης κάθε κοινωνίας. Μέχρι στιγμής, δεν διαβάσαμε κάποια εξήγηση ή μελέτη για την αλλαγή του ορίου στην Κύπρο, παρά μόνο πομφόλυγες. Κοινώς, αερολογίες. Μπούρδες, που λένε στο χωριό.
- Για τα κυπριακά δεδομένα, θα είχε περισσότερο νόημα αν ανεβάζαμε, αντί να κατεβάζαμε, το όριο του εκλέγειν. Το δικαίωμα ψήφου να ξεκινά από την ηλικία των 21 ή των πρώτων «άντα». Αυτή θα ήταν μια κάποια επανάσταση σε μια χώρα που ένας Πρόεδρος λαμβάνει σύνταξη στα 45 του!
Τέλος πάντων, μετά και τη «σημαντική» απόφαση του Υπουργικού, το εκλογικό σώμα θα αυξηθεί κατά περίπου 1%! Αυτό είναι το ποσοστό των 17άρηδων που θα έχουν δικαίωμα ψήφου στις επόμενες εκλογές, αν η Βουλή εγκρίνει την πρόταση της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι δίνεται αυτό το δικαίωμα δεν σημαίνει ότι θα ασκηθεί ή ότι θα μειωθεί η αποχή, που κυμαίνεται μεταξύ 25-40% σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Το πρόβλημα της συμμετοχικής δημοκρατίας στην Κύπρο είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο σύνθετο από μια εντυπωσιοθηρική και μη σοβαρή απόφαση. Αφορά αυτό που σκωπτικά ονομάζουμε «κρίση θεσμών» και κατ’ επέκταση έλλειμμα δημοκρατίας.
- Τόσο πολύ πάσχουμε από σοβαρότητα, που δεν πρόλαβε να στεγνώσει το σάλιο της προεδρικής εξαγγελίας και βγήκε η Πινδάρου για να πάρει τα εύσημα. Με μια ανακοίνωση-εξπρές, υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση «υιοθέτησε τη διαχρονική θέση του Δημοκρατικού Συναγερμού για δικαίωμα ψήφου στα 17». Δεν ξέρω τι μας ψεκάζουν, αλλά ό,τι και αν είναι, κάνει δουλειά.
Αν όντως κυβέρνηση και κόμματα θέλουν να ενισχύσουν τη συμμετοχική δημοκρατία, δεν χρειάζεται να καταφεύγουν σε ακροβατισμούς και φανφάρες. Μπορούν να ασχοληθούν με υπαρκτά και σοβαρά θέματα, όπως η θεσμοθέτηση της επιστολικής ψήφου, η μερική καθιέρωση της ηλεκτρονικής διαδικασίας με προστασία της ανωνυμίας και η οριζόντια ψηφοφορία στις εκλογικές αναμετρήσεις, ακόμα και το ψηφοδέλτιο Επικρατείας που προτείνει η ΕΔΕΚ. Το πιο σημαντικό, είναι να ξεκινήσουν να παράγουν πολιτική και να μην νομίζουν ότι απευθύνονται σε τάγματα ηλιθίων και φανατικών. Δεν είναι όλοι ή τουλάχιστον δεν είναι η πλειοψηφία.
- Σωστά Φειδία;
Υστερόγραφο (1): Πιο σημαντικές ήταν οι αποφάσεις του Υπουργικού για την αυτόματη εγγραφή στον εκλογικό κατάλογο και την απλοποίηση του μέσου ταυτοποίησης στα εκλογικά κέντρα. Δεν ήταν «ιστορικές», ούτε «σημαντικές» αποφάσεις. Ρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν από καιρό ήταν, αλλά δεν προσφέρονται για επικοινωνιακό σόου.
Υστερόγραφο (2): Το σύστημα «Πληρώνω όσο Πετώ» δεν εφαρμόζεται ούτε του χρόνου. Ξύνοντας μόνο την επιφάνεια, είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που καθιστούν πρακτικά αδύνατη την εφαρμογή του συστήματος. Ας ρωτήσει ο Χριστοδουλίδης τον Καδή, που τον έστειλε Επίτροπο στις Βρυξέλλες, να του εξηγήσει το μπάχαλο. Για να μην πούμε, το σκάνδαλο.
Το άσχετο: Χουβαρντάδες τα σωματεία.
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews.
