Τώρα που ζήσαμε να δούμε και τον Μαυρογιάννη τον Χαχανούλη στον Φειδία μετά κι από τον άλλο επίδοξο σωτήρα μας του 2023 τον Φούλη Γραφικούλη, οφείλουμε να το παραδεχτούμε: τελικά ενδέχεται ο Φειδίας να είναι πιο σοβαρός από ότι νομίζουμε!
Την Τρίτη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναβάθμισε τις προβλέψεις του για το ρυθμό ανάπτυξης της Κύπρου το 2024, στο 3,3% από 2,7% που ανέμενε τον περασμένο Απρίλιο και έτσι, η Κύπρος αναμένεται να έχει τον τρίτο υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από τις χώρες της Ευρωζώνης. Αυτό, έρχεται μετά από απανωτές αναβαθμίσεις της οικονομίας μας, σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά ρευστό και δυσμενές λόγω των ευρωπαϊκών, των παγκόσμιων αλλά και κυρίως των περιφερειακών συνθηκών.
Συνθήκες, μέσα στις οποίες η Κύπρος κατάφερε όχι μόνο να κρατηθεί οικονομικά αλλά και κάτι που μέχρι πρότινος φάνταζε αδιανόητο: να μετατραπεί σε γέφυρα της Ευρώπης και του κόσμου με τη Μέση Ανατολή σε εκρηκτικές συνθήκες και να θεωρείται πλέον παράγοντας και μάλιστα εξαιρετικά σημαντικός στην περιοχή, με τους πάντες, από την Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα Ηνωμένα Έθνη, μέχρι το Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο, να εκθειάζουν τη συνεισφορά της στη διατήρηση της σταθερότητας στην περιοχή με δικές της πρωτοβουλίες μάλιστα αλλά και στην προσπάθεια μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας στις εστίες του πολέμου.
Η Κύπρος εξελέγη για πρώτη φορά ως μέλος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ με 167 ψήφους, κατάφερε να αποτινάξει την εικόνα ενός προβληματικού και διεφθαρμένου κράτους τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και διεθνώς, όπως επίσης πέτυχε την ώρα που για πρώτη φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση προσεγγίζει το Κυπριακό ως πρωτίστως ευρωπαϊκό ζήτημα να απαλλαγεί από την εικόνα μιας χώρας μονοθεματικής η οποία θυμόταν τους εταίρους της μόνο όταν ήθελε κάτι στο Κυπριακό και η οποία ούτως ή άλλως δεν είχε να πει κάτι πέρα από τα δικά της.
Στο Μεταναστευτικό έγιναν άλματα, οι αριθμοί αντιστράφηκαν, η Κύπρος δεν είναι πλέον προορισμός διακοπών ασύλου, προβλήματα υπάρχουν, είναι πολύ μεγάλα αλλά δεδομένων των δυνατοτήτων ελέγχου των επίγειων «συνόρων» μας, δηλαδή της Πράσινης Γραμμής αλλά και των θαλασσιών μας συνόρων, στις οποίες αξιοποιήθηκε στο έπακρο η βοήθεια της Frontex και της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να γίνει και γίνεται μια διαχείριση την ώρα που η εξέταση των αιτήσεων ασύλου προχωρά και οι επιστροφές όσων δεν το δικαιούνται είναι πρωτόγνωρα ψηλές.
Έχω ξαναγράψει για τα όσα, εντυπωσιακά πολλά, έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια αθόρυβα - μαζί ναι, με λάθη, κάποια εντελώς απαράδεκτα, με κάποιες γκέλες έως και γελοιότητες, όπως με κάθε περίοδο διακυβέρνησης σε κάθε χώρα. Στην αποτίμηση όμως της όποιας (δια)κυβέρνησης, στην όποια περίοδο, αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα. Τα αποτελέσματα υπάρχουν, παρατίθενται ξανά και ξανά, τα ακούν όλοι και οι πλείστοι δηλώνουν ότι «η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε».
Χωρίς βεβαίως κανείς να εισηγείται, έχοντας επαφή με την πραγματικότητα και τις συνθήκες, τι (άλλο) θα ήθελε να δει την κυβέρνηση να κάνει.
Έγιναν πολλές διορθωτικές κινήσεις και τομές σε όλους του τομείς: από την Παιδεία και την υγεία μέχρι την άμυνα, μέχρι… Εκπονήθηκαν σχέδια τα οποία εφαρμόζονται. Κι όμως «δεν γίνεται τίποτε», «οι υπουργοί του δεν έχουν προσωπικότητα» επειδή όπως και ο Πρόεδρος δεν τσακώνονται από το πρωί μέχρι το βράδυ στις τηλεοράσεις και κάνουν τη δουλειά τους, άστε που εμένα δεν με αφορά η «προσωπικότητα» η οποία θα τροφοδοτεί τις παραπολιτικές στήλες αλλά το αποτέλεσμα που καταγράφουν. Κι ας μην μάθω ποτέ το όνομα του όποιου υπουργού.
Ήρωας και λεβέντης είναι μόνο ο ομοφώνως παυθείς από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, ο Ρομπέν των Πελλών ενώ το 99% όσων λένε ότι το Ανώτατο είναι διεφθαρμένο και έρχεται η συντέλεια του κόσμου, ούτε καν τη σύνοψη της απόφασης δεν έχουν διαβάσει.
Ένα απέραντο φρενοκομείο όπου κανείς δεν μας εξηγεί τι θα ήταν ούτε καν καλύτερο αλλά έστω το ίδιο με σήμερα εάν λ.χ. είχε εκλεγεί ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ ο οποίος έδωσε και συνέντευξη στο Φειδία τις προάλλες και θύμιζε χαζοχαρούμενο συνταξιούχο που καθόταν και περίπαιζε στον καφενέ παίζοντας τάβλι.
Δεν τολμώ να σκεφτώ την εικόνα της χώρας με το ΑΚΕΛ του μηδενισμού, της τοξικότητας και της έλλειψης προτάσεων στην εξουσία, τον Πούτιν και τον Άξονα, το φασισταριό των δικτατόρων που ερεθίζει την Εζεκία Παπαϊωάννου με τα ελλείμματά του να κάνει κουμάντο και στη υπόλοιπη χώρα.
Ή τι φαντάζονται ότι θα έφερνε -καλό εννοώ…- ο Φούλης ο Γραφικούλης πια ο οποίος αρπάζει όποιο, μα όποιο μικρόφωνο βρίσκει για να ξεκατινιάσει από τα αζήτητα και να υπονομεύσει το ίδιο του το κόμμα, ακόμα και φτύνοντας πάνω στη δική του τραγική δεκαετία εκεί, όταν ο ΔΗΣΥ είχε γίνει ένα κόμμα ευνούχων και ο ίδιος κατέβαινε στον κόσμο για να κάνει θεατρινισμούς οδηγώντας τράκτερ ή μαζεύοντας κολοκάσια.
Και όλα αυτά σήμερα τα κάνει μόνο και μόνο για να υποσκάψει την Αννίτα ή να βγάλει το άχτι της ήττας του με τον Χριστοδουλίδη. Ηγετικό προφίλ. Και σοβαρό!
Δύο περιπτώσεις που όταν τις βλέπεις να μιλούν στο Φειδία, νιώθεις πως τελικά ο Φειδίας μπορεί να είναι πιο σοβαρός από ότι νομίζουμε.
Και μια χώρα στην οποία κυρίαρχα είδη είναι οι αππωμένοι, οι μίζεροι, οι αμόρφωτοι και οι αδιάβαστοι από επιλογή, οι ζηλόφθονες, οι αμπάλατοι και όσοι νομίζουν πως το κράτος είναι δικό τους.
Μια χώρα η οποία σίγουρα δεν έχει την ηγεσία που της αξίζει. Όμως να είστε σίγουροι ότι στις επόμενες εκλογές θα την αποκτήσει. Δεν υπάρχει πλέον γυρισμός.
Δυστυχώς.
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
