Όσοι υποκριτικά μιλούν για «σεβασμό της απόφασης» ή για «σύγκρουση θεσμών» έχουν ήδη πάρει θέση. Τη θέση του επιτήδειου ουδέτερου.

Ευτυχώς που σε αυτές τις εκλογές υπάρχουν και οι Οικολόγοι, διαφορετικά δεν θα ακούγαμε τίποτα για την προσπάθεια φίμωσης του Γενικού Ελεγκτή στα τηλεοπτικά πάνελ. Ωσάν και η ιστορία αυτή να αφορά κάποια άλλη χώρα, σε μια άλλη ήπειρο, σε άλλο ημισφαίριο. 

Από όλα τα κόμματα, ακόμα και από εκείνα που υποκριτικά υποστηρίζουν τον Γενικό Ελεγκτή, μόνο οι υποψήφιοι των πρασίνων επιμένουν φορτικά σε κάθε συζήτηση να επαναφέρουν το θέμα.

Και καλά κάνουν. 

Παρά να βλέπουμε θεατρινίστικες αντιπαραθέσεις και να ανακυκλώνουμε παρωχημένους καβγάδες, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να συζητούμε αυτό το κορυφαίο θεσμικό θέμα. Να συζητούμε για την περίεργη και πρωτοφανή υπόθεση δίωξης ενός ανεξάρτητου θεσμού, την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και τον πυρήνα του κράτους δικαίου.

Αν βέβαια ήταν άλλο κόμμα πλην των Οικολόγων, μπορεί και να γράφαμε ότι το κάνουν για προεκλογικούς σκοπούς, αλλά ακόμα και αυτό να συνέβαινε, πάλι καλά θα λέγαμε. Οι εκλογές και οι… θεατρικές παραστάσεις τελειώνουν σε δύο εβδομάδες, όσοι (λίγοι) πάνε να ψηφίσουν θα καθορίσουν νικητές και ηττημένους, αλλά η διεφθαρμένη κατάσταση πραγμάτων που κυριαρχεί στη δημόσια ζωή θα συνεχίσει να υπάρχει. 

Αν θα είναι πιο ισχυρή ή πιο αδύνατη, αυτό θα κριθεί στην πορεία του χρόνου. Στο τέλος, όλοι ξέρουμε ότι τέτοιες καταστάσεις δεν μπορούν να διαιωνίζονται, έχουν ημερομηνία λήξης, αλλά μέχρι να συμβεί αυτό θα το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Με μια – δυο τράπεζες λιγότερες, με φτωχοποιήσεις, με λουκέτα σε επιχειρήσεις, με σπίτια στο σφυρί, με πρόστιμα για ρύπους, με πεταμένα εκατομμύρια σε Γιαννάκηδες και πολυθεσίτες, με όνειρα συντρίμμια, με χαμένες ζωές -κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Δεν θα κριθούν όλα αυτά από την πορεία της δίωξης του Οδυσσέα. Κρίνονται πολύ περισσότερα από μια απόφαση Δικαστηρίου. Κρίνεται η αντίδραση της κοινωνίας απέναντι σε μία τόσο διεφθαρμένη και επικίνδυνη εξουσία, η οποία λειτουργεί με τρόπο απολυταρχικό, βίαιο και αντιδημοκρατικό. Τα κίνητρά τους δεν είναι ούτε θεσμικά, ούτε νομικά. Ο σκοπός τους είναι διττός: να εξοντώσουν πολιτικά έναν ανεξάρτητο αξιωματούχο, ο οποίος αντιστέκεται στην κολοσσιαίων διαστάσεων διαπλοκή που επικρατεί, αλλά και να ασκήσουν ολοκληρωτικό έλεγχο σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Και αυτά τα ζητήματα δεν κρίνονται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά στην αρένα της πολιτικής.

Για αυτό, όσα κόμματα υποκριτικά μιλούν για «σεβασμό της απόφασης» ή για «σύγκρουση θεσμών» έχουν ήδη πάρει θέση. Τη θέση του επιτήδειου ουδέτερου, είτε γιατί βλέπουν με συμπάθεια την προσπάθεια αποψίλωσης των εξουσιών του Γενικού Ελεγκτή, είτε γιατί έχουν ανοιχτές ποινικές υποθέσεις εις βάρος τους (για να τα γράφουμε όλα). Όσο όμως ενοχλητικός και αν είναι ο Οδυσσέας, όσο και αν κάποιες φορές υπερβαίνει τα εσκαμμένα, παραμένει ένας αξιόπιστος φύλακας σε μια ζούγκλα κλεπτοκρατίας και διαπλοκής. 

Το ξαναγράφουμε για να το εμπεδώσουμε: υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη να εκφράζεται ελεύθερα, το δικαίωμά του να ελέγχει τους εξουσιαστές και να δημοσιοποιεί τα πορίσματά του. Γιατί απέναντι σε μια τόσο διεφθαρμένη εξουσία, το μόνο που μας απέμεινε είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Να λέμε τους κλέφτες «κλέφτες», τους διαπλεκόμενους «λαμόγια» και τους Εισαγγελείς «ανεπαρκείς και επικίνδυνους».    

Το άσχετο: Ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.      

Γιώργος Αγαπίου