Ο επόμενος σταθμός δεν είναι το 2026. Είναι τώρα. Και δεν ζητούμε πολλά. Αν κάνουν απλώς τα αυτονόητα, θα είναι αρκετό. Διαφορετικά, η στάμνα θα σπάσει, απλά κάποιοι θα το ανακαλύψουν αργά. Αν δεν έσπασε ήδη…
Η στάμνα πάει πολλές φορές στη βρύση για νερό, αλλά μία φορά θα σπάσει. Ούτε το Προεδρικό, ούτε τα κόμματα πήραν το μήνυμα και τρεις εβδομάδες μετά τον πολιτικό σεισμό της 9ης Ιουνίου, τα πράγματα επανήλθαν στην κανονικότητα. Και πολύ άργησαν, αν θέλετε την κυνική μας άποψη…
Στο Προεδρικό συνεχίζουν να διορίζουν συγγενείς και συμβούλους αγνώστων στοιχείων, στη Βουλή τα κόμματα συνεχίζουν να συζητούν υποκριτικά για την τρύπια νομοθεσία του «πόθεν έσχες» και όλοι νίπτουν τας χείρας τους για τη «σύγκρουση θεσμών» στο Ανώτατο. Ταυτόχρονα, γίνονται μαλλιά κουβάρια για τα τσιεκούθκια της Φιλίππας και κάνουν γαργάρα τις εισφορές από χρυσά διαβατήρια και εθνικούς εργολάβους, την ώρα που η ακρίβεια θερίζει, η Κύπρος καίγεται και το ρεύμα κατάντησε είδος πολυτελείας. Ευτυχώς, που ασχολούνται σοβαρά με το έργο-ανέκδοτο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ και θα κοιμόμαστε ήσυχοι μέχρι το 2050!
Μέχρι τότε ή μέχρι να σπάσει η στάμνα, θα μετράμε τις πεταμένες εργατοώρες δημοσίων υπαλλήλων και υψηλόμισθων αξιωματούχων, θα καταγράφουμε τα περιστατικά νεποτισμού, θα καταγγέλλουμε τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, θα εκνευριζόμαστε με την αδιαφάνεια και την αλαζονεία, θα γελάμε και θα κλαίμε με τον θίασο επί σκηνής. Αυτά, όμως, παθαίνεις όταν (ξανά)ψηφίζεις τους άχρηστους και τους γλοιώδεις, χλευάζεις τους γνωστικούς και απορρίπτεις ό,τι δεν ικανοποιεί το ίδιον συμφέρον. Είναι θέμα τύχης πότε θα ξαναγίνει ένα κούρεμα καταθέσεων, πότε θα στηθεί ακόμα ένα πάρτι διαφθοράς με κρατικούς πόρους και θεσμικές πλάτες, πότε θα χρεοκοπήσει (ξανά) το κράτος από την αδιάκοπη λεηλασία των δημοσίων πόρων.
Εδώ και πολλά χρόνια, είχαν επικρατήσει στον δημόσιο βίο τα ψεύτικα αφηγήματα, τα παραμύθια, τα μπαλώματα, το βόλεμα, η ανευθυνότητα και η πελατειακή σχέση εξουσιαστών και λαού. Είναι, όμως, αδύνατον να συνεχίζεται επ’ αόριστον το φαγοπότι και τα πρόβατα να μένουν εσαεί στο μαντρί. Κάποτε και τα πρόβατα φεύγουν, ανακαλύπτουν ότι έξω δεν υπάρχει κακός λύκος, αλλά υπάρχει μια εύφορη πεδιάδα ελευθέρας βοσκής. Με αποτέλεσμα σήμερα, να είναι περισσότεροι αυτοί που φεύγουν απ’ αυτούς που μένουν γιατί δεν έχουν που τη κεφαλήν κλίναι.
Αν το πολιτικό προσωπικό θέλει πραγματικά να αλλάξει κάτι, αν κάποια στιγμή παραλάβει το μήνυμα που έστειλαν 71.330 πολίτες με αγγελιαφόρο τον Φειδία, μπορεί να ξεκινήσει από τα αυτονόητα. Υπάρχουν στον ορίζοντα πολύ σοβαρά θέματα για να χάνουμε τις ώρες μας με τα τερτίπια του Προεδρικού, τους ανώνυμους συκοφάντες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την φαιδρότητα των κομματικών. Ιδιαίτερα εκείνων που ανακάλυψαν ότι την προηγούμενη δεκαετία γινόταν πάρτι διαφθοράς και λεηλασίας δημοσίων και ιδιωτικών πόρων.
Ο επόμενος σταθμός δεν είναι το 2026. Είναι τώρα. Και δεν ζητούμε πολλά. Αν κάνουν απλώς τα αυτονόητα, θα είναι αρκετό. Διαφορετικά, η στάμνα θα σπάσει, απλά κάποιοι θα το ανακαλύψουν αργά. Αν δεν έσπασε ήδη…
Υστερόγραφο: Στον ιδιωτικό τομέα, εάν πλημμύριζε ο χώρος με τους κεντρικούς διακομιστές (αγγλιστί «servers») ή καταστρέφονταν πανάκριβα και εξειδικευμένα φάρμακα, θα έπεφταν κεφάλια. Μικρά και μεγάλα. Η ασυλία που κακώς απολαμβάνουν προνομιούχοι υπάλληλοι για εγκληματικές παραλείψεις ή και αποφάσεις που μας στοιχίζουν ο κούκος αηδόνι, είναι απαράδεκτη και αδιανόητη. Αλλά τι να πούμε για ένα δημόσιο όπου είναι όλοι «εξαίρετοι» και αδικούνται κατάφορα όσοι υπηρετούν το κοινό συμφέρον;
Υστερόγραφο 2: Μαζί με τη σκυτάλη του Δημαρχείου Λεμεσού, ο Νίκος Νικολαΐδης παραδίδει και μαθήματα πολιτικής εντιμότητας και ήθους. Μαζί με τη σύζυγο του Έλενα, προικοδοτεί από ιδιωτικούς πόρους ταμείο έκτακτης βοήθειας των εργαζομένων του Δήμου. Το κάνει τώρα που φεύγει, χωρίς να το διατυμπανίσει, γιατί κάποια πράγματα γίνονται και δεν λέγονται. Αν είχαμε πιο πολλούς Νικολαΐδηδες στην πολιτική, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Δυστυχώς, είναι η εξαίρεση.
Υστερόγραφο 3: Ώστε, τελικά, δεν πήρε μαυροσάκουλα γεμάτα ευρώ ο Ταμασού Ησαΐας για την προεκλογική του εκστρατεία, αλλά πήρε δανεικά με γραπτή συμφωνία για να ξοφλήσει κεφαλαιουχικούς φόρους, όπως και αποδεδειγμένα έπραξε. Μιλούμε για έναν ιερέα που δεν έχει «ελιά να κρεμαστεί», ούτε κρυφούς λογαριασμούς έχει και ούτε εξαφανίζει λογιστικά βιβλία. Άλλοι είναι που θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις. Και για αυτά που έλαβαν και για αυτά που έλεγαν. Και καλά, η Δικαιοσύνη αργεί, το Συνοδικό όμως γιατί;
Το άσχετο: Νοκ-αουτ.
Γιώργος Αγαπίου
