Η εικόνα του Φειδία, απέναντι σε ένα εξουθενωμένο και απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, ήταν ισοπεδωτική
Μέχρι πριν έξι μέρες ξέραμε ότι μια υποψηφιότητα τύπου Φειδία ήταν καταδικασμένη εν τη γενέσει της. Καταδικασμένη να έχει την κατάληξη που είχαν πολύ πιο αξιόλογες υποψηφιότητες σε όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις παντός είδους. Την περασμένη Κυριακή, όμως, ο Φειδίας πέτυχε το αδιανόητο. Το ακατόρθωτο. Και, ενδεχομένως, πέτυχε κάτι μοναδικό, το οποίο δύσκολα, κατά την άποψη μου, θα επαναληφθεί – αν και «ποτέ μην λες ποτέ».
Δείτε επίσης:
Η αλήθεια είναι ότι πέσαμε όλοι έξω. Άλλοι περισσότερο (όπως ο γράφων), άλλοι λιγότερο. Ακόμα και όταν οι κυλιόμενες δημοσκοπήσεις δύο μέρες πριν την κάλπη έδειχναν τον Φειδία Παναγιώτου να φλερτάρει με το φράγμα του 10%, ουδείς ανέμενε αυτό που ακολούθησε. Μια έκρηξη τόσο εκκωφαντική, που ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη.
Θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να κατανοήσουμε πλήρως το βάθος αυτής της σεισμικής δραστηριότητας στα έγκατα της κοινωνίας. Να καταλάβουμε γιατί 71.330 πολίτες πήγαν στις κάλπες και ψήφισαν έναν υποψήφιο, ο οποίος δεν ξεστόμισε μισή θέση για οποιοδήποτε θέμα! Δεν είπε μισή κουβέντα για τη δημόσια ατζέντα, αλλά έκανε κάτι ίσως πιο σημαντικό. Μίλησε στην ψυχή του κόσμου άμεσα και αφιλτράριστα. Είπε τις δικές του αλήθειες, εκφράζοντας σε έναν μεγάλο βαθμό την αποξένωση μέρους της κοινωνίας απέναντι στο πολιτικό σύστημα -και του παλιού και αυτού που ήρθε με την προβιά του νέου. Για να καταλάβουμε δε το μέγεθος του σεισμού της Κυριακής, ο Φειδίας στις βουλευτικές, κατά αναλογία, θα εξέλεγε… 15 -16 βουλευτές. Ασύλληπτο νούμερο!
Είναι, όμως, λάθος να θεωρούμε ότι ο μέχρι πρότινος επιχειρηματίας και νυν Ευρωβουλευτής θα έχει την ίδια ή και μεγαλύτερη επιτυχία σε επόμενες εκλογές ή ότι όποιος κάνει βιντεάκια στο Tik-Tok και μιλά την κυπριακή διάλεκτο, θα γίνει βουλευτής σε δύο χρόνια. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν το εργαλείο που αξιοποίησε με μαεστρία ο υποψήφιος στην άμεση επικοινωνία του με τον κόσμο (αυτή είναι και η δουλειά του), αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο νεοεκλεγείς Ευρωβουλευτής («καραγκιόζης» κατά κάποιους κομματικούς) συνδύασε την τεχνολογία με την παραδοσιακή προεκλογική καμπάνια, μιλώντας δια ζώσης με κόσμο και κοσμάκη σε όλη την Κύπρο. Είχε επίσης ήδη φιλοτεχνήσει ένα συμπαθές δημόσιο προφίλ: γόνος πολύτεκνης οικογένειας με πατέρα ιερέα, με θητεία στις ειδικές μονάδες υποβρύχιων καταδρομών, αυτοδημιούργητος και πετυχημένος επιχειρηματίας στα 24 του χρόνια, δημοφιλής μεταξύ των νέων, αυθεντικός και ειλικρινής.
Αυτή η εικόνα του Φειδία, απέναντι σε ένα εξουθενωμένο και απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, ήταν ισοπεδωτική. Ο Φειδίας εκπροσώπησε το νέο, το άφθαρτο και το αληθινό. Εκπροσώπησε την ελπίδα. Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε με κάθε τρόπο σε κάθε γωνιά της Κύπρου.
Για αυτό, όσοι ψήφισαν Φειδία δεν το έκαναν με σκοπό να τιμωρήσουν το κομματικό σύστημα. Το τιμώρησαν σε προηγούμενες εκλογές, είτε απέχοντας, είτε υποστηρίζοντας άλλους κομματικούς χώρους. Την περασμένη Κυριακή, ο κόσμος δεν ψήφισε το «μη χείρον», αλλά την προοπτική του «κάτι καλύτερο». Στο πρόσωπο του Φειδία, 71.330 ψηφοφόροι είδαν το ενδεχόμενο αλλαγής, που επιζητεί η κοινωνία σε καιρούς αστάθειας και κρίσης. Πέραν τούτου, η ψήφος στον Φειδία ήταν μια «ασφαλής» επιλογή σε μια εκλογική αναμέτρηση, η οποία (καλώς ή κακώς) δεν θεωρείται τόσο σημαντική. Δεν ήταν, όμως, ψήφος διαμαρτυρίας, ήταν ψήφος συνείδησης.
Την Κυριακή έγινε μια αρχή. Μακάρι να έχει συνέχεια και την επόμενη φορά να έχει πολιτικό περιεχόμενο.
Υστερόγραφο: Ελπίζουμε ο Φειδίας Παναγιώτου να αποδειχθεί χρήσιμος Ευρωβουλευτής για την Κύπρο, όπως ο ίδιος υπόσχεται. Θα κριθεί, όπως κάθε πολιτικός. Εκ του αποτελέσματος.
Υστερόγραφο 2: Αν τα κόμματα πήραν το μήνυμα των εκλογών, θα ξεκαθαρίσει σύντομα. Αν πιστεύουν ότι θα «εκσυγχρονιστούν», κάνοντας λογαριασμούς στο Tik-Tok και βιντεάκια στο Facebook, καλύτερα να μην κάνουν τίποτα. Θα γελοιοποιηθούν. Όπως γελοιοποιούνται ήδη προσπαθώντας να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα της Κυριακής.
Το άσχετο: Κάτι πήγε… «φ»
