Έχουν κουράσει με τις αρλούμπες, τις αντιφάσεις και τις απειλές τους. Έχουν άποψη για τα πάντα, κρίνουν τους πάντες, κατηγορούν, ελεεινολογούν και μιλούν για όλα εκτός από την ταμπακέρα. Επενδύουν στην τοξικότητα, στη σύγχυση, στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, στους νομικισμούς και στην ημιμάθεια, αλλά για το πραγματικό ζητούμενο δεν λένε μισή κουβέντα. Δεν μιλούμε για τις εκλογές, δεν μιλούμε για τους υποψήφιους, ούτε καν για τον Φειδία που αναμένουμε ακόμα να εκφράσει… μισή άποψη για οποιοδήποτε θέμα.
Αν κάποιοι νεόπλουτοι παίρνουν τις ζωές τους στο σορολόπ, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά στην πραγματική κοινωνία για να γίνεται χαβαλές. Εκτός και αν είναι για χαβαλέ η δολοφονία του Θανάση, η δίωξη του Γενικού Ελεγκτή, το πανάκριβο ρεύμα, τα πρόστιμα για τους ρύπους, η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, η ακρίβεια βασικών αγαθών, η διαπλοκή, η διαφθορά, η σύγκρουση συμφέροντος σε έργα εκατομμυρίων, το στεγαστικό πρόβλημα, τα πολλαπλά αδιέξοδα της νέας γενιάς, η λεηλασία δημοσίων πόρων, η ημετεροκρατία, η καταστροφή του Ακάμα και άλλα πολλά… ασήμαντα θέματα που απασχολούν τον δημόσιο βίο και δηλητηριάζουν τις ζωές μας.
Ωσάν να μην μας έφταναν όλα αυτά, έπρεπε να παρακολουθούμε και τα τερτίπια των εν αργία μοναχών της Μονής Αββακούμ και των πληρωμένων εκπροσώπων τους. Μπορεί στην αρχή να διασκεδάζαμε με το θέατρο του παραλόγου, αλλά το έχουν παρατραβήξει τόσο πολύ που έχουν καταντήσει γραφικοί. Αν νομίζουν ότι απευθύνονται σε χαϊβάνια, να τους ενημερώσουμε ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν μια άλλη πραγματικότητα, τα γεγονότα έχουν μια εγγενή αδυναμία: δεν αλλάζουν.
Και όση χυδαιότητα και αν επιστρατεύουν κάποιοι ανώνυμοι λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (και ελπίζω τουλάχιστον να πληρώνονται για να μην τους μένει άδικα ο κόπος), δυστυχώς για αυτούς, η αλήθεια πάντα έρχεται στο φως. Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους δικηγορίσκους, είτε όχι. Μιλούμε για αυτούς που πρώτα τους έφταιξε ο Μητροπολίτης Ταμασού, αργότερα το Συνοδικό Δικαστήριο και σήμερα οι δημοσιογράφοι και ο Αρχιεπίσκοπος. Αύριο μπορεί να τους φταίξει ο κακός καιρός, το πολιτικό σύστημα, ίσως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (καλά, αυτός πάντα φταίει).
Για την ταμπακέρα, όμως, δεν λένε κουβέντα. Πολυλογούν, παραδίδουν μαθήματα από καθέδρας και μιλούν για όλα, εκτός από την ουσία – αυτά για τα οποία κατηγορούνται. Και κατηγορούνται για πράξεις που θα έκαναν ακόμα και απίστους να ερυθριάζουν από ντροπή. Για αυτό φταίει βέβαια και το δημοσιογραφικό συνάφι που στον βωμό μερικών κλικ ή μερικών δεκαδικών τηλεθέασης, έχει αφήσει (σε πολλές περιπτώσεις) στην άκρη τη σοβαρότητα, το μέτρο και τη διασταύρωση των πληροφοριών. Εάν ζήλεψαν το κατινιό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τη γκλαμουριά των youtubers, τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο πιστεύουμε.
Ας μην είμαστε όμως τόσο… αισιόδοξοι. Σε λίγες μέρες, το Συνοδικό Δικαστήριο αποφασίζει και ο κάθε κατεργάρης θα πάει στο… παγκάρι του. Για την Εκκλησία τέτοια θέματα είναι απλά και δεν αφορούν τα ριάλλια. Αφορούν την Ηθική. Για αυτό τον λόγο, κακώς, πολύ κακώς, τράβηξε τόσο μακριά αυτή η βαλίτσα και θα πρέπει να προβληματίσει την Εκκλησία της Κύπρου, ώστε να μην κάνει το ίδιο λάθος στις επόμενες υποθέσεις, όποτε και αν αυτές έρθουν (που μάλλον δεν θα αργήσουν).
Την αρχή που έκανε ο Ταμασού Ησαΐας, οφείλουν να ακολουθήσουν και άλλοι. Ένας Μητροπολίτης δεν φέρνει την Άνοιξη και είναι πολλά αυτά που πρέπει να διερευνηθούν. Να διερευνηθούν γράφουμε και το τονίζουμε, γιατί a priori ουδείς ένοχος. Έστω και αν συμπεριφέρεται ως τέτοιος.
Υπομονή λοιπόν κύριοι, τα ψέματα και οι χυδαιότητες έχουν ημερομηνία λήξης. Υπομονή.
Υστερόγραφο: Αύριο τελειώνουν και οι πιο μπερδεμένες, οι πιο αδιάφορες, αλλά και οι πιο κρίσιμες εκλογές στα 50 χρόνια της Δημοκρατίας. Εκλογές που θα κρίνουν αυτοί που θα ψηφίσουν και όλα δείχνουν ότι θα υπάρχουν εκπλήξεις. Πάνω και κάτω. Υπομονή μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Αργά το βράδυ.
Το άσχετο: Περί χρημάτων
