Η Τουρκία δεν βρίσκεται σε επιθετική διάταξη απέναντί μας, αλλά ασκεί ενεργή και διαρκή επιθετική πολιτική
Σε μια περίοδο που η Τουρκία εντείνει την καλά σχεδιασμένη πολυμέτωπη επίθεση εναντίον του Ελληνισμού, είναι αυτοκτονικό να επιμένουμε σε πολιτικές «καλού παιδιού» και άνευ όρων συνθηκολόγησης. Αργά ή γρήγορα ο ισχυρός θα επιβάλει τους όρους του και ο αδύναμος θα υποκύψει.
Δεν έχουμε το περιθώριο να κάνουμε άλλες υποχωρήσεις, ούτε να παραμένουμε στάσιμοι, αναμένοντας αμήχανοι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και «να γυρίσει ο τροχός». Εδώ και πολλά χρόνια βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου και είναι ζήτημα επιβίωσης να αντισταθούμε και να αντεπιτεθούμε. Η Τουρκία δεν βρίσκεται σε επιθετική διάταξη απέναντί μας, αλλά ασκεί ενεργή και διαρκή επιθετική πολιτική. Μας επιτίθεται ποικιλοτρόπως και πολυεπίπεδα.
Καλλιεργεί την αναβάθμιση του ψευδοκράτους, δημιουργεί εντάσεις στην «Πράσινη Γραμμή», εργαλειοποιεί τις μεταναστευτικές ροές, εισβάλλει στο Αιγαίο και στο Κρητικό Πέλαγος, πολιορκεί τη Θράκη, εμποδίζει εμπράκτως την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες, συνεργάζεται με παράνομα καθεστώτα και τρομοκρατικές οργανώσεις, βεβηλώνει οικουμενικά μνημεία, εκβιάζει, εκφοβίζει και επελαύνει ανενόχλητη στην εκπλήρωση των στρατηγικών στόχων της. Στον πλήρη εκτουρκισμό της Κύπρου, στον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, στην ανάδειξή της ως μια σύγχρονη υπερδύναμη. Στην αναβίωση ενός οθωμανικού ιμπέριουμ. Και εμείς κάνουμε τους τροχονόμους…
Το δυστύχημα είναι ότι στη μητροπολιτική Ελλάδα έχει επικρατήσει το αφήγημα της «συνεργασίας», το οποίο εκ των πραγμάτων απέτυχε πολλαπλώς. Ούτε βήμα πίσω δεν έκανε η Τουρκία, ούτε περιορίστηκαν οι ακρότητες εναντίον του Ελληνισμού, ούτε ακυρώθηκαν οι νεοοθωμανικές βλέψεις της. Μπορεί να άλλαξαν οι μεθόδοι του πολέμου, δεν άλλαξαν όμως οι στρατηγικοί στόχοι της τους οποίους υπηρετεί με συνέπεια και με τη δική μας ανοχή.
Δεν μπορούμε να είμαστε παρατηρητές ή σχολιαστές της τουρκικής επέλασης. Οφείλουμε να ξυπνήσουμε και να αναλάβουμε δράση. Είμαστε σε πόλεμο, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Και ο πόλεμος είναι διπλωματικός, οικονομικός, πολιτιστικός, δημογραφικός, αμυντικός, υβριδικός.
Και αν το αθηνοκεντρικό κράτος «κείται μακράν», αυτό δεν είναι δικαιολογία. Δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς, αλλά χρειάζεται να εφεύρουμε νέους τρόπους και νέες μεθόδους πρώτα για να αντισταθούμε και μετέπειτα για να διεκδικήσουμε το αυτονόητο για κάθε λαό και κάθε κράτος. Την αποκατάσταση της νομιμότητας, την απελευθέρωση του τόπου μας, το δικαίωμά μας να ζούμε σε συνθήκες ασφάλειας, να κάνουμε συνεργασίες που εξυπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα σε ένα πολυπολικό και ασταθή κόσμο. Δεν είμαστε το κέντρο της γης. Είμαστε, όμως, στο επίκεντρο της δικής μας ύπαρξης. Κανείς δεν θα μας σώσει, εάν εμείς πρώτα δεν σώσουμε τον εαυτό μας.
Οι τελευταίες εξελίξεις στα εθνικά μέτωπα επιβεβαιώνουν την καταστροφική πορεία που ακολουθούμε. Η Τουρκία αλωνίζει ανενόχλητη στη Θράκη, στρατικοποιεί τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός στην Κύπρο, εξωθεί τους τρομοκράτες σύμμαχούς της σε τυφλά χτυπήματα στη Λευκωσία (μέσω του ΥΠΕΞ της!) και εμείς ασχολούμαστε με τον κακό μας τον καιρό. Την ώρα που τα Ηνωμένα Έθνη εξισώνουν στις επίσημες εκθέσεις τους θύμα και θύτη στην Κύπρο και η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει την υποψηφιότητα της Τουρκίας στον ΟΑΣΕ, είναι προφανές ότι κάτι κάνουμε λάθος.
Μπορούμε να επιμένουμε σε αποτυχημένες πολιτικές δεκαετιών και να αιθεροβατούμε υποστηρίζοντας διχοτομικές ρατσιστικές λύσεις, όπως η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ή μπορούμε να αλλάξουμε πλεύση προτού να έλθει η καταστροφή. Τα εθνικά θέματα δεν είναι ακόμα μια αποτυχημένη μεταρρύθμιση ή ακόμα ένας λόγος για μικροκομματικούς καβγάδες. Είναι ο πυρήνας της ύπαρξής μας: το χθες, το σήμερα και το αύριο μας. Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι.
Το νόημα όλων συμπυκνώνεται στα λόγια του αείμνηστου Ελληνοκύπριου πεζογράφου Σάββα Παύλου: «Στην Κύπρο η ελληνική σημαία τα λέει όλα, είναι η πιο αντιεξουσιαστική και ριζοσπαστική πράξη. Στον θανατόπνοο τουρκικό επεκτατισμό, στη δουλοφροσύνη, στη μιζέρια και στην κακομοιριά, στην κουτοπονηριά των νεοκυπρίων και στην αλλοτρίωση πολλών Ελλαδιτών, στις πλεκτάνες των Άγγλων και του διεθνούς παράγοντα, η ελληνική σημαία συμπυκνώνει την έννοια της αντίστασης, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας».
Υστερόγραφο: Αφού είναι δυνατόν να γίνουν πολλαπλές εκλογές σε μία μέρα και οι πολίτες να ψηφίζουν ταυτόχρονα ευρωβουλευτές, δημάρχους, αντιδημάρχους, δημοτικούς συμβούλους και σχολικούς εφόρους, γιατί είναι αδύνατον να γίνει ένα δημοψήφισμα για το Κυπριακό; Φοβούνται ότι θα ξανακουστεί το μήνυμα του 2004; Ή ότι τους πήραμε χαμπάρι;
Το άσχετο (1): Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στα ζώα, ειδικά στα αδέσποτα, φανερώνει το επίπεδο του πολιτισμού και της κοινωνίας μας. Καμιά ανοχή σε όσους και όσες βλάπτουν τα αθώα αυτά πλάσματα. Επιτέλους, πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά γιατί μόνο έτσι θα τελειώσουμε με τους σκατόψυχους.
Το άσχετο (2): Νίκου Οδύσσεια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
