…ενόσω ο Νίκος Χριστοδουλίδης παραμένει ‘ορφανός’ εντός Βουλής, χωρίς δηλαδή κάποιο κόμμα να λειτουργεί αποκλειστικά για εκείνον, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ θα διατηρούν πλεονέκτημα για το 2028 διότι θα μπορούν στις Βουλευτικές ‘να μοιράσουν’ παιχνίδι με την Προεδρία της Βουλής… Ίσως και για αυτό να ακούγονται και για περί ‘ίδρυσης κόμματος’ που θα πρόσκειται στον Νίκο Χριστοδουλίδη, αλλά αυτό θα ήταν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο από πλευράς του Ν.Χριστοδουλίδη διότι αν αυτό το κόμμα δεν πάει καλά στις Βουλευτικές θα σημαίνει και την αυτόματη καταδίκη του ιδίου για το 2028…

Τις προάλλες η Παραπολιτική Στήλη της OffsiteNews ‘Ο ΕΦΕΤΗΣ’ σχολίαζε μια τοποθέτηση του ΓΓ ΑΚΕΛ που έγινε μέσα στα πλαίσια συνέντευξης του (Κ) που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 7 Ιουλίου 2024. Το τι είπε ο Στέφανος Στεφάνου θα απασχολούσε ιδιαίτερα την Κοινή Γνώμη αλλά επισκιάστηκε από το podcast του Νίκου Αναστασιάδη που μεταδόθηκε (ΑΝΤ1) την επομένη 8 Ιουλίου 2024.

Ο Στέφανος Στεφάνου σε εκείνη την συνέντευξη ‘μισοάνοιξε’ τα χαρτιά του και σκιαγράφησε τα πλάνα του ΑΚΕΛ με ορίζοντα το 2028. Δηλαδή έως τις επόμενες Προεδρικές Εκλογές, δείχνοντας πως όπως λειτούργησε η συνεργασία του ΑΚΕΛ σε τοπικό επίπεδο (στις Δημοτικές εκλογές δηλαδή) με το ΔΗΚΟ (και σε κάποιες περιπτώσεις με την ΕΔΕΚ), αυτή η προοπτική θα μπορούσε να λειτουργήσει και με ορίζοντα τις Προεδρικές εκλογές του 2028. 

Για αρκετούς ίσως να τους φαίνεται παράξενο που γίνεται λόγος για τις επόμενες Προεδρικές επειδή είναι σε 3,5 χρόνια και το θεωρούν ως ‘μακριά’. Ωστόσο η Πολιτική έτσι λειτουργεί ασχέτως αν στην πλειοψηφία των πολιτών αυτό φαίνεται ή ακούγεται παράξενο. Και όχι μόνο στην Κύπρο αλλά σε όλες τις Δημοκρατίες.

Στην Κύπρο είναι δε εντονότερο λόγω των πολλών διαφορετικών εκλογικών αναμετρήσεων που έχουμε. Για παράδειγμα, έως τις επόμενες Προεδρικές Εκλογές, μεσολαβούν οι Βουλευτικές Εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν σε μόλις 22 μήνες από σήμερα (Μάιο 2026).

Οι Βουλευτικές είθισται να λειτουργούν και ως ένας ‘σημαντικός πολιτικός σταθμός’ αφού εκεί αναδεικνύεται ο δεύτερος τη τάξει πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποτελεί ένα ‘καλό πεδίο άσκησης’ ισορροπιών και συμμαχιών μεταξύ των Κομμάτων που καταφέρνουν να εισέλθουν στην Βουλή.

Και κυρίως σε δυο μέτωπα: Στο μέτωπο του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ (διότι εξασφαλίζουν τις περισσότερες έδρες και άρα κάνουν παιχνίδι για να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία) με το μείζον να είναι ποιος από τους δυο θα καταφέρει να προσελκύσει άλλα κόμματα, να δημιουργήσει συμμαχίες, για να μπορέσει να εκλέξει τον Πρόεδρο της Βουλής. Είθισται να γίνεται και ένα ‘αόρατο deal’ μεταξύ των συμμαχιών αυτών που δημιουργούνται με ορίζοντα τις ερχόμενες Προεδρικές εκλογές. Όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές. Και όσες φορές δεν επιτευχθεί κάποιο deal δημιουργούνται, συνεπακόλουθα, αρκετές πιθανότητες για ανατροπές στις Προεδρικές εκλογές που ακολουθούν. 

Όλα αυτά επαναλαμβάνονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό της κυπριακής πολιτικής σκηνής, και αυτό δεν είναι κακό. Πολιτικά, ένα κόμμα υπάρχει με στόχο να είναι εξουσία, είτε αυτόνομα είτε με συνεργασίες, για να εφαρμόσει τις δικές του πολιτικές ή να εμβολιάσει με τις δικές του πολιτικές. Αυτή είναι και η πεμπτουσία ύπαρξης πολιτικών κομμάτων. Κόμμα που υποστηρίζει πως δεν έχει στόχο να είναι στην εξουσία ή μέρος της εξουσίας είτε λέει ψέματα είτε δεν ξέρει τι του γίνεται και είναι καταδικασμένο να σβήσει. 

Οι Βουλευτικές Εκλογές του 2026, συνεπώς, αποτελούν ένα μεγάλο στοίχημα. Για όλους και για όλα, για τρεις, τέσσερις λόγους. Να τους δούμε. 

Πρώτον. Θα είναι οι πρώτες εκλογές μετά και τις Ευρωεκλογές ’24 όπου στις Ευρωεκλογές έγινε ‘η ανατροπή των ανατροπών’ και παρακολουθήσαμε έναν 24χρονο νεαρό να συγκεντρώνει 71,330 ψήφους (ή το 19,36%). Θα επαναληφθεί αυτό το ‘άνω-κάτω’ και στις Βουλευτικές του 2026 με άλλους ‘Φειδίες’ ή με άλλες νέες Κινήσεις που θα κάνουν λίαν συντόμως την εμφάνιση τους;

Υπενθυμίζεται ότι και στις Βουλευτικές του 2021 υπήρξαν αρκετοί νέοι Σχηματισμοί, οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να λάβουν το Εκλογικό Μέτρο για να εισέλθουν στην Βουλή, τουτέστιν το 3,6%. Τότε, το 2021, ένα συνολικό ποσοστό 14.59% έμεινε εκτός Βουλής. Αυτό το ποσοστό ισοδυναμούσε με 52,205 ψήφους / εκλογείς, οι οποίοι επέλεξαν να ψηφίσουν διάφορους άλλους σχηματισμούς, οι οποίοι όμως έμειναν εκτός Βουλής (συνολικά έμειναν εκτός Βουλής 8 Σχηματισμοί και 7 Ανεξάρτητοι υποψήφιοι). Με λίγα λόγια το 2021 διεκδίκησαν είσοδο στην Βουλή 15 Σχηματισμοί / Κόμματα και 7 Ανεξάρτητοι και μόλις 7 Σχηματισμοί / Κόμματα κατάφεραν να λάβουν το Μέτρο (πέραν του 3,6%) για να εισέλθουν στην Βουλή.  

Δεύτερον. Η κατάταξη των Κομμάτων θα παραμείνει ως έχει; Ή θα αλλάξει; Το ποιο Κόμμα θα είναι πρώτο ή δεύτερο (ΑΚΕΛ ή ΔΗΣΥ) δεν παίζει και ιδιαίτερο ρόλο στην ουσία (παίζει στην επικοινωνία), αλλά ρόλο θα παίξει ποια θα είναι η διαφορά σε ποσοστά του πρώτου από τον δεύτερο διότι μεγάλη διαφορά σημαίνει και μεγάλη διαφορά εδρών. Συνεπώς για τον δεύτερο θα είναι δυσκολότερη η εξασφάλιση πλειοψηφίας. Κυρίως όμως σημαντικό ρόλο παίζει η τρίτη θέση. Θα είναι το ΕΛΑΜ ή το ΔΗΚΟ; Και εδώ υπάρχει ένα σοβαρό ‘πρόβλημα’ για τους δυο πρώτους διότι ο τρίτος συνήθως είναι και ο ρυθμιστής. Είναι το κόμμα που γέρνει την πλάστιγγα σε διάφορες ‘μάχες’. Αν οι δυο πρώτοι αποκλείσουν την όποια συνεργασία με το ΕΛΑΜ (κάτι που για το ΑΚΕΛ είναι ήδη ξεκάθαρο και αυτονόητο) συνεπάγεται πως θα έχουν τεράστιο πρόβλημα να ‘μαζέψουν’ όλους τους υπόλοιπους για να διασφαλίσουν πλειοψηφία.

Τρίτον. Θα παιχτούν ‘κεφάλια’ στις Βουλευτικές του 2026. Η Αννίτα Δημητρίου παρέλαβε τον ΔΗΣΥ με ποσοστά 27,77% (Βουλευτικές 2021) και με 17 έδρες. Ο Στέφανος Στεφάνου παρέλαβε το ΑΚΕΛ με ποσοστά 22,34% και με 15 Έδρες. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος κατάφερε και εξασφάλισε 11,29% και 9 έδρες. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος πήρε  6,72% και τέσσερις έδρες, αλλά ο τελευταίος είναι γνωστό ότι διανύει την τελευταία του θητεία ως Βουλευτής και ως Πρόεδρος της ΕΔΕΚ. Στο μεταξύ μεσολάβησαν οι Ευρωεκλογές με την Αννίτα Δημητρίου να αφήνει τον ΔΗΣΥ με 24,78%, τον Στέφανο να διασφαλίζει στο ΑΚΕΛ μόλις 21,49% και τον Νικόλα Παπαδόπουλο να καταγράφει για το ΔΗΚΟ 9,72% και κυρίως να μένει πίσω από το ΕΛΑΜ που κατέγραψε 11,19%. Και για τους τρεις, οι Βουλευτικές Εκλογές του 2026 ενδεχομένως να είναι το τελειωτικό κτύπημα αν τα ποσοστά είναι ακόμη χειρότερα από αυτά των Ευρωεκλογών. 

Τέταρτον. Το πιο πάνω (το σημείο 3) ενδεχομένως να μην ισχύσει αν δημιουργηθούν εκείνες οι συγκυρίες και προϋποθέσεις που θα αφήνουν μια ‘οδυνηρή ήττα’ σε ποσοστά σε δεύτερη μοίρα. Δηλαδή. Για παράδειγμα, ακόμη και αν το ΔΗΚΟ λάβει ποσοστά 9% (που θα θεωρούνται καταστροφικά), αλλά μέσω συμμαχιών καταφέρει και εκλέξει δικό του Πρόεδρο της Βουλής, τότε η ήττα ‘μετριάζει’ και δίνει ακόμη μια ανάσα στον Νικόλα Παπαδόπουλο. Αν δε, οι συμμαχίες είναι τέτοιες με προοπτική και τις Προεδρικές του 2028, τότε αυτό αλλάζει άρδην την εικόνα. Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για την Αννίτα Δημητρίου και για τον Στέφανο Στεφάνου.

Με τα πιο πάνω γίνεται κατανοητό, το πόσο σημαντικές θα είναι οι Βουλευτικές εκλογές του 2026 και τι σπουδαίο ρόλο θα παίξουν για την επόμενη εκλογική μάχη, αυτή των Προεδρικών του 2028. 

Και σε αυτό το ‘γήπεδο’ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ διατηρούν ένα σοβαρό πλεονέκτημα έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος εννοείται πως θα επιθυμεί να διεκδικήσει και δεύτερη θητεία.

Γιατί διατηρούν πλεονέκτημα; Υπάρχουν τρία ενδεχόμενα. Και στα τρία σενάρια, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ διατηρούν πλεονέκτημα έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη. Να δούμε τα τρία σενάρια πρώτα: 1. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ να συνεχίσουν τον κατήφορο σε ποσοστά, 2. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ να παραμείνουν πάνω – κάτω στα ίδια ποσοστά (μεταξύ ποσοστών δηλαδή Ευρωεκλογών ’24 και Βουλευτικών ’21) και 3. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ να ανακάμψουν δυναμικά. 

Και στα τρία σενάρια ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα έχουν πλεονέκτημα έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη, λόγω της δυνατότητας που θα έχουν ‘να μοιράσουν παιχνίδι’ στις Βουλευτικές Εκλογές.

Αν έχουμε το Σενάριο 1 όπου τα δυο Κόμματα συνεχίσουν την κατρακύλα, τότε αυτονόητα οι δυο μεγάλοι όχι μόνο θα θέλουν να γίνει deal με άλλα Κόμματα αλλά θα το επιδιώξουν δίνοντας ‘γην και ύδωρ’ για να περισώσουν ότι περισώζεται. Αν από την άλλη έχουμε το Σενάριο 3, όπου δηλαδή θα δούμε ένα ΔΗΣΥ ή ένα ΑΚΕΛ ή και τους δυο να ανακάμπτουν με σοβαρή αύξηση ποσοστών τότε νοείται πως και οι δυο θα μπορούν να προχωρήσουν με αυτοπεποίθηση και να ‘μοιράσουν παιχνίδι’ όπως αυτοί νομίζουν και θέλουν. Στο Σενάριο 2 (με ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να παραμένουν πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα) επίσης θα επιζητούν συμφωνίες και συνεργασίες, διότι αυτές θα τους δίνουν την προοπτική του 2028. 

Με λίγα λόγια, ενόσω ο Νίκος Χριστοδουλίδης παραμένει ‘ορφανός’ εντός Βουλής, χωρίς δηλαδή κάποιο κόμμα να λειτουργεί αποκλειστικά για εκείνον, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ θα διατηρούν πλεονέκτημα, σε κάποια σενάρια περισσότερο και σε άλλα λιγότερο. Ίσως και για αυτό να ακούγονται και για περί ‘ίδρυσης κόμματος’ που θα πρόσκειται στον Νίκο Χριστοδουλίδη, αλλά αυτό θα ήταν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο από πλευράς του Νίκου Χριστοδουλίδη, διότι τι θα γίνει στην περίπτωση που δημιουργηθεί αυτό το κόμμα αλλά ‘πατώσει’ στις Βουλευτικές; Διότι πενιχρά ποσοστά θα συνεπάγεται και αυτόματα την καταδίκη του το 2028. 

Η μόνη περίπτωση να βρεθεί με πλεονέκτημα ο Νίκος Χριστοδουλίδης για το 2028 είναι να έρθουν τα πάνω – κάτω στις Βουλευτικές (κάτι παρόμοιο με τις Ευρωεκλογές αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό) να βρεθούν νέοι Σχηματισμοί και νέα Κόμματα (όχι απαραίτητα προσκείμενα στον ίδιο) σε πρώτες ή/και δεύτερες ή/και τρίτες θέσεις, να αλλάξει παντελώς ο κομματικός χάρτης και μέσα σε αυτό τον πολιτικό κυκεώνα και αχταρμά που θα δημιουργηθεί, να διατηρεί αυτός κάποιου είδους πλεονέκτημα (ως ο εν ενεργεία Πρώτος Πολίτης) για την μάχη του 2028 έναντι ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp