Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς έγινε με τον Φειδία Παναγιώτου και ένα σωματείο συζύγων / τέκνων αγνοουμένων. Ελπίζω να μην στεναχωρήσω αλλά, δεδομένου ότι το νεαρότερο από αυτά τα άτομα πρέπει να είναι τουλάχιστον 49 ετών, πραγματικά απορώ πώς κάποιος -σ’ αυτή την ηλικία- μπορεί να σκέφτηκε να αναθέσει ένα τόσο λεπτό θέμα στο… Φειδία. Σόρι κιόλας.
Και δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρονται για την αντίδρασή του. Θα έπρεπε να νιώθουν τυχεροί που δεν δέχτηκε να το αναλάβει.
Τρομάζω στην ιδέα να τον έβλεπα στο βίντεο που θα έφτιαχνε να λέει πιθανότατα κάτι όπως: «Λοιπόν κοπέλλια, ήρταν κάποιοι τζαι είπαν μου ότι εν συγγενείς κάποιων που τους γυρεύκουσιν που το 1974, λαλεί, καλά τζαι εν βαρκούνται τζαι θέλουν να τους βοηθήσω. So… εγώ όπως κάμνω πάντα θα το βάλω τζαι εσείς θα αποφασίσετε: Άλφα, θέλετε να τους έβρουν; Βήτα, εν θέλετε να τους έβρουν ή Γάμμα, να τζαι αν τους έβρουν να τζαι αν μεν τους έβρουν;!».
Επιμένω σ’ αυτό που είχα γράψει πριν από μερικές βδομάδες. Δεν φταίει ο Φειδίας και ο κάθε Φειδίας. Όταν οι νούσιμοι -υποτίθεται- δεν πάνε να ψηφίσουν προσπερνώντας το δεδομένο ότι οι βλάκες και οι φανατικοί πάντοτε ψηφίζουν, τότε οι νούσιμοι που πάνε δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση.
Λουστείτε τα τώρα. Είναι και ένα μάθημα όμως, ξέρετε. Διότι όσο κι αν η πολιτική στη χώρα μας διέρχεται μεγάλη κρίση - κι αυτό γεγονός - και όσο κι αν έχει γεμίσει «κανονικά» νούμερα πολιτικούς - αυτό και εάν… - το νούμερο το οποίο καταλαβαίνει κάτι από την πολιτική ή έστω από τα κοινά υπερτερεί σαφώς του νούμερου το οποίο είναι αλλού για αλλού, λέμε τώρα.
Τα περί «άμεσης δημοκρατίας» που γράφουν διάφοροι δείχνει απλώς ότι τα νούμερα που εκλέγονται, δεν εκλέγονται τυχαία. Πίσω από κάθε πετυχημένο νούμερο υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός νούμερων. Σαν Ολυμπιάδα Μαθηματικών ένα πράγμα. Μια νουμεροθάλασσα! Με όλες, όμως, τις εξισώσεις λάθος.
Ακούς εκεί να κάνει διαφώτιση ο Φειδίας για το Κυπριακό και τους αγνοουμένους. Πάτε καλά ρε; Δεν μας φτάνει η ζέστη;
Το ίδιο μάθημα ισχύει και για πολλά άλλα. Για τα «εναλλακτικά ΜΜΕ» λ.χ. που ούτε ΜΜΕ είναι ούτε και εναλλακτικά απλά παίζουν παιγνίδια λαϊκίζοντας, τους αυτοφυείς υποτίθεται «Ρομπέν» - χρήστες των ΜΚΔ με ψευδώνυμα οι οποίοι διασύρουν ανθρώπους στο όνομα του «κοινού καλού» με λογικοφανείς αβανιές ως επί το πλείστον και οι οποίοι ελέγχονται μόνο από αυτούς που πραγματικά τους ελέγχουν και που τους τροφοδοτούν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και τόσα άλλα αστέρια σ’ αυτόν το φασισμό των ηλιθίων και μη που βιώνουμε στην εποχή μας.
Παρενθετικά: η ανακάλυψη, όχι αποκάλυψη ακόμα δημοσίως, του ιδιοκτήτη ενός από αυτούς τους λογαριασμούς για τον οποίο πολιτικός αρχηγός σε ανύποπτο χρόνο είχε δώσει στοιχεία της ταυτότητάς του εμπλέκοντας άλλον πολιτικό που δεν είχε σχέση, οδηγεί αναπόδραστα στο ερώτημα: πώς γνώριζε αλήθεια ο πολιτικός; Είτε γνωρίζονταν άλλωστε τα στοιχεία δεν μπορούσαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα, είτε ο πολιτικός ήξερε από άλλες… πηγές. Είτε βέβαια ήταν μάντης αν και το τελευταίο αποκλείεται κυρίως διότι όλοι προέβλεπαν πριν από ενάμιση χρόνο εκείνο που μόνο εκείνος δεν είχε προβλέψει!
Το τραγικό είναι πως, στο όνομα του «πλουραλισμού» αυτή η βίαιη χυδαιότητα των μασκοφόρων βρίσκει κατανόηση σε ένα μέρος της κοινωνίας, ακόμα και δημοσιογράφων οι οποίοι είτε φοβούνται να τα βάλουν με το φασιστικό οχετό, είτε συμπλέουν ευκαιριακά για να θεωρηθούν προχωρημένοι και να εγκριθούν από όλους αυτούς. Μέχρι που να γράψουν κάτι με το οποίο θα διαφωνούν αυτοί ή / και οι πάτρονές τους και θα βρεθούν να τους κόβουν κομματάκια σε δημόσια θέα.
Ποια είναι η λύση; Η λύση πέρα από την κοινή λογική την οποία είτε τη διαθέτεις είτε όχι, είναι η διαφάνεια. Δεν ζούμε σε δικτατορικό καθεστώς, ούτε και κινδυνεύει κανείς όταν πει την άποψή του. Όπως τη λέμε εμείς, μπορούν να την πουν όλοι.
Αυτό είναι η δημοκρατία και σίγουρα όχι το… αντίθετο. Όποιος θέλει να βρίζει και να διασύρει ανθρώπους πίσω από ψευδώνυμα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Τόσο απλό είναι. Όπως όσοι μιλούν και γράφουν επωνύμως, πρωτίστως οι δημοσιογράφοι, μπορούν να μηνυθούν ή και να καταγγελθούν στην Αστυνομία εάν τα όσα λένε εμπίπτουν στη ρητορική μίσους ή άλλες αξιόποινες πράξεις.
Ήταν καιρός και εδώ η Πολιτεία να νομοθετήσει και να κάνει κάτι για αυτή την επικίνδυνη βαρβαρότητα των ημερών και νοουμένου ότι θα προστατευτούν τα ΜΜΕ, τα πραγματικά όμως ΜΜΕ για τα οποία υπάρχει διαφάνεια και κατά νόμο υπεύθυνοι. Αν αυτό διασφαλιστεί τότε, πολύ σωστά θα υπάρξει σύντομα η νομοθετική ρύθμιση του θέματος.
Δεν μπορεί η δημοκρατία να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά ή ακόμη χειρότερα, να δίνει τη δυνατότητα τιμωρίας κάποιου που μιλά επώνυμα και πολύ σωστά τη δίνει αλλά, να την καταργεί για κάποιον που μιλάει ανώνυμα παρέχοντάς του το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει και να καταστρέφει όποιον γουστάρει.
Και είναι πραγματικά τραγικό να υπάρχουν δημοσιογράφοι οι οποίοι θέλουν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στο όνομα του… πλουραλισμού, δήθεν. Η ασυδοσία και ο φασισμός δεν είναι μέρος καμιάς δημοκρατίας και κανενός πλουραλισμού.
Είναι ο συντομότερος δρόμος για την καταστροφή τους.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
