Το «καλό κλίμα» υπάρχει μόνο στους τρικυμισμένους εγκεφάλους κάποιων ελίτ σε Κύπρο και Ελλάδα, γιατί η πραγματικότητα διαψεύδει τις φαντασιώσεις τους
200 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα της Κάσου από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ (29 Μαΐου 1824), οκτώ μήνες μετά την Διακήρυξη των Αθηνών μεταξύ Μητσοτάκη-Ερντογάν και μια μέρα μετά τα πανηγύρια των βαρβάρων για τα 50χρόνα της εισβολής στην Κύπρο, η Τουρκία απέδειξε εμπράκτως πώς εννοεί την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Την περασμένη Δευτέρα, απέστειλε πέντε πολεμικά πλοία να «επιτηρούν» τις έρευνες ιταλικού πλοίου εντός ελληνικών υδάτων, στα ανοιχτά της Κάσου (το νοτιότερο νησί των Δωδεκανήσων). Το ιταλικό πλοίο εκτελούσε βυθομετρήσεις για ενδεχόμενη πόντιση καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.
Όλα αυτά συνέβησαν σε μια περιοχή στην οποία η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία και ισχύει η νομίμως διακηρυγμένη ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ, η οποία συνομολογήθηκε μετά το παράνομο τουρκολυβικό μνημονίου. Συνέβησαν σε μια περίοδο κατά την οποία (υποτίθεται ότι) ισχύει η πολιτική των «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο και υπάρχει «καλό κλίμα» μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Συνέβησαν σε μια περίοδο κατά την οποία (υποτίθεται ότι) Ελλάδα και Τουρκία «θα προσπαθήσουν να επιλύσουν οποιαδήποτε διαφορά προκύψει μεταξύ τους με φιλικό τρόπο, μέσω απευθείας διαβουλεύσεων μεταξύ τους ή με άλλα μέσα αμοιβαίας επιλογής, όπως προβλέπεται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών» (Διακήρυξη των Αθήνων).
Βέβαια, το «καλό κλίμα» υπάρχει μόνο στους τρικυμισμένους εγκεφάλους κάποιων ελίτ σε Κύπρο και Ελλάδα, γιατί η πραγματικότητα διαψεύδει τις φαντασιώσεις τους. Δεν είναι η πρώτη φορά όπου η Τουρκία επιχειρεί να γκριζάρει μια περιοχή για να εξυπηρετήσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα, όπως έκανε με τη νήσο Κάσο η οποία αποτελεί τη φυσική πύλη μεταξύ Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου. Έχει αποδειχθεί πολλάκις (και με σφαγές κατά αμάχων) ότι η Τουρκία δεν καταλαβαίνει από συμφωνίες. Είτε πρόκειται για διεθνείς συμφωνίες, όπως η Συνθήκη της Λωζάνης, είτε πρόκειται για ευχολόγια, όπως η Διακήρυξη που υπέγραψε ο Μητσοτάκης με τον Ερντογάν τον περασμένο Δεκέμβριο στην Αθήνα. Για την Τουρκία, αυτά είναι κουρελόχαρτα.
Η τουρκική αναθεωρητική πολιτική κατά του Ελληνισμού εκφράζεται ποικιλοτρόπως και με κάθε ευκαιρία. Στην Κάσο, στην Κύπρο, στην Θράκη, στον Έβρο, στην Κρήτη, στο Καστελόριζο και αλλού. Η πολιτική αυτή εκφράζεται και έναντι άλλων εθνοτήτων και λαών της ευρύτερης περιοχής. Με σφαγές Κούρδων, με εισβολή σε Συρία και Ιράκ, με επέμβαση στη Λιβύη, με θύλακες αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Η Τουρκία επιχειρεί με κάθε τρόπο και κάθε μέσο να υλοποιήσει, όπως αυτή αντιλαμβάνεται, τα στρατηγικά της συμφέροντα. Η παρωνυχίδα, που δεν βλέπουν οι φαντασμένες ελίτ, είναι ότι η τουρκική επιθετική πολιτική δεν καταλαβαίνει από συμφωνηθέντα, από ανθρώπινα δικαιώματα, και από όρια νομιμότητας. Το δυστύχημα για τον Ελληνισμό (όχι τώρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια) είναι ότι, επαναλαμβανόμενα, «η Ελλάς υποχωρεί εκεί και όταν η Τουρκία διεκδικεί παρανόμως σε βάρος της» (καθ. Ι. Μάζης, «Ναυτεμπορική» 24 Ιουλίου).
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο περίφημος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σχολιάζοντας το περιστατικό στην Κάσο σε επιτελείς των Ενόπλων Δυνάμεων, ανέφερε το εξής αδιανόητο: «μας ταλαιπώρησαν λίγο οι φίλοι μας (σ.σ. εννοώντας τους Τούρκους), αλλά τελικά όλα καλά» (Το Βήμα, 24 Ιουλίου). Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος της Κύπρου μάς προετοιμάζει για «γενναίες αποφάσεις για την επανένωση της Κύπρου». Και αν είναι με αυτά τα μυαλά που οδηγούμαστε και στις επικείμενες συνομιλίες για το Κυπριακό, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, αν όχι μη αναστρέψιμα.
50 χρόνια μετά την εισβολή και πέντε μέρες μετά την Κάσο, συνεχίζουμε να ακολουθούμε την πεπατημένη του κατευνασμού των «φίλων» μας. Συνεχίζουμε μια πολιτική ραγιαδισμού και υποχωρήσεων απέναντι μια σε ανήθικη, επεκτατική και κατοχική Τουρκία. Συνεχίζουμε να δείχνουμε στους Τούρκους τα «οπίσθια μας», αντί τον «ανδρισμόν» μας. Αναφέρομαι, μεταφορικά, στην ιστορική φράση του σύμβουλου του Βενιζέλου, Ιωαννίδη (στις διαπραγματεύσεις μετά την μικρασιατική καταστροφή): «Πρόεδρε, όταν συνομιλείς με τον Τούρκο έχεις δύο επιλογές. Εάν του δείξεις τα οπίσθιά σου, θα σου δείξει τον ανδρισμόν του. Εάν του δείξεις τον ανδρισμόν σου θα σου δείξει τα οπίσθιά του». Το ίδιο ισχύει και σήμερα, ένα αιώνα μετά.
Υστερόγραφο 1: Όλα δείχνουν πως οδηγούμαστε σε ένα κρίσιμο (ίσως και τελικό) γύρο διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Τι ακριβώς επιδιώκουμε όμως; Απλά να επαναρχίσουν οι συνομιλίες; Σε ποιες «γενναίες αποφάσεις» αναφέρεται ο Νίκος Χριστοδουλίδης; Πώς εννοεί τη λύση ο Πρόεδρος, τα κόμματα και κυρίως η κοινωνία των πολιτών;
Υστερόγραφο 2: Ραγιάδες οι Έλληνες ήταν και το 1824 και το 1954, αλλά το πνεύμα και η ψυχή τους ήταν ελεύθερη. Δεν υποκλίθηκαν, δεν υποχώρησαν και δεν υπέκυψαν. Στο τέλος, νίκησαν.
Το άσχετο: Το πουλέν.
