Μπορεί να είναι σύμπτωση, αλλά στην κομματική ζωή της Κύπρου οι συμπτώσεις είναι σπάνιο φαινόμενο. Την ώρα που Αναστασιάδης – Αβέρωφ ξεκατινιάζονταν δημοσίως με βαρύτατα υπονοούμενα και χαρακτηρισμούς, η Αννίτα έγραφε εξασέλιδη -δραματική- επιστολή στον Νίκο Χριστοδουλίδη για το Κυπριακό. Τονίζοντας ότι, «κανενός οι ώμοι δεν είναι τόσο μεγάλοι ώστε να μπορεί μόνος να σηκώσει το βάρος του Κυπριακού» (sic), προτείνει να αναληφθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες «που θα ανατρέψουν τις προδιαγραφόμενες αρνητικές εξελίξεις…»!
Οι καλά… μελετημένες προτάσεις της προέδρου του ΔΗΣΥ συνοψίζονται στα εξής: προετοιμασία της ΚΔ για άνοιγμα του οδοφράγματος της Μιας Μηλιάς, ΜΟΝΟΜΕΡΗ δήλωση της ΚΔ ότι, εάν επαναρχίσουν οι συνομιλίες θα συναινέσει στην επανέναρξη Διαλόγου Υψηλού Επιπέδου Τουρκίας – ΕΕ, αφαίρεση του φράκτη Νουρή και, δημόσια απόρριψη από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη των προτάσεων «από συνιστώσες της κυβέρνησης» για απόρριψη της ΔΔΟ ή μονομερές κλείσιμο των οδοφραγμάτων.
Είμαστε σοβαροί; Αν είναι τέτοιες ιδέες που συζητούν και στο Εθνικό Συμβούλιο, καλύτερα να τον κλείσουν τον… γουμά ή τουλάχιστον, να μην τα δημοσιοποιούν. Δεν χρειάζεται να γίνονται και ρεζίλι στους ξένους. Τόσο αβαθή και επιπόλαια προσέγγιση του Κυπριακού δεν περιμένει κανείς από την πρόεδρο του μεγαλύτερου κόμματος της Κύπρου. Ο Φειδίας να έστελνε επιστολή στον Χριστοδουλίδη, θα διαβάζαμε πέντε κουβέντες πιο σοβαρές από τον αχταρμά της Αννίτας.
Αν αύριο ξυπνήσει ο Χριστοδουλίδης και εφαρμόσει κατά γράμμα όσα ευφάνταστα προτείνει η πρόεδρος του ΔΗΣΥ και της Βουλής, θα υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό και θα αρθεί το παρατεταμένο αδιέξοδο; Για να το εμπεδώσουμε: αν ο Πρόεδρος τραβήξει το αυτί της ΕΔΕΚ που απορρίπτει τη ΔΔΟ, αφαιρέσει τον φράκτη που έβαλε η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ, κάνει έργα εξωραϊσμού στο οδόφραγμα της Μιας Μηλιάς και κάνει παντιέρα την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, θα ξαναρχίσουν οι συνομιλίες; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Αυτή είναι η ουσία του Κυπριακού; Ούτε σε νηπιαγωγείο δεν λέγονται τέτοια πράγματα, πόσω μάλλον σε ξένες πρεσβείες…
Το Κυπριακό δεν είναι ψυχολογικό ή νευρολογικό ή εσωκομματικό πρόβλημα. Αφορά την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού απέναντι σε μια μόνιμη τουρκική απειλή και δεν προσφέρεται για ασκήσεις κομματικής ισορροπίας. Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, το Κυπριακό είναι αλληλένδετο με τα υπόλοιπα εθνικά θέματα και αποτελεί το ύστατο προπύργιο της μητροπολιτικής Ελλάδας. Αν πέσει η Κύπρος, θα χαθεί και η Ελλάδα. Οι καινοφανείς και επιδερμικές προσεγγίσεις μας, οι τακτικισμοί και οι εξυπνακισμοί, οι «γενναιόδωρες» υποχωρήσεις μάς έχουν φέρει στο σημερινό αδιέξοδο. Τσαλαπατώντας κάθε κόκκινη γραμμή και υπηρετώντας τα στρατηγήματα ξένων δυνάμεων, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην άνευ όρων συνθηκολόγηση.
Σωστά όμως λέει η Αννίτα ότι «σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ίδια μας την Ιστορία». Για αυτό έχουμε μόνο μια επιλογή: να τελειώνουμε με τα ψευδο-αφηγήματα που έχουν επικρατήσει στη δημόσια σφαίρα και δυστυχώς υπηρετούνται από την κομματική ελίτ. Το νεκροταφείο του Κυπριακού είναι γεμάτο από τις δικές τους ευφάνταστες ιδέες και τα ανιστόρητα αφηγήματά τους.
Εδώ που είμαστε, έχουμε χρέος να αντισταθούμε απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Αν δεν μπορούμε να πετύχουμε το ευκταίον, τουλάχιστον ας μην ξεπουλήσουμε ό,τι μας απέμεινε στον βωμό μιας νεφελώδους, άδικης και δυσλειτουργικής διευθέτησης, η οποία θα αποτελέσει πηγή νέων δεινών για τον λαό μας. Η Ιστορία μάς δείχνει ποιο θα είναι το μέλλον μας και θα είναι φρόνιμο να την ξαναδιαβάσουμε. Όχι να ασχολούμαστε με αρλούμπες.
Υστερόγραφο: Η Αννίτα έβγαλε τον σκασμό για την κοκορομαχία Αναστασιάδη – Αβέρωφ και τις σοβαρές κατηγορίες ένθεν κακείθεν, δεν είπε κουβέντα για την αντιδεοντολογική συμπεριφορά του Δίπλαρου στις δημοτικές εκλογές και τα ηχητικά ντοκουμέντα σε βάρος του, αλλά κατηγορεί τον βουλευτή του κόμματος Δ. Δημητρίου ότι «συντηρεί συνθήκες εσωστρέφειας». Τι να πούμε;
Υποσημείωση: 13 χρόνια μετά την τραγωδία στο Μαρί και κάποιοι τρισάθλιοι επιμένουν να σπιλώνουν τη μνήμη των ηρώων για να υπηρετήσουν τα κομματικά τους αφηγήματα. Αλλά τι να περιμένεις από αυτούς; «Τόσοι ήτανε…». Και τότε και σήμερα.
Το άσχετο: Αθάνατοι.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
