#ΟΔΥΣΣΕΑΣ28 - Είναι ο Οδυσσέας το πρόσωπο που ψάχνουν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ για το 2028;
Την ίδια ώρα βεβαίως υπάρχει και μια άλλη εξίσωση που θα τεθεί στα κομματικά δώματα, η οποία είναι η εξής: Αν τα δυο κόμματα δεν συμφωνήσουν για Οδυσσέα, αλλά ο Οδυσσέας θα είναι υποψήφιος (γι’ αυτό πρέπει να αποφασίσει το συντομότερο), αυτό πρακτικά τι θα σημαίνει; Ότι για το 2028 ήδη θα έχεις υποψήφιο τον νυν Πρόεδρο, θα έχεις τον Οδυσσέα ως Ανεξάρτητο, θα έχεις τον/την υποψήφιο/α του ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ θα ψάχνουν το δικό τους. Είτε κοινό, είτε ξεχωριστά. Και το ερώτημα είναι, ‘τι chances θα έχουν’ με αυτά τα δεδομένα; Δηλαδή οι δυο, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, μπορεί να βρεθούν στο δίλημμα (αν το χειριστεί έξυπνα ο Οδυσσέας) ‘είτε εξουσία με Οδυσσέα είτε μεγάλο ρίσκο να παραμείνουμε εκτός εξουσίας’.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 το Ανώτατο Δικαστήριο έλαβε μια ομόφωνη απόφαση, η οποία τάραξε τα νερά και από τότε η απόφαση αυτή, που ήταν η παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη από την θέση του ως Γενικός Ελεγκτής, συζητείται έντονα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Κοινωνίας. Οι απόψεις, εννοείται, διίστανται με κάποιους να συμφωνούν, με άλλους να διαφωνούν. Κάποιοι να θεωρούν την απόφαση ως ‘προϊόν συνωμοσίας’, κάποιοι άλλοι ως ‘καθαρή δικαστική πράξη’, μιας και η απόφαση πάρθηκε από 8 Ανώτατους Δικαστές και μάλιστα ομόφωνα.
Το Δημοκρατικό Σύστημα είναι με τέτοιο τρόπο δομημένο, ώστε κάποτε να μην υπάρχει εναλλακτική. Δηλαδή, όταν μια απόφαση λαμβάνεται από το Ανώτατο Όργανο του Κράτους, τότε δεν υπάρχουν περιθώρια για έφεση ή για κάτι άλλο. Η μόνη διέξοδος είναι η προσφυγή στο ΕΔΑΔ. Κάτι που αφενός θέλει αρκετό χρόνο και αφετέρου η απόφαση του ΕΔΑΔ δεν είναι εκ προοιμίου δεδομένη. Για παράδειγμα ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου προσέφυγε στο ΕΔΑΔ το 2016 με δυο ζητούμενα ‘για περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης’ και για ‘μη δίκαιη δίκη’ και η προσφυγή του απορρίφθηκε το 2021 με το ΕΔΑΔ να κρίνει πως ‘η επέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης ήταν δικαιολογημένη και αναλογική και ήταν αναγκαία για την προστασία της φήμης τρίτων προσώπων’ και επίσης ‘ότι δεν αποδεικνύονταν οι ισχυρισμοί για αμεροληψία του κυπριακού Ανωτάτου Δικαστηρίου’. Αν ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης προσφύγει στο ΕΔΑΔ δεν σημαίνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα απορρίψει και την δική του έφεση, αλλά ούτε και σημαίνει ότι θα τον δικαιώσει.
Όπως και να έχει, πλέον βρισκόμαστε στην ‘Μετά – Οδυσσέα Εποχή’. Και από μόνο του αυτό, ότι μιλάμε για την ‘Μετά-Οδυσσέα Εποχή’ λέει αρκετά.
Καταδεικνύει ότι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έγραψε την δική του ιστορία στα ιστορικά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και συνήθως αυτοί που γράφουν ιστορία είναι έντονοι χαρακτήρες με αρκετούς φανατικούς υποστηρικτές και αρκετούς φανατικούς πολέμιους. Και για να μην παρεξηγηθώ όταν αναφέρομαι σε ‘έντονο χαρακτήρα’ εννοώ ‘ισχυρή προσωπικότητα’. Και ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης διαθέτει μια τέτοια προσωπικότητα. Σωστά ή άδικα συγκρούστηκε σχεδόν με όλους. Σωστά ή άδικα όλα σχεδόν τα Κόμματα, υπήρξαν φάσεις, που ζητούσαν παρέμβαση της Προεδρίας ώστε ο Οδυσσέας να μην εκφεύγει από τις αρμοδιότητές του (πχ ο Στέφανος Στεφάνου μόλις πέρσι (26/9/23) σε συνέντευξη του σημείωνε πως ο ‘Πρόεδρος πρέπει να υποδείξει στον Οδυσσέα τα όρια των αρμοδιοτήτων του’). Το ότι όλη η Κύπρος έμαθε, επί Οδυσσέα, ποιος είναι ο Γενικός Ελεγκτής του κράτους ενώ η συντριπτική πλειοψηφία δεν γνωρίζει ποιος βρισκόταν στη θέση εκείνη πριν τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη είναι κάτι. Λέει κάτι. Ότι δεν πέρασε απαρατήρητος. Είχε δημόσια παρέμβαση. Είχε άποψη. Είχε θέση. Για κάποιους βεβαίως σωστά για άλλους λάθος. Τέλος ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης μέσα από την 10ετή πορεία του (διορίστηκε ως Γενικός Ελεγκτής στις 11 Απριλίου 2014), απέκτησε δημοφιλία. Αγαπήθηκε από τους πολίτες. Σε όλες τις μετρήσεις, όποτε υπήρξε σχετική ερώτηση για τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ο Οδυσσέας εμφανίζεται ως μια όαση στο ‘σαθρό σύστημα και κατεστημένο’. Εμπνέει εμπιστοσύνη στους πολίτες. Και εδώ δεν έχει ‘σωστό ή λάθος’. Υπάρχουν επιχειρήματα ένθεν και ένθεν αλλά στην τελική, τι μετρά; Στην τελική μετρά τι θεωρούν οι πολίτες και τι πιστεύουν οι πολίτες. Για παράδειγμα το 2023 οι Πολίτες έκριναν ότι μεταξύ Αβέρωφ Νεοφύτου, Ανδρέα Μαυρογιάννη και Νίκου Χριστοδουλίδη, ικανότερος και καταλληλότερος για να κυβερνήσει έως το 2028 είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, αυτή ήταν η ετυμηγορία των πολιτών. Τελεία.
Τα πιο πάνω με οδηγούν σε κάτι άλλο. Θα είναι ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης το πρόσωπο του 2028; Για τις Προεδρικές εκλογές δηλαδή; Και η απάντηση είναι: Γιατί όχι; Βεβαίως ο δρόμος για το 2028 είναι μακρύς αλλά τις όποιες αποφάσεις του ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης πρέπει να τις λάβει το συντομότερο. Όσο πιο σύντομα, τόσο το καλύτερο (και υπάρχει λόγος – είδε πιο κάτω).
Επιπλέον, γιατί ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, να μην είναι το πρόσωπο που ψάχνει το ΑΚΕΛ ή και το ΔΗΚΟ ή και οι δυο μαζί; Το 2028 ο Οδυσσέας θα είναι 60 χρονών, διαθέτει μια τεράστια πείρα στο πώς λειτουργεί το δημόσιο και το κράτος. Και κυρίως, εμπνέει τους πολίτες. Οι πολίτες φαίνεται να τον προκρίνουν και να τον εμπιστεύονται. Που είναι το Α και το Ω για εκλογές. Ποια άλλα χαρακτηριστικά ψάχνουν σε πρόσωπο ώστε να το στηρίξουν για την Προεδρία; Ούτως ή άλλως το ΔΗΚΟ ήταν το μοναδικό κόμμα (μαζί με τους Οικολόγους) που στήριζαν κάθε λεπτό τον Οδυσσέα ως Γενικό Ελεγκτή. Δεν βάζω στην εξίσωση το ΔΗΣΥ (να είναι δηλαδή ο Οδυσσέας υποψήφιος του ΔΗΣΥ), διότι αυτό έχει από μηδενικές έως απειροελάχιστες πιθανότητες. Η Πινδάρου δεν θα μπει καν σε τέτοια συζήτηση και επιπλέον η Πινδάρου έχει ήδη 2+1 επιλογές στο τραπέζι.
Και για να πάμε και λίγο στην πραγματική πολιτική και κομματική ζωή, σε όλα αυτά υπάρχουν δυο προβλήματα:
Πρώτον. Αν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ αποφασίσουν για κοινό υποψήφιο τον Οδυσσέα, σε ποιον θα χρεωθεί; Αν χρεωθεί στο ΔΗΚΟ, τότε το ΑΚΕΛ τι θα πάρει; Δεν θα πρέπει το ΔΗΚΟ να στηρίξει υποψήφιο του ΑΚΕΛ για την Προεδρία της Βουλής το 2026; Το ΔΗΚΟ θα είναι σε θέση να το κάνει;
Δεύτερον. Αν ακόμη γίνει αυτό το deal, το ΔΗΚΟ θα εμπιστευθεί τον Οδυσσέα ότι θα το λαμβάνει υπόψη κατά την διακυβέρνηση του –αν τυχόν εκλεγεί-; Ή θα πάθει όπως έπαθε με τον Νίκο Χριστοδουλίδη; Αυτά μπορεί να ακούγονται λίγο ‘περίεργα’ αλλά έτσι λειτουργεί το πράγμα, και είναι αυτά τα διλήμματα που θα τεθούν επί τάπητος στα κομματικά δώματα.
Την ίδια ώρα βεβαίως υπάρχει και μια άλλη εξίσωση που θα τεθεί στα κομματικά δώματα, η οποία είναι η εξής: Αν τα δυο κόμματα δεν συμφωνήσουν για Οδυσσέα, αλλά ο Οδυσσέας θα είναι υποψήφιος (γι’ αυτό πρέπει να αποφασίσει το συντομότερο), αυτό πρακτικά τι θα σημαίνει; Ότι για το 2028 ήδη θα έχεις υποψήφιο τον νυν Πρόεδρο, θα έχεις τον Οδυσσέα ως Ανεξάρτητο, θα έχεις τον/την υποψήφιο/α του ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ θα ψάχνουν το δικό τους. Είτε κοινό, είτε ξεχωριστά. Και το ερώτημα είναι, ‘τι chances θα έχουν’ με αυτά τα δεδομένα; Δηλαδή οι δυο, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, μπορεί να βρεθούν στο δίλημμα (αν το χειριστεί έξυπνα ο Οδυσσέας) ‘είτε εξουσία με Οδυσσέα είτε μεγάλο ρίσκο να παραμείνουμε εκτός εξουσίας’.
Το μόνο σίγουρο είναι ένα: Θα έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδο και ας μην ξεχνάμε και τις Βουλευτικές του 2026, όπου και εκεί μπορεί να έρθουν τα πάνω, κάτω και ίσως τότε να μιλάμε με εντελώς άλλα δεδομένα…
