Δεν υπολόγισαν ότι κάποιες φορές, αρκεί ένα άχυρο για να σπάσει η πλάτη της καμήλας. Δεύτερη ανάγνωση στην καρατόμηση του Οδυσσέα.
Γιώργος Αγαπίου
Καταρχάς, να το γράψουμε λιανά να το καταλάβει ο Δικηγορικός Σύλλογος και τα μέλη του: δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να κρίνεις μια δικαστική απόφαση. Αν έπρεπε να μιλούμε και να γράφουμε με μόνη βάση την επιστημονική κατάρτιση ενός εκάστου, τότε δεν θα ζούσαμε σε μια (έστω και κατ’ επίφαση) δημοκρατία, αλλά σε μια τεχνοκρατία – η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια εύσχημη συνθήκη κεκαλυμμένης δικτατορίας της σκέψης και του λόγου. Σε ένα τέτοιο στεγανοποιημένο περιβάλλον, είναι φυσιολογικό επακόλουθο να επικρατεί το «γράμμα του νόμου» έναντι της ουσίας των πραγμάτων και το βαθύ σύστημα να κυριαρχεί σε βάρος της φυσικής δικαιοσύνης.
Επί του πρακτέου, η καρατόμηση του Οδυσσέα, πέραν από τη ψυχρή νομική της ερμηνεία, έχει ευρύτερες πολιτικές προεκτάσεις. Καταρχάς, απαλλάσσει το βαθύ σύστημα από τις έρευνες ενός «αθυρόστομου» ανεξάρτητου αξιωματούχου. Προστατεύει το σάπιο βασίλειο από ευρήματα που μπορεί να ενοχλούσαν και θέτει ανυπέρβλητα εμπόδια στην ελευθερία του λόγου όσων υπηρετούν στο δημόσιο, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται σε κατώτερες κλίμακες. Παράλληλα, στέλνει το ξεκάθαρο μήνυμα της ολοκληρωτικής εξόντωσης όσων τολμήσουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα και να καταγγείλουν καταστάσεις βαθιάς διαπλοκής. Εν ολίγοις και πέραν από τα στενά όρια της δικαστικής αίθουσας, η ισοπεδωτική δικαστική κρίση κατά του Οδυσσέα Μιχαηλίδη ερμηνεύεται ως μία «ξεκάθαρη και διαυγής» πολιτική δίωξη.
Μία δίωξη για την οποία χρησιμοποιήθηκαν ανεξάντλητοι δημόσιοι πόροι και εργατοώρες για να συρραφτούν τεκμήρια και υποθέσεις, ώστε να τυλίξουν τον τέως Γενικό Ελεγκτή σε 209 κόλλες χαρτί. Αυτό επεδίωκαν, αλλά αυτό που πέτυχαν μάλλον δεν πρέπει να τους ικανοποιεί.
Η κοινωνία, σχεδόν αντανακλαστικά, αντέδρασε στην άδικη και μεροληπτική απόφαση, δικαιώνοντας πανηγυρικά αυτόν που κρίθηκε ένοχος για ανάρμοστη συμπεριφορά. Δεν υπολόγισαν ότι κάποιες φορές, αρκεί ένα άχυρο για να σπάσει η πλάτη της καμήλας.
Εν κατακλείδι, η απόφαση ελήφθη, η απόφαση εκτελέστηκε και η σελίδα γύρισε. Τα καλύτερα έπονται.
Στη συλλογική μνήμη καταγράφηκε με ανεξίτηλο μελάνι ότι, για δέκα χρόνια ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης επιτέλεσε πολυσήμαντο έργο, ως επικεφαλής της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αποκαλύπτοντας σωρεία σκανδάλων διαπλοκής και διαφθοράς, σε έναν τόπο που θυμίζει περισσότερο στάβλο του Αυγεία, παρά κράτος δικαίου. Ακόμα και οι πιο διαπρύσιοι υπερασπιστές της ομόφωνης απόφασης των οκτώ δικαστών για παύση του τέως Γενικού Ελεγκτή ως «ανάρμοστου» και «ανίκανου να συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του», επικροτούν το έργο που αφήνει ως παρακαταθήκη. Μιλούμε για το ίδιο έργο το οποίο από το Δικαστήριο δεν λήφθηκε υπόψη, γιατί ήταν απασχολημένο με αναρτήσεις, ανακοινώσεις και επιστολές κατά της διπρόσωπης Γενικής Εισαγγελίας. Εξ ου και η κατάληξη σε μία απόφαση, η οποία βρίθει τυπολατρίας και υποκειμενισμού.
Και για να το ξεκαθαρίσουμε, επαναλαμβάνω όσα έγραψα την περασμένη εβδομάδα: κρίνοντας την απόφαση, δεν υπονοώ ότι οι οκτώ δικαστές λειτούργησαν ως εξαπτέρυγα ενός διεφθαρμένου συστήματος. Δηλώνω, όμως, ευθαρσώς ότι κατέληξαν σε μία κάκιστη απόφαση, η οποία ακρωτηριάζει το κράτος δικαίου και την ελευθερία του λόγου. Όσοι δε υποκριτικά προτάσσουν τον «σεβασμό» στην απόφαση, υπονοώντας ότι όσοι διαφωνούμε πρέπει να βγάλουμε τον σκασμό, να τους πούμε ότι ο σεβασμός μας εξαντλήθηκε τη στιγμή της εκτέλεσης της. Ακολούθως, ξεκίνησε η κρίση.
Υστερόγραφο: Και ένα ερώτημα για να έχουμε καλούς λογαριασμούς: σε ποιους θα λογοδοτήσουν Σαββίδης και Αγγελίδης για το δημόσιο χρήμα που κατασπατάλησαν για το φακέλωμα του Οδυσσέα; Εκτός βέβαια και αν το έκαναν στον ελεύθερο τους χρόνο, πίνοντας «τσάι» με τον Αναστασιάδη στα μπουζούκια ή αποσύροντας διώξεις πρώην πελατών τους.
Υστερόγραφο 2: Η παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη έχει ήδη περάσει στα κιτάπια της Ιστορίας μαζί με τα ονόματα των οκτώ δικαστών και των υπόλοιπων πρωταγωνιστών της πρωτοφανούς αυτής υπόθεσης. Το γράφουμε αυτό, για να το διαβάσουν και οι επόμενοι.
Το άσχετο: Ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυρά.
