Η ελεύθερη πτώση του Νίκου Χριστοδουλίδη
Δεν είναι ζήτημα εικόνας, είναι θέμα πολιτικής.
Η «δίκαιη κοινωνία» του μ. Χριστόφια άντεξε τρία χρόνια. Μέχρι την τραγωδία στο Μαρί και την οικονομική κρίση. Το «δεσμεύομαι» του Αναστασιάδη κράτησε μια εφταετία και ένα κούρεμα, μέχρι να πνιγούμε στην μπόχα των χρυσών διαβατηρίων και της διαπλοκής. Η «δύναμη που ενώνει» του Νίκου Χριστοδουλίδη είχε διάρκεια 20 μέρες, μέχρι να διορίσει το πρώτο του Υπουργικό Συμβούλιο.
Στην περίπτωσή του ισχύει η τετριμμένη έκφραση «για πρώτη φορά». Ούτε ο «Νίκαρος» του 2013 -ο οποίος μέσα σε ένα μήνα αποδείχθηκε «Νικούι», επειδή κάποιοι του έβαλαν «το πιστόλι στον κρόταφο»- δεν εξάντλησε τόσο σύντομα το πολιτικό του κεφάλαιο. Από πολύ νωρίς, οι προεκλογικές υποσχέσεις του Χριστοδουλίδη, για μια διαφορετική και καλύτερη Προεδρία, αποδείχθηκαν φρούδες.
Είκοσι μήνες μετά την εκλογή του, κατέληξε να θεωρείται παρένθεση πενταετίας. Ίσως και να τον αδικεί αυτό το συμπέρασμα, ίσως και να είναι άστοχο να συγκρίνεται με τους προκατόχους του. Άλλες εποχές το 2008 και το 2013, και άλλη η κοινωνία το 2023 και το 2024. Βλέπετε, οι… πελάτες έχουν τώρα παραπάνω απαιτήσεις. Καλό είναι αυτό, κακό είναι να μην μπορείς να διορθώσεις το λάθος.
Αν βρισκόμασταν σε κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο Χριστοδουλίδης δεν θα ήταν σήμερα Πρόεδρος. Έχουν και οι δημοσκοπήσεις γυρίσματα. Τα ποσοστά αποδοχής του από την κοινωνία είναι από καταθλιπτικά έως τραγικά. Είτε μιλούμε για Κυπριακό, είτε για διαχείριση της οικονομίας και κοινωνικά ζητήματα. Η θητεία του συγκρίνεται με τις χειρότερες περιόδους Χριστόφια – Αναστασιάδη, ωσάν ένας Πρόεδρος με ημερομηνία λήξης. Και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στον πολύ χρόνο που απομένει, η παύση του είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη.
Δεν χρειάζεται να στραφεί σε επικοινωνιολόγους για να εξηγήσει την ελεύθερη πτώση της διακυβέρνησής του. Δεν είναι ζήτημα εικόνας, είναι θέμα πολιτικής. Με ένα μέτριο προς κακό Υπουργικό, το οποίο παίρνει απροβίβαστο στη μεγάλη πλειοψηφία, με μια αυλή από κουμπάρους, κουμέρες και συγγενείς, με επιδόματα και σπατάλες που προκαλούν, με διορισμούς βγαλμένους από παλαιοκομματικά τεφτέρια και με κόμματα που περισσότερο τον ζημιώνουν παρά προσφέρουν, η πορεία του είναι προδιαγεγραμμένη. Ακόμα και οι σκόρπιες επιτυχίες της κυβέρνησης, καταπνίγονται μέσα στη μεγάλη εικόνα που επικρατεί: μια εικόνα ασυδοσίας, αρχομανίας, ναρκισσισμού, παλαιοκομματισμού, αδιαφάνειας, ημετεροκρατίας και μετριοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ξεκίνησε, εδώ και μήνες (!), η προεδρολογία για το 2028. Μπορεί να απέχουμε ακόμα 40 μήνες από τις επόμενες προεδρικές εκλογές και να μεσολαβούν οι κρίσιμες βουλευτικές του ’26, αλλά με τέτοια εικόνα στον Λόφο, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για όλους τους επίδοξους μνηστήρες.
Στην Πινδάρου επικρατεί συνωστισμός τουλάχιστον τριών υποψηφίων, στο ΑΚΕΛ σκεπτικισμός για άλλους τόσους, στο κέντρο μετρούν τα κουκιά τους και στην Εισαγγελία το φυσούν και δεν κρυώνει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι προεδρικές του ’28 δεν θα έχουν καμιά σχέση με τις προεδρικές του ’23. Όσοι επενδύουν σε ίνσταγκραμ και γκλαμουριές, ας το ξανασκεφτούν. Η χρυσόσκονη δεν θα είναι αρκετή.
Μακάρι βέβαια, για το καλό του τόπου, ο Χριστοδουλίδης να ανατρέψει την παρούσα κατάσταση. Να καταφέρει στα επόμενα τρία και πλέον χρόνια να κάνει πράξη όσα δεν κατάφερε τους πρώτους 20 μήνες της θητείας του. Είναι βέβαια δύσκολο, γιατί χρειάζεται να κάνει κάτι που δεν έκανε ως τώρα. Να κυβερνήσει.
Υστερόγραφο: Αύριο Κυριακή, στη Δημοσιογραφική Εστία στις 10 π.μ., το Πολιτιστικό Κέντρο Κουρδιστάν «Θεόφιλος» και ο Σύνδεσμος Δημοκρατικών Δικηγόρων Κύπρου διοργανώνει ένα επίκαιρο συνέδριο με τίτλο «Η Κύπρος και το Κουρδιστάν στη σκιά του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου – Ο τουρκικός φασισμός πάνω από τη φυλακή του Ιμραλί και η σιωπή της Ευρώπης». Στο πρώτο μέρος θα τοποθετηθούν οι Σεφκάν Κομπανέ, Κούρδος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο Χρήστος Ιακώβου, διεθνολόγος, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής, ο Αλέκος Μιχαηλίδης, δημοσιογράφος. Στο δεύτερο μέρος θα μιλήσουν οι Κωστής Ευσταθίου, βουλευτής, Ιμπραχήμ Μπιλμέζ, εκ των δικηγόρων του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλλάχ Οτσαλάν και Ντίνος Πασπαλίδης, δικηγόρος.
Το άσχετο: Ταμάμ
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews