Το 2019 έφταιγε η πανδημία του Covid 19. Για μια περίπου 3ετία. Μετά έφταιγε ο Πούτιν που «χτύπησε» την Ουκρανία και μετά ο Ισραήλ που έδωσε ένα μεγάλο χαστούκι στους τζιχαντιστές και τα παρακλάδιά τους και ταυτόχρονα «μάτωσε» η Μέση Ανατολή. Τώρα έρχεται η Συρία, παίρνει σειρά το Ιράν και πάμε παρακάτω.
Κατά ένα περίεργο λόγο, ευτυχώς, η οικονομία μας και οι κύριοι τομείς της πάνε καλά. Οι πιστοληπτικοί οίκοι αξιολόγησης μάς επιβραβεύουν συνεχώς, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Ε.Ε. μάς δίνουν συγχαρητήρια. Ο πρόεδρός μας κάνει καλή επικοινωνιακή δουλειά, οι Αμερικανοί και οι Ισραηλίτες μάς αγαπούν πολύ και μοιράζουν όπλα και βίζες, αγοράζουν πύργους και λατρεύουν την κυπριακή φιλοξενία.
Είδαμε και πάθαμε να «εξοντώσουμε» το ρωσικό στοιχείο που, έτσι κι αλλιώς, παραμένει στην Κύπρο για να μας θυμίζει ότι η Ρωσία κάποτε μας έσωζε πάντα από τα δύσκολα. Ακόμη και στη μεγάλη κρίση του 2013, όταν μας έκλειναν τις πόρτες. Ο Μάκης Κεραυνός έκανε τα αδύνατα δυνατά για να διατηρήσει τη δημοσιονομική πειθαρχία και όσο κι αν προσπαθούν να του φορτώσουν και τον Interconnector δεν κάνει πίσω. Γενικά, δεν ιδρώνει το αυτί του όταν ακούει για έργα και δαπάνες που κινδυνεύουν να βουλιάξουν τον τόπο.
Κάθε λίγο και λιγάκι κάποιοι θυμούνται τη διαχρονική ατάκα του Γεωργίου Παπανδρέου:«Όταν ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι», αλλά γενικώς το πολιτικό και κομματικό κυρίως σύστημα, έχει απαξιωθεί στα μάτια των πολιτών, που έζησαν διάφορες κρίσεις. Κρίσεις Τρόικας, κρίσεις τραπεζών, κρίσεις πανδημίας, κρίσεις ακρίβειας και βάλε.
Συμφωνώ με τους πανηγυρισμούς όταν οι αριθμοί ευημερούν πραγματικά, συμφωνώ με τα πλεονάσματα και τα χαμηλότοκα δάνεια. Όμως, τρέμω τη μέρα που θα αυξηθεί ο αριθμός του κόσμου που δεν θα μπορεί να πληρώσει τον ηλεκτρισμό και τα καύσιμά του, το ψωμί και το νερό του, να αγοράζει τα απολύτως βασικά από τις υπεραγορές, να σταματήσει να ψωνίζει από τα καταστήματα του κέντρου της πόλης.
Καλές οι επιδοτήσεις και τα δάνεια, πολύ καλές οι μειώσεις των χρεώσεων, όμως τι γίνεται όταν οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά, κι αν βρουν καταριούνται την ημέρα που ...έφαγαν τα χρόνια τους στο πανεπιστήμιο και στις πανεπιστημιακές αίθουσες, αποκλειστικά και μόνο για 1200 ευρώ. Αν είναι τυχεροί!
Επομένως, μετά τους πανηγυρισμούς και τα ευχολόγια, χρειάζεται μια κοινή προσεκτική αποτίμηση των δεδομένων, ώστε οι επιχειρήσεις και οι πολίτες να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια. Γιατί τέλειωσαν τα έτοιμα! Γιατί οι πόλεμοι συνεχίζονται και η ακρίβεια είναι μια έννοια συγκεκριμένη και μετρήσιμη που συνεχίζει να τρώει τα σωθικά μας.
Γιατί οι κοινοί θνητοί πληρώνουν τη νύφη κάθε μέρα, τα επιδόματα κάπως να βοηθούν, όμως η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί όπως είναι τώρα. Δεν χρειάζονται λύσεις έκτακτης ανάγκης, όταν και όποτε, προκύπτει πρόβλημα. Δεν χρειάζεται η εκταμίευση κονδυλίων για να μπαλώσουμε μια κρίση, έστω και περιστασιακή. Χρειάζεται μια συγκροτημένη εθνική στρατηγική που να επικεντρώνεται στον μέσο κύπριο οικογενειάρχη και στον νέο που ψάχνει απεγνωσμένα δουλειά.
Ας κάτσουν, λοιπόν, όλοι μαζί, κόμματα και κυβέρνηση, όλο και κάποια «δυνατά» μυαλά θα βρουν που θα τους βοηθήσουν, και ας βάλουν κάτω πέντε ουσιαστικά μέτρα που θα ψηφιστούν χωρίς λαϊκισμούς και ψευτοκλάματα, τα οποία να στοχεύουν τις μάζες και όχι τους ολίγους. Διότι πέραν των φτωχών και των χαμηλά αμειβομένων, υπάρχει μια μεγάλη μεσαία τάξη που διαλύεται και οδεύει προς αφανισμό. Και όταν η μεσαία τάξη δεν έχει μια, αρχίζουν να κλείνουν επιχειρήσεις, να «φουσκώνουν» τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και γενικώς να παίρνουμε όλοι τον κατήφορο. Τρέξτε για να προλάβουμε!
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
