Εάν τα κόμματα θέλουν να ψηφίσουν την πρόταση Σιζόπουλου, να αναλάβουν και το κόστος των €3 εκατομμυρίων. Κανένα ευρώ επιπλέον από τους φορολογούμενους
Η αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου θα μπορούσε να έχει ως εξής: «Επειδή δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε τις επιτροπές της Βουλής και να εξασκούμε ταυτόχρονα το ιδιωτικό μας επάγγελμα, επειδή κάθε μήνα πάμε ταξίδια στο εξωτερικό με διακοινοβουλευτικές αποστολές, επειδή πρέπει να αναβαθμίσουμε τη (χαμηλή) ποιότητα της κυπριακής Βουλής και επειδή έχουμε τον μικρότερο αριθμό βουλευτών σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, για αυτό προτείνεται όπως αυξηθεί ο αριθμός των βουλευτών με την εισαγωγή του ψηφοδελτίου Επικρατείας».
Πλάκα-πλάκα, αυτή είναι η ουσία των επιχειρημάτων του Μαρίνου Σιζόπουλου, ο οποίος προτείνει την αύξηση των βουλευτών από 56 σε 63. Ο επικεφαλής της ΕΔΕΚ υποστηρίζει ότι με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας θα υπάρξει ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου και των δραστηριοτήτων της Βουλής! Ίσως και να ‘χει κάποιο δίκαιο.
Θα ήταν, βέβαια, πιο λογικό να είχαμε 93 βουλευτές, όσοι και οι αντιδήμαρχοι ή να πάμε απευθείας στους 630 βουλευτές, όσους έχει και η Μπούντεσταγκ (γερμανική Βουλή) ή στα 925 μέλη του γαλλικού κοινοβουλίου (577 βουλευτές + 348 γερουσιαστές). Ωστόσο, αν αυξήσουμε πολύ τον αριθμό βουλευτών, το πρόβλημα είναι ότι δεν θα βρίσκουν κόσμο τα κόμματα για να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια. Οπότε, στο κάτω-κάτω της γραφής, ίσως να έχει κάποιο δίκιο ο Σιζόπουλος, προτείνοντας μόνο 63. Λίγοι και καλοί ή, όπως λέμε στα νέα ελληνικά, «ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Το μοναδικό πρόβλημα στην ευφάνταστη πρόταση Σιζόπουλου είναι «ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό;». Ετησίως, οι καθαρές απολαβές ενός βουλευτή ανέρχονται σε περίπου €52.460. Για επτά βουλευτές, το ποσό είναι €367.220. Στην πενταετία, το κόστος για τη μισθοδοσία των επτά επιπλέον βουλευτών θα είναι €1,84 εκατομμύρια. Δεν τελειώσαμε. Για να υπολογίσουμε το συνολικό κόστος, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη την πρόσληψη (πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια) ακόμα δέκα-δώδεκα κοινοβουλευτικών συνεργατών με συμβάσεις αορίστου χρόνου και απολαβές στη μισθοδοτική κλίμακα Α8.
Ας υποθέσουμε, για χάριν συζήτησης, ότι οι συνεργάτες θα προσληφθούν στη χαμηλότερη δυνατή βαθμίδα και θα είναι μόνο δέκα. Αυτό σημαίνει ότι ένας χαμηλόμισθος συνεργάτης θα έχει μέσο ετήσιο καθαρό μισθό περί τις €25.000. Στην πενταετία, το κόστος για την εργοδοσία επιπλέον κοινοβουλευτικών συνεργατών θα είναι, κατ’ ελάχιστον, περίπου €1,25 εκατ. Μαζί με τον μισθό των επιπλέον βουλευτών, το συνολικό κόστος για τη Δημοκρατία θα ανέρχεται στα €3 εκατ.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Με το δημοσιονομικό υπερπλεόνασμα, αυτά είναι ψίχουλα. Μπροστά μάλιστα στα οφέλη της ποιοτικής αναβάθμισης της κυπριακής Βουλής με την ποσοτική αύξηση των βουλευτών, το κόστος είναι μηδαμινό. Σκεφτείτε πόσο παραγωγική θα ήταν η Βουλή αν είχαμε 63 βουλευτές!
Για τους πιο πάνω λόγους, θα συμφωνήσω με την πρόταση Σιζόπουλου με μία όμως προϋπόθεση. Το κόστος της επιπλέον αύξησης βουλευτών και συνεργατών να το επωμιστούν τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Να μην δοθεί ούτε ένα ευρώ επιπλέον από τους φορολογούμενους για την αύξηση του αριθμού βουλευτών και συνεργατών. Για να μπορέσουν να προχωρήσουν στην «ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου και των δραστηριοτήτων της Βουλής». Να στείλουν και ένα μήνυμα στους πολίτες ότι «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής». Και να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Υστερόγραφο: Ενώπιον της επιτροπής Εσωτερικών συζητούνται σήμερα 32 προτάσεις νόμου σε σχέση με την εκλογική νομοθεσία. Πολλές από τις προτάσεις είναι ριζοσπαστικές για τα (παρωχημένα) κυπριακά δεδομένα, όπως η επιστολική ψήφος, η οριζόντια ψηφοφορία, ο εξοπλισμός για εκλογείς με αναπηρίες και οι εκ μητρογονίας πρόσφυγες. Πριν το Πάσχα, αυτές οι προτάσεις θα τεθούν σε ψηφοφορία στο Σώμα. Μεταξύ αυτών, η επαναστατική πρόταση Σιζόπουλου.
Το άσχετο: Kathe mera leme psemata, kyrie Xristodoulides
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
