Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, είναι οι αντιφάσεις του ΑΚΕΛ. Είναι το κρυφτούλι που παίζει με την ταυτότητα του, η προσπάθεια τους να είναι συνεπείς με την ιδεολογική Μαρξιστική-Λενινιστική τους ταυτότητα που παραμένει ίδια και απαράλλακτη ο κόσμος να χαλάσει και να έρθει τούμπα, ενώ όταν περπατούν και πολιτεύονται στην ανοικτή κοινωνία… προσποιούνται ότι είναι το ΑΚΕΛ της «Κοινωνικής Συμμαχίας». Την ίδια ώρα εκπροσωπούνται σε διεθνή φεστιβάλ με την ελπίδα αναβίωσης της χρυσής σοβιετικής εποχής που έπαιρναν γραμμή και ωφελήματα από τη Μόσχα…

Γράφει ο Λοίζος Αντωνίου

Έχουμε άπειρα παραδείγματα των παραδόξων της συμπεριφοράς του ΑΚΕΛ. Ένα όμως από τα πρόσφατα ωραία είναι το καμάρι με το οποίο το ΑΚΕΛ εξαγγέλλει τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ Avante που οργανώνει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Πορτογαλίας. Διάβασα με ενδιαφέρον τις δραστηριότητες αλλά κυρίως την κεντρική ομιλία του ΓΓ του Κ.Κ.Π., εντυπωσιάστηκα και είμαι βέβαιος ότι οι σύντροφοι που εκπροσώπησαν το ΑΚΕΛ και άκουσαν την ομιλία του ΓΓ του ΚΚΠ, κ. Πάουλο Ραιμούνδο, θα χειροκρότησαν όρθιοι την εμπνευσμένη μακροσκελή ως είθισται, επαναστατική  αντιιμπεριαλιστική, αντιευρωπαική του παρέμβαση…

Το φκιολίν μας σύντροφοι…

Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική αυτοκρατορία, το ΑΚΕΛ βρισκόταν σε δυσχερή θέση. Στο συνέδριο που πραγματοποίησαν οι σύντροφοι ο ένας μετά τον άλλο περιέγραφαν τα δεινά που ανέμεναν τον κόσμο και το κόμμα, το οποίο έπρεπε ωστόσο να διαφυλαχτεί απαράλλαχτο, σαν τα μμάθκια μας, κατά την γνωστή αναφορά.

Αφού μίλησαν πολλοί με  ιδέες και προτάσεις λαμπρές, ένας κλασικός παππούλης ανέβηκε στο βήμα και είπε τη δική του άποψη που πρόχειρα συνοψίζω: «Σύντροφοι… εν μας κόφτει τι κάμνουν οι άλλοι. Σύντροφοι, εμείς το φκιολίν μας»!

>>> Τα ερωτήματα που δεν θέτει το ΑΚΕΛ στον εαυτό του <<<

Δεν έχω αμφιβολία πως  έστω και αν δεν είναι πουθενά καταγραμμένο αυτό, στην πραγματικότητα η πολιτική του φκιολιού μας, είναι αυτή που απαρέγκλιτα ακολουθεί το ΑΚΕΛ.

Το φκιολίν μας στην Πορτογαλία

Στη διεθνιστική σκηνή λοιπόν του Avante, o ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας, με την ομιλία του έθεσε το πολιτικό πλαίσιο που αγαπά και το ΑΚΕΛ, δίνοντας έμφαση μεταξύ άλλων πολλών στα ακόλουθα: 

•    Ύμνους στους BRICS στους οποίους βλέπουν το νέο αντίπαλο δέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

•    Κατάρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι «υπό τις εντολές των ΗΠΑ, που προωθεί τον μιλιταρισμό και ανοίγει το δρόμο για φασιστικές και αντιδραστικές έννοιες και δυνάμεις» ! 

Δεν ανοίγουν η Κίνα και η Ρωσία των υπέροχων BRICS το δρόμο στις αντιδραστικές δυνάμεις, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση. •    Μιλά ο ΓΓ του Πορτογαλικού ΚΚ για τις προκλήσεις… κατά της Κίνας, την επιθετικότητα στη Λατινική Αμερική, στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και παντού όπου δεν υποτάσσονται στον ιμπεριαλισμό. 

•    Φοβερές τιμές στη Βολεβαριανή επανάσταση στη Βενεζουέλα και τις επιτυχίες της, ενώ την ίδια ώρα μαθαίνουμε από άλλες βεβαίως πηγές πως οι  Βενεζουελάνοι αποτελούν τη μεγαλύτερη σε αριθμό εθνική ομάδα που μεταναστεύει τα τελευταία χρόνια προς τις δυτικές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  

•    Εσχατολογικές θεωρίες για την κρίση του καπιταλισμού ο οποίος… όπου νάναι  θα καταρρεύσει υπό το βάρος των εργατικών αγώνων. 

Τέλος πάντων δεν θα σας πω άλλα, που δεν προσθέτουν στην ουσία του θέματος όπου στην ΕΕ οι πολίτες υποφέρουν και παρακμάζουν ενώ στους  BRICS  και στις επαναστατημένες χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Κούβα και άλλες το όραμα ζει και αναπτύσσεται στο ουράνιο τόξο.

Παρόν σε αυτό το πανηγύρι ήταν και το ΑΚΕΛ. Αν και δεν ήμουν παρών, βλέπω με τα μάτια της ψυχής τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από την Κύπρο να χειροκροτούν ρυθμικά τα όσα λαμπρά άκουσαν.

Συντηρούν την παράδοση για την παράδοση

Έχει τη δική της σημασία έχει αυτή η ανώφελη ψευδοαγωνιστική, ψευδοδιεθνιστική μασκαράτα  που ανάλογες της λειτούργησαν από το παρελθόν  υπό τις οδηγίες της Μόσχας, με χρηματοδότηση της Μόσχας στην οποία  βεβαίως το ΑΚΕΛ διόλου δεν υστέρησε. Αντίθετα υπήρξε μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες τακτικός επαίτης των Σοβιετικών Ταμείων με διάφορους τρόπους. Είτε απευθείας χρηματοδότησης είτε έμμεσης. 

Βεβαίως τότε όλα αυτά που παριστάνουν ότι είναι σε διάφορα φεστιβάλ τύπου Avante, είχαν κάποτε νόημα. Σήμερα αποτελούν απλά θλιβερά απομεινάρια ξεθωριασμένης μνήμης μιας παρηκμασμένης πολιτικής που ψυχορραγεί αλλά δεν λέει να το καταλάβει.

Μια παρηκμασμένης πολιτικής που προσποιείται ότι κερδίζει επειδή το είχαν προβλέψει οι κλασικοί… 

*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews