Μιλάμε για την παιδεία και διαπιστώνουμε πως βρισκόμαστε σε μια διαρκή κατάσταση κρίσης. Ενίοτε και σκληρής αντιπαράθεσης. Διαπιστώνουμε δε πως μερικά ζητήματα πάνε κι έρχονται τα ίδια δεκαετίες τώρα.
Η αξιολόγηση μαθητών και εκπαιδευτικών, το σύστημα διορισμού, οι φτωχές υποδομές να είναι σχήμα οξύμωρο δίπλα στον τεράστιο προϋπολογισμό;΄
Όλα αυτά γιατί κινούμαστε στον αστερισμό των συντεχνιών... και της ατολμίας να αγγίξουμε συμφέροντα.
Διαβάζω ξανά και ξανά πως το 2027 δεν πρέπει να καταργηθεί ο κατάλογος διοριστέων διότι υπάρχουν διάφορα προβλήματα.
Δεν αμφισβητώ ότι κάποια προβλήματα υπάρχουν αλλά… ξέρετε από πότε έπρεπε να καταργηθεί ο κατάλογος; Πριν από 25 με 30 χρόνια.
Ξέρετε τι προέβλεπε ο νόμος που κατατέθηκε στη Βουλή; Την κατάργηση του καταλόγου διοριστέων το 2023! Η Βουλή όντας ευεπίφορη στις συνδικαλιστικές πιέσεις μετέφερε το χρονοδιάγραμμα μέχρι το 2027. Και τώρα συζητούμε μία ακόμη αναβολή, μέχρι την εξουθένωση του ρηξικέλευθου και ιδιαίτερα θετικού για την παιδεία αυτού μέτρου.
Διότι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι μαθητές μας βλέπουν δασκάλους και καθηγητές 25ρηδες και 30ρηδες να στέκονται στην έδρα και όχι κουρασμένα παλληκάρια που αφού ξεζουμίστηκαν στον ιδιωτικό τομέα αναζητούν «καλά γηρατειά», στη γη των ελεφάντων, τα σχολεία δηλαδή.
Συζητάμε σήμερα το θέμα της αξιολόγησης και ανέλιξης των εκπαιδευτικών. Και διαπιστώνουμε με ικανοποίηση ότι υπάρχει μία θετική προσέγγιση. Οι καθηγητές πλέον δεν θα είναι για όλα. Όσοι μπορούν και ενδιαφέρονται θα τραβούν τον δρόμο της διοίκησης σχολικής μονάδας και άλλοι θα παραμένουν στην τάξη, γιατί εκεί είναι το ταλέντο και οι ικανότητες τους. Παρά ταύτα μετά από πιέσεις και πάλι βλέπουμε κι αυτό το σύστημα να μπασταρδεύεται με τους εκπαιδευτικούς της τάξης να μπορούν με τα χρόνια να στρέφονται στη διοίκηση. Χωρίς όμως τα προσόντα διοίκησης.
Κι έτσι σε λίγα χρόνια θα ψάχνουμε διευθυντές όπως του ψάχνουμε σήμερα και θα έχουμε καλούς δασκάλους αλλά ανίδεους από διοίκηση.
Μιλάμε για επενδύσεις στην υλικοτεχνική υποδομή. Σχολεία, εργαστήρια, γήπεδα κ.λπ.
Ρωτά όμως κανείς πόσα λεφτά υπάρχουν για να γίνουν αυτά; Ή μάλλον πόσα παραμένουν στο ταμείο του Υπ. Παιδείας για τις υποδομές;
Συγκριτικά ελάχιστα. Ίσως να μην είμαι ακριβής αλλά για το 2025, το ποσόν αυτό δεν υπερβαίνει τα 50 εκ. για συντήρηση 650 περίπου σχολείων σε όλη την Κύπρο. Με το ίδιο κονδύλι θα κτιστούν και νέα σχολεία, τεχνικές, νηπιαγωγεία, δημοτικά γυμνάσια σε όλη την Κύπρο.
Εν τω μεταξύ ο προυπολογισμός του Υπ. Παιδείας σύντομα θα φτάσει το 1.5 δις. Τεράστιο ποσόν αλλά και πάλι μη επαρκές.
Γιατί; Διότι πέραν του 85% αναλώνεται σε μισθολόγιο. Και κάθε χρόνο το βάρος του μισθολογίου θα γίνεται μεγαλύτερο. Με το νέο σύστημα αξιολόγησης και τις νέες θέσεις που προνοεί το μισθολόγιο θα επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο.
Η λύση υπάρχει και είναι απλή. Είναι απλή εάν αποφασίσει η υπουργός και η κυβέρνηση να κτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι.
Η εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι ο χώρος των προνομιούχων γιατί αυτό λειτουργεί σε βάρος των παιδιών…
*Τα όσα γράφονται στα ενυπόγραφα Άρθρα - Άποψης εκφράζουν μόνο τον Συγγραφέα τους και δεν αποτελούν θέσεις της OffsiteNews
